พี่อยู่เดียว เปลี่ยวเหงา เฝ้าถวิล ถึงยุพิน เคยเคียงกาย ไม่หายห่าง
แล้วไฉน ลืมสัญญา มาราล้าง จะรอนาง จนประสบ ได้พบเจอ
หนาวมากไหมครับคุณครู ?
สบายดีนะครับ
รับรู้ว่า หนาวแล้วจริงๆ ค่ะ แต่พี่เยาว์คงไม่หนาว เพราะมีหนุ่มอวบอิฐ อยู่ใกล้ๆ :)
กลอนไพเราะนะครับ
หนาวแค่ไหนก็อบอุ่นด้วยบทกลอนครับ
แค่ลมหนาว...วูบหนึ่ง ไม่ถึงตาย
ทางนี้ก็หนาวๆ ค่ะ น่าอ.ฉ. จริง อิ อิ สุขีทั้งสองหนุ่มสาวอวบ นะคะ :)