มอเตอร์ไซด์รับจ้าง.- คิวสุดท้าย.
* ผมต้องเลิกอาชีพนี้แบบมิได้ตั้งใจ เพราะมีบริษัทในเครือขุดเจาะน้ำมัน. ในพื้นที่สัตหีบ. ชวนไปร่วมงานด้วย เงินเดือนและโอทีประมาณสองหมื่นเศษๆถ้ายังเกาะคิวอยู่รับรองว่า..ผู้โดยสารต้องนินทาผมแน่..โอ้โฮ !ทำงานระดับนี้แล้วยังจะมาวิ่งรถอีกหรือ ?..งกนี่หว่า ! แค่คิดยังขนาดนี้..เฮ้อ..เลิกวิ่งเสียเลยดีกว่า..
พอเรือเข้าเทียบ เจ้าของงานได้จ่ายค่าตัวผมครบทุกบาททุกสตางค์ หลังจากที่หักค่าภาษีแล้วผมรับมาหนึ่งหมื่นสองพันบาท ในปี๒๕๓๕เงินขนาดนี้ถือว่ามากพอสมควร. ผมกลับมารับตัวผบ.ร้อยไป ดื่ม - กินกันจนพอใจทั้งสองฝ่ายครับ แม้ว่างานนี้จะเป็นงานครั้งแรกที่ผมมีโอกาสไปเป็นล่ามให้กับบริษัทฯ โดยไปทำในเรือสำรวจน้ำมันก็ตาม พอรับเงินค่าตัวแล้วพบว่ามากกว่าเงินเดือนกองทัพเรือเสียอีก.ผมถือว่าผมมีโอกาส ได้รับประสบการจริงมากกว่าใครๆทีเดียว ซึ่งต่อมาผมจึงได้ลาออกจากกองทัพเรือ เพื่อไปทำงานบริษัทฯในย่านการท่าเรือสัตหีบ จนเกษียณอายุไปตามวาระ โดยที่ไม่ลืมกองทัพเรือที่เคยให้โอกาสให้ผมได้สอบชิงทุน เพื่อไปศึกษาและดูงานที่ต่างประเทศ ถึงห้าหลักสูตร. ผมว่ายังไงๆภาษาอังกฤษนั้นยังจะต้องติดตัวผมไปจนตายไปจากโลกใบนี้.ช่วงปี ๒๕๔๙-๒๕๕๒ผมถูกชวนไปทำงานให้กับบริษัทฯแห่งหนึ่งย่านบ้านฉาง ท่านผู้อ่านอาจจะไม่เชื่อผมก็ได้ช่วงพักเที่ยงผมเปิดสอนภาษาอังกฤษให้พนักงาน.สอนฟรีครับ. เพื่อความรู้ของผมจะได้เป็นประโยชน์กับคนอื่นโดยเฉพาะเพื่อนร่วมงาน นอกจากตัวเองแล้วยังให้ประโยชน์กับบริษัทฯอีกด้วย ใครว่าของฟรีไม่มีในโลกผมขอเถียงครับ และอยากบอกว่าของฟรีนั้นมักไม่ดีจริงสำหรับผู้รับ เพราะอะไรน่ะเหรอ ? สาวๆที่มาเรียนมักไม่ค่อยตั้งใจเรียนเช่น ป๋าขาวันนี้เราไม่เรียนน๊ะเพราะจะไปกินส้นตีนเอ๊ย !ส้มตำที่หน้าบริษัทฯ ที่นี่เขาเรียกผมว่าป๋าเพราะอาวุโสที่สุด *ถ้าเป็นสมัยก่อนผมไม่ยอมรับหรอกครับเพราะสมัยที่ผมยังเด็ก..ผู้ที่ถูกเรียกว่าป๋ามักจะมีอาชีพเกี่ยวกับการคุมสาวๆในสถานที่ซึ่งผู้ชายชอบเข้าไปเที่ยวกัน ซ่อง.เวลาผ่านไปบ้านเราไม่มีซ่องแล้วครับนอกร้านคาราโอเกะ..เคยไปเที่ยวหรือยังล่ะครับ ? พอวันเสาร์เปลี่ยนหน้ามาบอกป๋าขาวันนี้เราไม่เรียนน๊ะ เราจะไปดูทีวีเรื่องผู้กองยอดรัก ไม่มีครั้งที่สามอย่างที่คิดหรอกครับ เพราะผมหยุดสอนเสียเลย พอผู้จัดการถามว่าวันนี้นร.ไม่มาเรียนกันหรือ ?ผมบอกว่ารร.ปิดเทอมครับ. ผมในฐานะผู้สอนเข้าใจดีและมิได้โกรธนร.เลยครับการเรียนฟรีนั้นแม้จะดี แต่ว่าผู้ที่มาเรียนนั้นไม่มีความหวังใดใด ? แถมยังต้องเสียเวลาพักของเขาไปด้วย ตอนเรียนที่ศูนย์ภาษาทร.นั้นผมยังมีความหวังครับ เพราะถ้าสอบผ่านจะได้ไปศึกษาและดูงานที่ต่างประเทศ จึงทำให้มีความตั้งใจและความพยายาม แต่ที่นี่ไม่ได้อะไรเลย..
