งานทำ ทำงาน

พยาบาลชำนาญการ ความเหนื่อยล้า

วันนี้ เราเป็นอะไรไป เรากำลังทำอะไรอยู่ เราอย่าเพิ่งสับสนสิ เราทำงานมา 17ปี เรามีผลงานอะไรติดตัวบ้าง เราอยู่ในวิชาชีพนี้มานาน เรารักวิชาชีพนี้มาก มันทำให้เราได้ทำงานที่เรารัก มันเป็นงานที่ท้าทายเรา เราได้ช่วยเหลือผู้คนมากมาย ไม่ว่าคนคนนั้นจะเป็นใคร มียศถาบรรดาศักดิ์ อย่างไร มันเป็นอาชีพที่เราทำได้โดยใช้ความรู้ความสามารถ ประสบการณ์ในการทำงานที่ผ่านมาของเรา ประสบการณ์ในการดูแลผู้ป่วย บางอย่างไม่มีใครสอนได้ เราเรียนรู้มาโดยตัวเราเอง แต่อย่างไรก็ตามเราก็ต้องไม่หันหลังให้กับวิทยาการ องค์ความรู้ใหม่ๆ ที่เกิดขึ้นและพัฒนามาอย่างต่อเนื่อง ในการดูแลผู้ป่วย

เราเคยคิดว่า เราจะอยู่เฉยๆ ไม่ทำงานอะไรให้มากกว่างานประจำ เพราะแค่งานประจำของเราก็หนักหนามากมายแล้ว ถ้าเทียบกับวิชาชีพอื่น แต่เราคงคิดผิดนะ จริงอยู่ การทำงานของเราเราทำอย่างเต็มที่ บางครั้งไม่มีใครรู้ ไม่มีใครเห็นหรอกว่า เราได้ใช้ทุ่มเทแค่ไหน และงานที่ออกมาก็ไม่ได้ มีผลงานที่เป็นรูปธรรม รู้แต่ว่าคนทำ ทำแล้วมีความสุข คนไข้อยู่กับเราแล้วปลอดภัย อุ่นใจ ไม่สนหรอกว่าจะได้ผลงานหรือไม่  ไม่อยากเขียนเป็นโครงการ  ไม่อยากทำเป็นเรื่องเป็นราว แล้วเป็นยังไง ที่สุด เราก็มาเขียนขอผลงานไม่ได้ ทั้งที่เราทำทุกอย่างตามหลักการทุกอย่าง การดูแลผู้ป่วยที่มีความเจ็บปวด การดูแลผู้ป่วยที่มีความผิดปกติในระบบต่างๆ การดูแลผู้ป่วยที่มีภาวะวิกฤติต่างๆ การดูแลผู้ป่วยที่ต้องใช้เครื่องมือแพทย์ต่างๆ ที่คนที่ไม่เคยใช้ ไม่เคยเรียนมาไม่สามารถทำได้ แต่พวกเราทำได้ พวกเราดูแลได้

ปัญหาของเรามันอยู่ที่ระบบประเมิน ที่ใช้ร่วมกันกับหน่วยงานอื่นๆ ไม่ว่าเราจะอ่านอย่างไร บางทีเราไม่กระจ่าง ข้อความเนื้อหา เราจะเอามาบูรณาการงานเราอย่างไรให้มันเป็นเนื้อเดียวกัน บางที ฟังแล้วง่าย แต่ เวลาคิด เวลาทำ ทำไมมันยากจัง นี่คือผลของการทำงานที่ไม่มีระบบของเรา ทำมาก เหนื่อยมาก ได้ปริมาณงานน้อย

เอาล่ะ ในเมื่อทุกอย่างมันถูกกำหนดมาแล้ว มันก็ต้องเป็นไปตามระบบของมัน ถึงตอนนี้ เราก็ยังทำงานที่ เรารักได้เหมือนเดิม และเราแค่เพิ่มสิ่งที่เราทำ และจัดรวบรวมมันให้เป็นระบบ ระเบียบง่ายแก่การปฏิบัติงานก็แค่นั้นเองนะ

ทำเถอะนะ อย่างน้อยถ้าได้ตำแหน่งนี้มา เราจะได้เงินเพิ่มมาอีก 3500 บาท ต่อเดือน อย่างน้อยก็ทำให้เศรษฐกิจ ในครอบครัวที่มีหลายคน อย่างเราดีขึ้นบ้างสักเล็กน้อยก็ยังดี

ตอนนี้ ขอเพียงกำลังใจ แรงฮึดของเรานะ เราอย่าคิดว่า มันเป็นการแข่งขันกันนะ เรามาช่วยกันคิด ช่วยกันเขียน ใครมีอะไรให้ช่วยกัน

งานมากมาย จัดมาให้เข้าระบบ เพื่อให้ง่ายกับการปฏิบัติ  มีงานอะไรที่เราทำแล้วเป็นปัญหา งานอะไรทำแล้วไม่เข้าใจ งานอะไรทำแล้ว ไม่ชำนาญ งานอะไรทำแล้วยุ่งยาก ซับซ้อน เอาล่ะ ทุกคน เรามาทำคู่มือปฎิบัติงานกันนะ ถ้าไม่เข้าใจ มีปัญหา ลองถามพี่ๆ หลายคนที่ เคยทำผ่านมาแล้ว คิดว่าเขาเต็มใจเป็นอย่างยิ่งที่ให้ความช่วยเหลือค่ะ

ความตั้งใจที่เขียน เพราะอยากปลุกปลอบตัวเอง ให้ทำงานนี้ พยายามให้เต็มที่ ได้หรือไม่ไม่ต้องท้อ ไม่ต้องเสียกำลังใจ สักวันถ้าเราไม่ย่อท้อ ก็จะมีวันของเรา จริงไหมค่ะ.

                                                   Subah

                                    10.30 น 13/5/54

 

ม๊ะ สู้สู้ น้องบีอยู่ทั้งคน และมีบังเอ กับน้องภู และป๊ะ คอยให้กำลังใจ