๒๓๖.เพียงเพราะความทุกข์ ที่เข้ามาสู่ใจ
เพราะวิญญาณ(รู้จำแนก)เข้าไปรับรู้ผ่านประตูกายทั้ง ๖(ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ)และแปลค่าให้เกิดความรู้สึกผสมกับเจ้าจอมจุ้น(สังขาร-ปรุงแต่ง)จึงก่อให้เกิดเวทนา(ทุกข์-สุข-ธรรมดา) แต่มักจะเกิดทุกข์มากกว่า
จึงไม่น่าแปลกที่คนบางคนมีอำนาจใหญ่ ยศสูง มีลาภสักการะเยอะ และมีบริวารมาก จึงเกิดทุข์มากกว่าคนที่มีอำนาจน้อยกว่า ยศน้อยกว่า มีลาภสักการะน้อยกว่า มีบริวารน้อยกว่า ฯลฯ กว่าอีกหลาย ๆ แสนคน
สิ่งเหล่านี้ แสดงให้เห็นว่าอำนาจ ยศ ลาภ และบริวาร ไม่ใช่เครื่องผ่อนคลาย สลายทุกข์ได้ แต่กลับกลายเป็นว่าสิ่งเหล่านั้นกลับเข้ามาทำร้าย ทำลายผู้ครอบครองอย่างไม่น่าจะเป็น
ในทัศนะของพระพุทธศาสนา โดยเฉพาะอย่างยิ่งพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสอนให้เหล่าพุทธบริษัททั้งสี่(ภิกษุ ภิกษุณี อุบาสก อุบาสิกา) ได้ตระหนัก หรือใช้เครื่องมือในการสื่อสารให้มีประโยชน์สูงที่สุดโดยการฝึกฝน
เครื่องมือเหล่านั้นคืออะไร? กองทุกข์ที่รวมกัน ๕ ประการ เราเรียกรวมกันว่า "เบญจขันธ์" (รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ) นี้ มีเครื่องมือสื่อสารกับสิ่งภายนอกคือตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ที่คอยรับและส่ง
ดังนั้น เมื่อเราทดลองนั่งอ่านหนังสือที่น่าสนใจสักเล่มหนึ่ง บางครั้งขณะที่เราอ่านอย่างตั้งใจ หูเราได้ยินเสียงต่าง ๆ มากมาย ทั้งเสียงนกร้อง แตรรถยนต์ เสียงพูดคุยกัน แต่ทำไมเราจึงไม่ได้ใส่ใจ นั่นก็หมายความว่าตัวรับรู้คือโสตวิญญาณมันไม่ทำงาน เราจึงไม่ใส่ใจ ไม่สนใจ
หรืออีกกรณีหนึ่ง เรากำลังเดินไปดี ๆ ได้ยินเสียงคนคุยกันที่มุมห้อง เมื่อฟังแล้วคุยกันเรื่องทำงาน ทำไมเราจึงเฉยๆ ต่อมาได้ยินเขานินทาเรา ทำไมจึงรู้สึกไม่พอใจ และอีกสักพักหนึ่งได้ยินเสียงสรรเสริญ ทำไมจึงรู้สึกดี นั้นหมายความว่าอารมณ์ ความรู้สึก ของเราแปรเปลี่ยนไป ไร้ความแน่นอน ไม่ยั่งยืน เพราะอะไร?......
แท้จริงแล้ว ความสุข ทุกข์ ลาภ เสื่อมลาภ ยศ เสื่อมยศ นินทา สรรเสริญ ล้วนแล้วแต่ ไม่แน่นอน(อนิจจัง)เช่นกัน แต่สิ่งที่เราพลาด และขาดหายไปคือการไม่ได้ฝึกฝนเท่าที่ควร...