๒๒.เมื่อผมเกือบตายในหน้าที่.บนยอดเขากรมหลวงชุมพรนั้น ทางกรมรปภ.ฐานทัพเรือสัตหีบ ได้จัดจนท.ทหารรปภ.ขึ้นไปเฝ้าพื้นที่และอำนวยความสะดวก เรื่องการจราจรให้กับผู้คน , คณะต่างๆที่ขึ้นมาเพื่อสักการะเสด็จในกรมฯ ผู้เขียนจำไม่ได้ว่า เขาส่งมาประจำชุดละ ๑๕ วันหรือ ๑ เดือน. ครบกำหนดเปลี่ยนชุดจนท.ก็จะกลับลงมาพร้อมกับรถรับ-ส่งกำลังพลของหน่วย แต่ระหว่างที่ปฏิบัติหน้าที่อยู่บนนั้น ใครมีธุระจำเป็นทางหัวหน้าชุดสามารถอนุญาตให้ลาได้เป็นครั้งคราว ภาษาทหารเรียกว่า ลายี่สิบสี่ครับ.ตอนลงมาอาจจะต้องอาศัยมากับรถของผู้ที่ขึ้นไปสักการะเสด็จเตี่ยฯก็ได้ ไม่มีใครรังเกียจ รั้วของชาติอยู่แล้ว. ถ้าอาภัพจริงๆก็ต้องเดินลงมาเอง แต่ตอนกลับขึ้นไปนั้นไม่น่าจะมีปัญหาใดใดเลย เพราะในตลาดสัตหีบนั้นมีคิวรถมอเตอร์ไซค์รับจ้างไม่รู้กี่คิว ? อยากไปส่งกันทุกคิวนั่นแหละ ! เพราะว่าราคามันล่อใจนั่นเอง ห้าสิบบาทครับ. ถ้าใครโชคดีได้คนลงมาด้วยก็สบายไป เพราะวิ่งเที่ยวเดียวได้ตั้งหนึ่งร้อยบาท.จากคิวสีฟ้าไปยังที่พักทหารรปภ.ฐท.สส.บนยอดเขากรมหลวงชุมพร ฯ ระยะทางน่าจะประมาณสิบกม.เห็นจะได้ครับ ถ้าใครเคยขึ้นไปสักการะที่ศาลแห่งนี้จะรู้ว่า เราสามารถไปได้สองทาง ถ้าเข้าทางประตูชายทะเล ก็วิ่งตรงไปเรื่อยๆจนถึงท่าเรือแหลมเทียน แล้ววิ่งเลาะชายทะเลไปเรื่อยๆจนถึงสามแยกบนเขาให้ไปทางซ้ายมือ. อีกเส้นทางหนึ่งจะต้องเข้าทางค่ายกรมหลวงชุมพร ฯ ใช้เส้นทางนย.ผ่านมาทางรร.สิงห์สมุทรตรงไปถึงตีนเขา ก่อนขึ้นเขาจะต้องผ่านจุดตรวจของทหารยามรปภ.นย.ขึ้นมาเรื่อยๆก็จะมาพบทางสามแยกแล้วเลี้ยวขวาเกือบจะเป็นยูเทอร์น. ขึ้นตรงไปตลอดก็จะถึงยอดเขาเดียวกัน แต่ถ้าท่านใดมาจากตลาดสัตหีบควรใช้เส้นทางแรกเพราะไม่ไกลนัก. บ่ายๆวันที่ผมเกือบดับชีพนั้นมีทหารสองคนมาจ้างให้เราขึ้นไปส่งบนเขา ช่างบังเอิญจริงๆถึงคิวผมกับเพื่อนพอดี พอจะออกเดินทางจริงๆทหารนายหนึ่ง ดันมีเรื่องด่วนและขอเวลานอกจากผมประมาณสิบนาที ช่วงนั้นรถคันแรกได้ออกเดินทางไปแล้ว ประมาณสิบนาทีต่อมา. เขาเดินกลับมาขึ้นรถผม แล้วเราได้มุ่งหน้าสู่ยอดเขากรมหลวงฯทันที รถสองคันจึงมีช่วงห่างกันประมาณสิบนาที.