แดดเช้า นั่งจิบกาแฟนานไม่ได้ อันตราย

           สถานที่นี่คือหมู่บ้านละโอ หมู่ที่ 2 ต.ศรีบรรพต อ.ศรีสาคร จ.นราธิวาส เวลาเช้าประมาณ 7 โมงเช้า ผู้เขียนพร้อมด้วยพี่ยาลี(ด.ต.ยาลี สือแม)ออกมานั่งจิบกาแฟ กินข้าวยำทุกเช้า ที่ร้านค้า"ยี"ร้านน้ำชาประจำหมู่บ้าน ซึ่งเป็นร้านขายของชำประจำหมู่บ้าน เจ้าของร้านเป็นเด็กหนุ่มอายุ 21 ปีเป็นศิษย์เก่าของโรงเรียน ตชด.บ้านละโอ ที่จบ ป.6 ตัดสินใจทำอาชีพอิสระอยู่กับบ้านพร้อมภรรยา อาเด๊ะ"แย"ช่วยกันทำมาหากิน เช้าตี 3 หนุ่มยีออกไปกรีดยางในสวนที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านมากนัก ส่วน"แย"เตรียมหุงหาทำกับข้าวเพื่อขายให้ชาวบ้านที่ไปกรีดยางในตอนเช้า มีข้าวยำเป็นอาหารหลัก และแกงกินกับข้าว มีด้วยกัน 3 แกง ผลัดเปลี่ยนกันไปในแต่ละวัน ตามวัตถุดิบที่ซื้อหาจากรถขายกับข้าวที่เข้ามาขายในหมู่บ้าน

           ในทุกๆเช้ามีคนเข้ามานั่งกินข้าวกินน้ำชาเต็มทุกที่นั่ง เพราะกิจวัตรประจำวันของผู้คนที่นี่ ตื่นเช้ามากินข้าวยำ แตออ(น้ำชาไม่ใส่นม) ผู้เขียนมาถึงสั่งข้าวยำแตออ แล้วพยายามรีบๆกิน การพูดคุยกับชาวบ้านปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพี่ยาลีไป บางครั้งมีทหารเดินลาดตระเวนมา แวะเข้ามาซื้อเสบียง จำพวกมาม่า ขนม และปลากระป๋อง รีบๆซื้อ ขนาดผู้เขียนเรียกทักทายพวกทหารก็ไม่ยอมพูดด้วย หน้าตาออกซีเรียสตลอด  นี่เป็นถึงขนาดนี้ระแวงไปทั่ว ไม่มีใครไว้ใจใครเลยจริงๆ  เมื่อก่อนชาวบ้านกับเจ้าหน้าที่สามารถไปมาหาสู่ เข้าบ้านโน้นออกบ้านนี้ นั่งกินน้ำชาจิบกาแฟคุยกันสนุกสนานเฮฮา ไม่ต้องระแวดระวังอะไร แต่เดี๋ยวนี้ แดดเช้า นั่งจิบกาแฟนานไม่ได้ อันตราย!!

[Pojana Yeamnaiyana Ed.D.]

สวัสดีค่ะ

แวะมาอ่าน'แดดเช้า นั่งจิบกาแฟนานไม่ได้ อันตราย' จึงมีคำถามที่ต้องรบกวนให้ช่วยตอบในฐานะที่อยู่ในพื้นที่ ที่มีความเสี่ยงและมีอันตรายแม้กระทั่งในยามเช้านะคะ คำถามคือถ้าหากท่านสามารถเสนอขอความช่วยเหลือจากรัฐบาล เพื่อทำให้พื้นที่ ที่ท่านอยู่ มีความปลอดภัย สงบสุข ต่อชีวิตและทรัพย์สิน ท่านจะเสนอขอความช่วยเหลืออะไร?และอย่างไรบ้าง?...ขอบคุณค่ะ

[หมอน้อย]

สวัสดีครับ อาจารย์ ดร.พจนา

        ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณอาจารย์ที่เข้ามาเยี่ยมให้กำลังใจ ผมมิบังอาจขออะไรจากจากรัฐบาลหรอกครับ เพราะผมเป็นแค่ผู้ปฏิบัติชั้นผู้น้อยที่เสียงไม่หนักแน่นพอที่จะบอกให้ท่านผู้ใหญ่รับรู้รับทราบ เพราะปัญหาที่เกิดขึ้นใน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันนี้ ยังไม่มีใครชี้ชัดลงไปว่า สาเหตุมันคืออะไรกันแน่ แต่จากการอยู่ในพื้นที่มาตลอด 30 กว่าปี พอจะประมวลภาพและแสดงความเห็นส่วนตัวดังนี้:-