สรุปก็คือ เพราะไปรับเอาเสียงนั้นมาเป็นอารมณ์ ใช่หรือไม่? ธรรมดาแล้ว เสียงที่ใครก็ตามเปล่งออกมา ล้วนแล้วเป็นคลื่นที่มากระทบหู เป็นแค่เสียง ดังนั้น พระพุทธเจ้าจึงทรงเสนอแนะว่า ให้สักแต่ว่าได้ยิน อย่านำไปคิดต่อ
ทัศนะทางพระพุทธศาสนาจึงเห็นว่า ผู้ที่ฝึกฝนตนเองดีแล้วเป็นผู้ประเสริฐในหมู่มนุษย์ และผู้ที่ฝึกฝนตนดีแล้วและมีความรู้พร้อมกับความประพฤติ ย่อมประเสริฐในเหล่าเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย ไม่เห็นพระองค์ตรัสว่า ยศใหญ่ ตำแหน่งโต ลาภสักการะเยอะ บริวารมาก จะประเสริฐกว่าเทวดาและมนุษย์อย่างไร?
...............................................................
ข้อเขียนนี้ ได้จากการสังเกตพฤติกรรมของผู้ใหญ่คนหนึ่ง
ที่ได้รับความทุกข์ทรมานเพียงเพราะเหตุไม่ใช่เหตุ
ความเห็น (4)
นมัสการท่านพระครู ขอบคุณท่านมากที่ให้กำลังใจผม ผมชอบเผยแผ่ธรรมะ ให้แก่ประชาชนทั่วไป ซึ่งอาจเป็นประโยชน์แก่ผู้มีทุกข์ครับ
ผมพยายามฝึกฝนตนเป็นอย่างมาก เพราะที่ทำงานผมมีเสียงอย่างท่านว่ามากครับ ผมพยายามไม่เก็บมาเป็นอารมณ์ คนเรายิ่งมีอายุมาก ก็ยิ่งอยากอยู่อย่างสงบ ไม่ชอบเสียงดัง
ผมถึงชอบพุทธพจน์ที่ว่า “ไม่มีสุขใดเสมอด้วยความสงบสันติ”
เจริญพรคุณโยมแดง ธรรมะมักอยู่รอบตัวเรา เพียงแต่เราจะยอมรับหรือไม่?
คนที่อายุมากขึ้น ย่อมผ่านประสบการณ์มามาก ดังนั้นเมื่อคุณโยมชอบมุมสงบๆ
นั่นก็หมายความคุณโยมเริ่มแก่(รู้)รอบแล้ว(ทางด้านความคิด) สาธุ.......
นมัสการท่านพระครู ผมเคยบวชที่วัดถ้ำผาปล่อง อ.เชียงดาว จ.เชียงใหม่ เป็นลูกศิษย์หลวงปู่สิม ท่านเป็นลูกศิษย์หลวงปู่มั่นครับ บวชมาจนครบพรรษา เมื่อผมว่างผมจะไปปฏิบัติธรรมที่วัดป่าทรัพย์ธรรมาราม อ.วังน้ำเขียว จ.นครราชสีมา ทำให้รู้สึกและเห็นสัจธรรมมาก คนเราก็เท่านี้เอง ตายไปเอาอะไรไปไม่ได้เลย จะมีได้ก็เพียงความดี กับความชั่วเท่านั้นที่จะให้คนรับรู้ ผมขยันทำบุญ ไปอยู่ที่ใด ผมจะทำให้ทุกคนรู้ว่า ควรรีบทำความดี เพราะชีวิตนี้สั้นมาก หากผมว่าง ผมจะไปนมัสการท่านที่วัดครับ ผมเป็นคนเชียงใหม่ แต่มาทำงานกรุงเทพ สมุทรปราการ ทำเพื่อชาติจริงๆ ครับ
เจริญพระคุณโยม สาธุที่ได้รับรู้อารมณ์พร้อมกับได้ดวงปัญญา "เมื่อรู้ทันเห็นตามจริง ก็เป็นสุข" และยินดีต้อนรับ