ใครที่เคยวิ่งคิวจะรู้กันเองว่าพอออกจากคิวแล้ว ต่างคนต่างก็จะรีบกลับ มาเข้าคิวเสมอ.ผมเองก็คิดเช่นเดียวกันครับ ขณะที่ผมมาถึงช่วงลงเนินสุดท้ายแถวๆสถานีถ่ายทอด บนเขาแหลมปู่เจ้า.ผมเร่งเครื่องยนต์เต็มที่ครับเพื่อเป็นการส่งเนิน ตามปกติผมมักจะวิ่งรถกลางถนนเพราะบนเขานั้น มักจะไม่ค่อยมีรถสวนทาง.ก่อนจะเริ่มขึ้นเนินสุดท้ายของเขากรมหลวงฯนั้น ผมนึกอย่างไรไม่ทราบเออ..เกาะซ้ายหน่อยก็ดีเพราะถ้าเผอิญมีรถสวนมาจะได้ไม่ชนกัน ขณะที่ผมกำลังบิดลงมาด้วยความเร็ว ผมมาสองคนกับผู้โดยสาร. ท่านอาจจะไม่เชื่อครับว่า ช่วงวินาทีนั้นเองก็มีรถมอเตอร์ไซค์คันหนึ่ง ขี่มาคนเดียว. เร่งเครื่องลงมาแบบส่งเนินเช่นกัน ไม่ทราบว่าเขาคิดแบบผมหรือไม่ ?จึงได้ชิดซ้าย มิฉะนั้นเราคงต้องประสานงากันแน่ๆ. เกือบไปทีเดียว และรถคันที่สวนมานั้นก็มิใช่ใครอื่นสมาชิกคิวเดียวกันที่ได้ออกจากคิวมาก่อนผมนั่นเอง ! นี่ถ้าผู้โดยสารผมไม่ขอเวลานอกสิบนาทีเรื่องเฉียดฉิวแบบนี้ จะต้องไม่เกิดขึ้นเพราะ อย่างน้อยเราต้องวิ่งมาพร้อมๆกันทั้งสองคันนั่นเอง. ผมไม่ทราบว่าท่านจะเชื่อเรื่องแบบนี้หรือไม่ ?ทุกครั้งไม่ว่าผมจะขึ้นเขามาเพื่อส่งผู้โดยสารหรือขึ้นมาเที่ยวเพื่อสักการะก็ตาม ผมมักจะนึกถึงเสด็จเตี่ยเสมอโดยระลึกถึงท่านและขอให้ท่านคุ้มครองผมทุกครั้ง นี่กระมัง !ที่ทำให้ผมรอดมาได้ทุกครั้ง. ช่วงที่ผมนั่งรอผู้โดยสารเพื่อจะออกจากคิวนั้น ผมคิดถึงเหตุการณ์นี้ครั้งใด ?ใจหายวาบทุกครั้งเลยครับ นี่ถ้าเกิดผมต้องตายขึ้นมาไม่ทราบว่าลูก - เมียจะตามหาพบได้อย่างไร ? และอาจจะต้องใช้เวลานานกว่าจะตามจนพบ เพราะถ้าเกิดการชนขึ้นจริง แรงประทะอาจทำให้กระเด็นหล่นลงไปสองข้างทางก็เป็นได้ คงจะขึ้นอืดแน่ๆ กว่าจะมีคนมาพบ. และถ้าตายจริงๆสงสัยจะตายฟรีฟรีไม่ได้อะไรเลย นอกจากพวงหรีดจากเพื่อนร่วมรุ่น. ดีว่ารอดมาได้อย่างหวุดหวิดน๊ะ ก็แหม ! ผมเองผ่านสนามรบมาตั้งหลายสนามแล้วยังไม่ตายเลยนี่นา พอจะต้องตายขึ้นมาดันจะมาตาย.