ผู้เขียนเขียนลงบทความในวารสารวิชาการกระทรวงศึกษาธิการและวารสาร สานปฎิรูป วันหนึ่งอ่านบทความพบเรื่อง weblog gotoknw.org จึงลองเข้าไปทำดู ปรากฏว่าเข้าไปถามอาจารย์ท่านหนึ่งซึ่งผู้เขียนไม่ทราบว่าเป็นใคร(ขออุบไว้ก่อน) ผู้เขียนได้ถามรายละเอียดและลองสร้างดูเป็นบันทึกเรื่อง กว่าจะได้เรียนปริญญาเอก ไม่นานก็มีสามท่านเข้ามาอย่างรวดเร็ว ดังข้างล่าง
จันทวรรณ เมื่อ พฤ. 09 มี.ค. 2549 @ 00:29 จา202.47.247.157 ลบ ลิงค์ของชุมชนนศ.ป.เอกค่อนข้างจำยากนะคะ อย่างนี้จะใช้โปรโมทลำบากคะ อยากให้อ.ขจิตเปลี่ยนใหม่คะเช่น· PhDstudents.gotoknow.org จะดีไหมคะ วิธีการคือเข้าที่ ชุมชน > แก้ไขชุมชน นะคะ
สมลักษณ์ เมื่อ พฤ. 09 มี.ค. 2549 @ 07:38 จาก 202.28.21.4 ลบ ผมเห็นความพยายามของอ.ขจิต ที่จะมาเรียนต่อป.เอกแล้ว ขอเอาใจช่วยครับ อย่างไรก็ตามเรื่องขนาดตัวอักษรลองอ่าน เทคนิคการ copy ข้อความฯ ดูนะครับ
นพ.วัลลภ พรเรืองวงศ์ เมื่อ พฤ. 09 มี.ค. 2549 @ 08:57 จาก 58.136.147.34 ลบ
· ขอขอบคุณอาจารย์ขจิต และขอแสดงความยินดีด้วยที่อาจารย์ฝ่าฟันอุปสรรคจนประสบความสำเร็จในการศึกษา
· ขอเรียนเสนอให้อาจารย์พิจารณาศึกษาวิจัยปัจจัยแห่งความสำเร็จหรือล้มเหลว (key success factors) ในการเรียนภาษาอังกฤษของเด็กไทยด้วยว่า อะไรเป็นปัจจัยแห่งความสำเร็จหรือล้มเหลว สังเกตว่า ประเทศอื่นๆ จะเก่งภาษาอังกฤษมากกว่าไทย(ยกเว้นญี่ปุ่น)
· ความสำเร็จไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ดูจะได้มาด้วยความลำบากทั้งนั้น ยกเว้นแต่ผู้ที่มีบุญเก่ามากจริงๆ
· ขอให้เรื่องราวของอาจารย์เป็นแบบอย่างสำหรับคนรุ่นใหม่ และคนรุ่นต่อๆ ไป...
· คนไทยจะได้มีวัฒนธรรมทางด้านวิริยะ(ความเพียร) ขันติ(ความอดทน)มากขึ้นต่อไป
· ขอขอบคุณอีกครั้ง...