        1. การทำงานของเจ้าหน้าที่ในแต่ละหน่วยงานต้องบูรณาการ ต้องสร้างเอกภาพในการทำงานให้ได้ก่อนอันดับแรก

        2. ต้องคัดเลือกบุคคลที่มีมนุษยสัมพันธ์ ยิ้มแย้มแจ่มใส เข้ากับชาวบ้านในพื้นที่ได้ เพราะงานที่ต้องทำอันดับแรกคืองานการเมืองนำการทหาร เรื่องงานมวลชนสัมพันธ์มีความสำคัญมาก และหน่วยงานที่ทำงานมวลชนสัมพันธ์ได้ดีที่สุดก็คือ ตชด.ครับ

        3. ข้อห้าม ข้อควรปฏิบัติต้องศึกษาให้ถ่องแท้ ต้องศึกษาวัฒนธรรมอิสลาม และวัฒนธรรมมลายูก่อนเข้าไปทำงานตามพื้นที่ต่างๆ เพราะพื้นที่ 3 จังหวัดภาคใต้ ชาวบ้านส่วนมากนับถือศาสนาอิสลาม มีอัตลักษณ์ของความเป็นชนพื้นถิ่นมลายูสูง

       4. รัฐบาลต้องออกกฎหมายปราบปรามอาวุธสงครามอย่างเด็ดขาด ไม่ให้ใครก็ตามมีไว้ในครอบครอง ให้ถือว่าอาวุธสงครามเป็นสิ่งต้องห้าม แม้แต่เจ้าหน้าที่มีและใช้ในเวลาปฏิบัติหน้าที่เท่านั้น ให้ศึกษาจากประเทศมาเลเซียเป็นตัวอย่าง ให้เริ่มปลูกฝังเรื่องอาวุธปืนคือวัตถุอันตรายตั้งแต่เด็กๆ แม้แต่อาวุธปืนของเล่นเด็กที่ทำเทียมของจริงก็ต้องห้าม

       5.เจ้าหน้าที่รัฐทุกระดับต้องมีความจริงใจ ปฏิบัติหน้าที่อย่างตรงไปตรงมาไม่เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเล็กๆน้อย จนเสียความศรัทธาจากประชาชนส่วนใหญ่ คือให้ใช้หลักนิติธรรม นิติรัฐ อย่างเคร่งครัด

        ฯลฯ ข้อปลีกย่อยเยอะมากคงจาระไนในที่นี้ไม่หมดครับ.

               ขอขอบคุณอีกครั้งครับอาจารย์

[Pojana Yeamnaiyana Ed.D.]

สวัสดีค่ะ กลับมาอ่านอีกครั้ง ...'ปัญหาที่เกิดขึ้นใน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันนี้ ยังไม่มีใครชี้ชัดลงไปว่า สาเหตุมันคืออะไรกันแน่' เป็นเรื่องที่ยังคงเป็นปริศนาดำมืดต่อไป...อ่านจากความเห็นส่วนตัวของ ด.ต.พัสธรณ์ ปรีชา เดชะ พูดถึงการประสานความร่วมมือกันของทุกหน่วยงานภาครัฐที่จะเข้าไปปฏิบัติงานในพื้นที่ เป็นการจัดระบบการทำงานของหน่วยงานภาครัฐรูปแบบใหม่ ที่พิเศษไปจากระบบราชการที่เป็นอยู่...ในอนาคตอาจจะใช้หุ่นยนต์แทนคนก็น่าจะดี เพราะเจอะระเบิด เจอะกระสุน ก็สามารถเข้าโรงงานซ่อมได้ ...นึกถึงคนกรุงเทพมหานคร เจอสามหน่วยงาน...ประปาเจาะ...ไฟฟ้าฝัง...กทม.ขุด...แถมทุกหน่วยงานลืมกลบ...ลืมปิด...คนบ้าง...รถบ้างตกท่อ...เกิดความโกลาหลกันเป็นพักๆแล้วก็เงียบสงบ...เรื่องการไม่ประสานร่วมมือกันของหน่วยงานต่างๆมากมายในพื้นที่กรุงเทพมหานคร...แต่ก็ไม่มีใครทำร้ายเอาชีวิตใครนะคะ...

[วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--]

แดดเช้าร้อนเกินกว่าจะกินกาแฟ (เผด็จ)

[หมอน้อย]

สวัสดีครับท่านวอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei 

     

ขอบคุณที่ยังมาเยี่ยมเยียน ผมก็ได้หัวข้อเรื่องจากเรื่องสั้นของจเด็จ นั่นแหละครับ.