เพราะการขี่มอเตอร์ไซค์รับจ้าง.รู้ถึงไหน ?คงจะอายถึงนั่นเป็นแน่. ไหนๆผมก็ได้รอดมาแล้ว อยากฝากบอกทุกๆท่านที่ได้อ่านมาถึงบรรทัดนี้ว่า..โปรดอย่าได้ประมาทและอย่าลืมที่จะนึกถึงหรือสักการะทางจิตก่อนเดินทาง.ผมขอจบเรื่องที่ได้มาส่งผู้โดยสารบนเขากรมหลวงชุมพร ฯ เพียงเท่านี้ก่อน. พอผมมีโอกาสกล่าวถึงเรื่อง การสักการะเสด็จเตี่ยฯ มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ผมอยากจะเขียนย้อนหลัง เพื่อให้ท่านได้อ่านเรื่องที่เคยเกิดขึ้นคล้ายๆกัน และโปรดนำไปพิจารณาเอาเอง ตามความเชื่อถือ. อย่างไรก็ดีผมคิดว่า ถ้าท่านผู้อ่านเป็นพุทธศาสนิกชน และนับถือเสด็จเตี่ยฯจริงๆล่ะก็ ! เรื่องนี้จึงน่าเชื่อถือครับ.ไม่มากก็น้อย. ลองอ่านดูน๊ะครับ.
ช่วงผมไปประจำอยู่ที่กองพันทหารราบที่ ๘ ฯ ประมาณปี ๒๕๒๒นั้น ทางหน่วยงานของผมมีภารกิจที่จะต้องไปปราบปรามผกค.ผู้ก่อความไม่สงบ. ผมต้องไปประจำอยู่ที่จังหวัดนครศรีธรรมราชบ้าง นราธิวาสบ้างไปแบบปีเว้นปีเลยครับ.แน่นอนครับภารกิจเช่นนี้ ย่อมมีการสูญเสียเสมอๆไม่ว่าจะสูญเสียทางยุทธการ หรือทางธุรการ.จากประทะกันบ้าง อุบัติเหตุต่างๆบ้าง.ปีแรกนั้นทางหน่วยของผมเสียกำลังพลไปจริงประมาณ ๑๐ คน.ปีถัดมาทางนย.ได้ส่งหน่วยจากพื้นที่สัตหีบไปเปลี่ยนชุด น่าจะไปจากกองพันทหารราบที่ ๑ ผบ.พันในขณะนั้นนับถือศาสนาคริตส์ เผอิญผมถูกส่งมาเพื่อเข้ารับการอบรมที่ศฝ.นย. สัตหีบชลบุรี. ขณะที่เดินทางไปกับเรือรบหลวงนั้นกองกำลังนย.ที่ไปเปลี่ยนชุดได้ผ่านบริเวณเขาแหลมปู่เจ้า ศาลเสด็จเตี่ยนั้น ตั้งอยู่ด้านบนเขา.ประเพณีชาวเรือนั้นเวลาที่เดินทางผ่านศาลนี้ไปหรือกลับก็ตาม. ทางเรือมักจะมีการสักการะด้วยการจุดประทัดหรือยิงปืนถวายเสมอมีคนเล่าว่า. เที่ยวนี้ทางผบ.หน่วยมิได้ดำเนินการแต่อย่างใด ?