ทราบหรือยังครับใครเป็นผู้ให้คำแนะนำผู้เขียนเป็นท่านแรก ผู้เยี่ยมยุทธ์สามท่านแรก(สำนวนหนังจีน)แนะนำขนาดนั้นจะให้ไม่ตั้งใจทำได้อย่างไร ผู้เขียนพบว่าถ้าเขียนปุ๊บ มีคนตอบมาปั๊บ ทำให้เราอยากเขียนต่อ(ใครเป็นบ้างครับ) ยังมีเหตุผลหนึ่งที่ขออุบไว้ก่อนเพราะขาดหลักฐาน(น้องคานอน A540เพื่อนยืมไป) เป็นเหตุผลสำคัญมาก ว่าทำไมถึง ชอบให้กำลังใจผู้อื่น แต่สามท่านหลังข้างล่างบอกว่าผู้เขียนเข้าไปแสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
นาย ปภังกร วงศ์ชิดวรรณ เมื่อ อ. 17 ธ.ค. 2549 @ 18:28 (118543)
จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร เมื่อ อ. 17 ธ.ค. 2549 @ 18:40 (118559) อาจารย์ ดร.ขจิต ครับ ผมก็ได้ย้อนดูบันทึกแรกที่ผมเขียนที่ Gotoknow ในวันที่ ๒๔ มีนาคม ๔๙ อาจารย์เป็นคนแรกที่เข้ามาตอบและเเล้วก็มีผมทุกวันนี้ ต้องขอขอบคุณอาจารย์ขจิต มากครับ
paew เมื่อ จ. 18 ธ.ค. 2549 @ 00:55 (118855)
· เห็นด้วยกับคุณจตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร มากๆค่ะ น่าจะมีรางวัลอื่นๆให้อีกเยอะๆนะค่ะ
· ทราบมั้ยค่ะบันทึกแรกของ Blog นี้คนแรกและคนเดียวที่เข้ามาคือ อ.ขจิต ประทับใจมากค่ะ
ผมประทับใจสามท่านบนและสามท่านสุดท้ายมากเพราะเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ผมมีกำลังใจที่จะให้กำลังใจผู้อื่นต่อไป อยากถามและให้กลับไปดูว่าใครเป็นผู้ให้ความคิดเห็นท่านๆแรกของคุณครับ
ขอบคุณ ท่านอาจารย์ ดร. จันทวรรณ อาจารย์สมลักษณ์ นพ.วัลลภ พรเรืองวงศ์ อาจารย์ปภังกร วงศ์ชิดวรรณ น้องจตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูรท่านอาจารย์ paewและท่านอื่นๆที่ทำให้เกิดกำลังใจใน gotoknow(กำลังไม่เคยหมดใน gotoknow )
ชื่อบันทึก(ค่อนข้าง)ติดเรตนะคะอาจารย์ขจิต
..แวะมา..(กอด)..ระลึกถึง..คนๆแรก.ท่านอาจารย์..ขจิต และคุณ.มะปรางเปี้ยว...กับคำว่าคนๆแรกด้วยคนเจ้าค่ะ..ยายธี
คนแรกคืออาจารย์ชายขอบ มายอนให้เขียนและแนะนำทางโทรศัพท์ให้ไปดูบันทึกอื่นของคนอื่น
ขอมีส่วนร่วมในความประทับใจแรกด้วยคน นะครับ
ก่อนฝันดีค่ะพี่หมอเล็ก มาฮาๆ กับบันทึกนี้ น่ารักเสมอจัง :)
ลองไปค้นดูแล้ว โชคดีจังค่ะ ที่คนแรกของปูเป็น ผู้หญิง คือ ครูพี่อ้อย :)
แต่ที่บ่อยๆ จวบจนทุกวันนี้ก็ ท่านพี่ขาหญ่ายย ขอบคุณนะคะ
อาจารย์ ชยันต์ คะ
ได้รับเมล์ของหมอเล็กบ้างหรือเปล่า
บันทึกของหมอเล็ก มีเพื่อน-อาจารย์ปารมี มาคนแรก
แต่ อาจารย์ขจิต ก็ตามมาติด ๆ ค่ะ
และคุณโอ๋อโณมาเป็นคนถัดไป
พื้นหลัง เอฟเฟ็คต์ต่าง ๆ อ.ขจิตพยายามจะสอนให้ แต่ลูกศิษย์หัวไม่ไปจึงไม่ถึงไหน
บล็อกหมอเล็กมักมีแต่ตัวหนังสือล้วน ๆ...ฮา
อ้อ เรามีนัดจิบกาแฟด้วยกัน เวลาผ่านมาเป็นปี ๆ ไม่น่าเชื่อนะคะ
กระทั่งสาว(หมอเล็ก)หนีหนุ่ม(อ.ขจิตไง) มาทำงานเมืองกรุง
เราจะได้จิบกาแฟด้วยกันมั้ยหนอ
และเลยเอา คคห ของตัวเองมาแปะไว้ด้วยกันค่ะ