ผู้เขียนฟังต่อๆมามิได้เจาะจงหรือกล่าวหาใครน๊ะครับ. ที่จริงแม้ว่าตนเองจะนับถือศาสนาอื่นก็ตาม ควรจัดให้ผู้อื่นที่นับถือศาสนาพุทธดำเนินการให้ก็ได้ มิใช่ว่าข้าฯไม่ได้นับถือพุทธ ข้าฯจึงไม่ทำ. การกระทำในครั้งนั้น นอกจากทหารจะเสียขวัญและกำลังใจแล้ว ทางหน่วยของท่านยังเสียกำลังพลไปอีกต่างหาก ทหารและข้าราชการเสียชีวิตไปมากกว่า๓๐คนไม่น้อยน๊ะครับ.น่าเสียดายแทนนายทหารใหม่ท่านหนึ่งที่เพิ่งจบจากรร.นร.มาใหม่ๆ ติดยศว่าที่เรือตรีได้ไม่นานนัก ถ้าอยู่จนถึงปัจจุบันนี้ผมว่าอย่างน้อยๆต้องเป็นนายพลเรือแล้วครับ น่าเสียดายอนาคตจริงๆ. ที่ผมรู้ดีเพราะว่า ช่วงที่ผมมารับการอบรมนั้นผมเป็นตัวแทนนักเรียน ที่ได้นำพวงหรีดมาวางและมาฟังพระสวดอภิธรรมด้วยสิครับ ผมเองไปงานศพมามากมายหลายแห่งแล้ว เพิ่งจะเห็นกับตาว่างานนี้มีรถบัสขนาดใหญ่จากกทม.มาร่วมงานกว่าสิบคัน จะไม่ให้คนมางานมากมายได้อย่างไร ? ก็เพราะบิดาของนายทหารใหม่ท่านนั้น เป็นถึงอธิบดีกรมตำรวจเสียด้วย นามสกุลรัตนชื่น.เหตุการณ์เช่นนี้ อาจจะไม่เกิดขึ้นก็ได้ ถ้าทางหน่วยได้จัดให้มีการสักการะอย่างถูกต้อง ตามแบบประเพณีชาวเรือและเรื่องเช่นนี้ แม้เราจะไม่เชื่อหรือเลื่อมใสนัก แต่ผมว่าไม่ควรจะปล่อยปละละเลย หรือมองข้ามประเพณีที่ดีที่เขาทำกันมานานแล้ว มิใช่จะมาเสียดายกับเรื่องต่างๆที่ได้เกิดขึ้นแล้วจากการที่ เราไม่ได้ให้ความสนใจหรือเพิกเฉย สุดท้ายกลับนำเอาศาสนามาอ้างให้มัวหมองต่อผู้พูดและผู้ฟัง ผมเองยังไม่เคยลืมครับแม้ว่าเหตุการณ์นี้ ผ่านมากว่าสามสิบปีแล้วก็ตาม.และผมได้แต่สงสารผู้เป็นพ่อ - แม่ทุกครั้งที่นึกถึงเรื่องนี้. อย่างน้อยท่านก็ต้องหมดหวังในตัวลูกไปแล้ว ผู้เขียนขอไว้อาลัยมา ณ ที่นี้ด้วยครับ.เมื่อจบการอบรมที่สัตหีบแล้ว ผมยังต้องกลับไปประจำและสนับสนุนการปราบปรามผกค.ที่ฐานบ้านในทุ่ง อำเภอท่าศาลา นครศรีธรรมราชอีก จนครบวาระในปีงบประมาณต่อมา แต่ยังต้องไปเปลี่ยนหน้าที่กับหน่วยอื่นที่นราธิวาสอีก..ยังดีน๊ะที่ผมรอดมาได้ทุกครั้ง.
๒๓.เมื่อผมถูกปืนจ่อ ช่วงที่มารับผู้โดยสารกลางดึก. ปกติแล้วผมจะวิ่งคิวเฉพาะในช่วงกลางวันเป็นหลัก แต่ก็มักจะมีการติดพันมาถึงช่วงหัวค่ำเสมอๆ อย่างน้อยก็ได้อยู่พูดคุยกันกับสมาชิกในคิว ก่อนกลับเข้าบ้าน.ที่คิวจะมีกระดานบอร์ดแผ่นเล็กๆเพื่อเขียนบันทึกต่างๆ ที่เรียกกันว่าไว๊พ์บอร์ดนั่นแหละ ! Wipe Board. ก่อนกลับเข้าบ้านบางคืน จะมีผู้โดยสารมาติดต่อให้ไปรับตามที่ต่างๆเสมอ โอกาสนี้มักมีคนรับงานบ้าง ปฏิเสธบ้าง ที่ปฏิเสธกันก็คงจะขี้เกียจออกมาวิ่ง ช่วงเช้ามืดนั่นเอง. ใครรับงานก็มักจะบันทึกไว้บนกระดาน เพื่อเตือนความจำก่อนถึงเวลาสมัยนั้นผู้โดยสารที่มักจะเดินทางช่วงเช้ามืด ก็หนีไม่พ้นบรรดาทหารหาญจากบ้านพักกองเรือบ้าง จากในค่ายกรมหลวงชุมพรฯบ้าง ผู้โดยสารทั่วๆไปบ้าง เพราะหลายคนต้องเดินทางเข้ากรุงเทพฯกับรถโดยสารเที่ยวเช้า บขส.เที่ยวแรก เริ่มตั้งแต่ตีสอง. ส่วนรถของทหารเรือนั้นจะเริ่มจากเที่ยวตีสี่และตีห้า รถของฐานทัพเรือ สัตหีบ-ท่าราษฎร์. บางคนไปทำงานที่กทม.แบบเช้าไป - เย็นกลับ บางคนไปเรียนบ้าง , ติดต่องานบ้าง และมักจะวุ่นวายในช่วงเช้าวันจันทร์เสมอๆ. สำหรับผมบางครั้งก็จะออกมาวิ่งช่วงเช้ามืด แต่ถ้าช่วงใดที่ผมขี้เกียจจริงๆล่ะก็ ผมมักจะหาข้อผูกมัดให้กับตัวเองเป็นการบังคับตัวเองไปในตัวว่า.ต้องตื่นขึ้นมานั่นเอง. คือผมจะรับงานที่ต้องออกมารับคนในช่วงเช้ามืด. ปกติผู้โดยสารมักจะให้เราไปส่งยังที่พักเพื่อให้รู้ว่าเช้ามืดจะต้องมารับที่ใด ? บางครั้งผู้โดยสารก็จะบอกเพียงสถานที่เท่านั้น ! เพราะสถานที่ส่วนใหญ่มักจะหาไม่ยากนั่นเอง บ้านพักและแฟล๊ตต่างๆก็จะมีหมายเลข หาไม่ยากนัก. ถ้าผมรับงานใดไว้ล่ะก็ ผมมักจะขอเรียกค่าโดยสารก่อนเสมอ ปกติผมจะเรียกเก็บเงินเป็นสองเท่าของราคาปกติ และผู้โดยสารส่วนใหญ่ ก็มิได้ขัดข้องครับ. สาเหตุที่ต้องเรียกเก็บเงินก่อนก็เพราะเกรงว่า ถ้ามารับแล้วจะไม่พบผู้โดยสาร มีบ่อยครั้งที่รถคิวต่างๆออกมาวิ่งช่วงเช้ามืดกันมาก และผู้โดยสารหลายคนก็จะรีบไปกับรถคิวอื่นๆ ทำให้เราต้องมาเก้อสิครับ. ผมจึงตัดปัญหาและวางกฎเองว่า ถ้าจะให้ผมออกมารับช่วงเช้ามืดท่านจะต้องจ่ายเงินก่อนครับ. แม้ท่านจะเปลี่ยนใจไปกับรถคิวอื่นก่อนผมก็ไม่โกรธครับ เพราะรับเงินมาแล้วนั่นเอง. ตั้งแต่ที่ผมได้รับงานที่ต้องรับผู้โดยสารช่วงเช้ามืดนั้น ผมไม่เคยผิดนัดและผู้โดยสารเองก็ไม่เคยผิดหวังครับมีแต่เมื่อผมมาถึงแล้วผู้โดยสารยังไม่ยอมตื่นครับ. เออ..พี่แกถือโอกาสให้ผมมาปลุกนั่นเอง เอ้า !ไม่ว่ากัน.เห็นรึยังครับว่าใครที่มาใช้บริการที่คิวสีฟ้า โดยเฉพาะกับตัวผู้เขียนเอง.มักจะไม่ค่อยผิดหวัง มีครับบ่อยครั้งที่สมาชิกในคิวรับปากแล้วไม่ยอมไปรับตามนัด เขาเลยหนีไปใช้บริการที่คิวอื่น เช้ามืดวันนั้นผมมารับผู้โดยสาร ที่อาคารพักในบ้านพักกร.ตามนัด เรามากันสองคันครับ. พอผู้โดยสารขึ้นรถผมก็รีบออกเดินทางทันที โดยต่างคนต่างไปกันคนละทางครับ พอผมเลี้ยวขวาออกมาจากอาคารพักได้ไม่ไกลนัก ผมมองจากแสงไฟหน้ารถจึงพบว่ามีคนสอง - สามคนออกมาโบกให้รถหยุด และพบว่าในมือเขาถือปืนอยู่แถมเล็งมาทางผม เสียด้วยสิครับ !เขากล่าวหาว่าผมนำคนมาขโมยรถในอาคารพัก.เออตั้งข้อหากันง่ายจริงๆน๊ะพี่จ่า ในพื้นที่กร.นี้มักจะมีคนแฝงตัวเข้ามา ขโมยรถมอเตอร์ไซค์กันเกือบทุกคืน จับได้บ้างจับไม่ได้บ้าง. ที่จริงเรื่องนี้ผมเคยทราบมาก่อนแล้ว และยังทราบอีกว่าเขามีทีมงานของมนุษย์กบที่ผลัดกันเข้าเวร - ยามเพื่อเฝ้ารถ และทรัพย์สินของข้าราชการ จนท.สองคนนั้นเข้ามาขู่จะเอาเรื่องผมให้ได้ แม้ผมจะบอกไปว่าผมมิได้เป็นขโมยก็ตาม พี่แกไม่ยอมฟังใดใดทั้งนั้น. ผมจะบอกเป็นครั้งสุดท้ายน๊ะว่า..ผมเป็นข้าราชการครับขับมอเตอร์ไซค์รับจ้างเออ..เพื่อนผมที่เป็นมนุษย์กบก็มี พอผมเอ่ยชื่อเพื่อนร่วมรุ่นนย.ที่เป็นมนุษย์กบออกไปสอง - สามชื่อเขาคงจะเชื่อ และปล่อยรถผมออกมา. ก็แหม !ผมว่าอย่างน้อยๆชื่อที่ผมเอ่ยออกไปนั้น.คงจะเป็นครูฝึกของท่านมาก่อนแน่ๆถ้าผมไม่ได้เป็นข้าราชการจริงล่ะก็ ! ทำไมผมเอ่ยชื่อถูกล่ะครับ ? ผมบอกว่า ผมรุ่นเดียวกับสมนึก ยวงสะอาด. ในที่สุด ผมก็รอดกลับมาเขียนเรื่องให้ท่านได้อ่านกัน เป็นยังไงบ้างครับ ? อาชีพนี้พออ่านจบแล้ว จึงรู้ว่ามันไม่ได้ง่ายเหมือนกับที่หลายท่านคิดกันไว้..ใช่ไหมครับ ?
** สรุปข้อดีและข้อเสีย.ทุกอย่างภายใต้โลกใบนี้ จะต้องมีทั้งข้อดีและข้อเสียทั้งนั้นครับ ถ้านำมาเปรียบเทียบ.ผมอยากกล่าวถึงข้อดี ให้ท่านผู้อ่านได้ทราบก่อนส่วนอันดับแรกนั้น ที่แน่ๆคือเราสามารถมีรายได้เสริม เพื่อนำมาใช้จ่ายในครอบครัว หลายคนที่มีความตั้งใจในการวิ่งรถนั้น พอดาวน์รถออกมาแล้วพี่แกก็วิ่งกันจนสามารถผ่อนรถหมด โดยเอาเงินที่หาได้จากการวิ่งรถนี่เองผ่อนค่างวด อันนี้ผมถือว่าเป็นข้อดีที่ควรเอาเยี่ยงอย่าง.นอกจากนั้นเรายังสามารถ ใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์ สามารถรู้เส้นทางต่างๆในพื้นที่ซึ่งบางครั้ง ไม่จำเป็นต้องผ่านถนนหลัก เมื่อก่อนนั้นเวลาจะไปไหนผมมักจะใช้ถนนใหญ่เป็นหลัก แต่พอได้มาวิ่งรถคิวกับเขาแล้วผมสามารถวิ่งรถ จากแยกเจมาตลาดสัตหีบได้โดยใช้ทางลัดเข้าซอยต่างๆ มีประสบการณ์ต่างๆโดยไม่ต้องไปซื้อหาแต่อย่างใด ? และข้อดีที่สำคัญที่สุดก็คือ ผมสามารถนำข้อมูลมาเขียน ให้นักอ่านแบบเรา-ท่านๆได้อ่านกันยังไงล่ะครับ ! ส่วนเรื่องข้อเสียนั้น..ยังไงๆก็ต้องมีแน่นอนครับเช่น พอมาวิ่งรถแล้วบางครั้งคิดจะเอาแต่เงินจนทำให้เราลืมเพื่อนๆไปชั่วขณะ โดยไม่ยอมเข้าสังคมกับเพื่อนๆบ้างเช่นไปร่วมงานเลี้ยงรุ่น , งานศพ ฯ สำหรับผมสามารถแบ่งเวลา ไปร่วมงานได้เสมอครับ ถือว่าข้อเสียข้อนี้ไม่สามารถมาใช้กับผมได้. ถัดมาก็เป็นเรื่องที่เราอาจจะถูกผู้โดยสารจี้ - ปล้นเอาได้ทุกขณะ ส่วนใครที่ยังมีโอกาสรอดมาได้ ก็ถือว่าเป็นประสบการที่ดีนั่นเอง.อย่างไรก็ดีผมเองแม้ว่าจะได้มีส่วนมาเป็นสมาชิกในคิวสีฟ้า เพียงช่วงเวลาสี่ปี สั้นไปหน่อยหรือยาวไปนิดก็ตาม ผมถือว่าผมสามารถหาเงินเลี้ยงครอบครัวได้ และสามารถหาประสบการได้จนสามารถ นำมาเป็นข้อมูลในการเขียนเรื่อง ให้ท่านได้อ่านกัน.ส่วนจะได้คะแนนเต็มหรือไม่ ? ท่านต่างหากที่จะเป็นผู้ให้คะแนนผม มาถึงบรรทัดสุดท้ายนี้ผมดีใจครับที่ได้มีส่วนนำประสบการณ์แปลกใหม่มาให้ท่านได้อ่านกัน และถ้าท่านได้อ่านจบแล้วผมก็ยังหวังว่า ท่านอาจจะได้นำประสบการจากเรื่องของผม ไปใช้งานในชีวิตประจำวันของท่านเองบ้าง หรือไปเล่าต่อในหมู่วงศาคณาญาติบ้าง เพื่อที่เขาเหล่านั้นจะได้นำไปใช้กันต่อต่อไป ผมขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัย และสิ่งศักดิ์สิทธิต่างๆจงคุ้มครองผู้อ่านของผม ให้มีชีวิตที่ยืนยาวเพื่อจะได้มีโอกาสกลับมา อ่านเรื่องเขียนของผมอีกในโอกาสต่อไป.
ด้วยความปรารถนาดีครับ.
มอเตอร์ไซค์เบอร์ห้า.
หมายเหตุ : ถ้าอยากจะติชมล่ะก็ เมลผมเปิดรับเสมอครับ จะติหรือจะชมก็เอาเถอะครับ ยังไงๆผมก็เป็นนักอ่านที่ดีเช่นกัน เชิญมาที่[email protected]
ความเห็น (3)
ขอบคุณที่นำประสบการณชีวิตมาแบ่งปันครับ
สวัสดีค่ะ ท่านโตนี่ ฟาง บันทึกได้น่าติดตามมากค่ะ
- มอเตอร์ไซค์ไหมหนูรินดา ? น้ำท่วมก็ยังไปได้..รวดเร็ว ราคาย่อมเยา ไม่ได้..เซ็นไม่ได้..
โตนี่ - ฟาง.
๑๔ ต.ค. ๕๔