แต่ละคน...ย่อมมีทางเดินชีวิตเป็นของตนเอง

"แต่ละคน...ย่อมมีทางเดินชีวิตเป็นของตนเอง"

ช่วงนี้ต้องท่องคำนี้เอาไว้ ให้หนักๆ ก่อนที่จะหลงทาง เดินเข้าไปก้าวก่ายชีวิตของคนอื่น แม้ว่าสิ่งที่เราทำนั้นจะเต็มไปด้วยความ "หวังดีประสงค์รัก" แต่...เมื่อสิ่งนั้นไปอยู่ไม่ถูกที่-ผิดเวลา-และไม่เป็นที่ต้องการ อาจจะกลายเป็น "หวังดีประสงค์ร้าย" ไปได้

มีโอกาสได้คุยกับรุ่นน้องคนหนึ่ง เป็นเรื่องที่เรามีประสบการณ์ตรง เป็นเรื่องของงานชิ้นหนึ่งที่เคยทำไม่สำเร็จและได้ละทิ้งมันไป แต่โชคดีที่มีคนช่วยเหลือแนะแนวทาง จนกลับมาทำงานนั้นให้สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี 

ก็เพราะตัวเองเคยผ่านประสบการณ์ของ "ความล้มเหลว" และ "ความสำเร็จ" มาแล้ว ซาบซึ้งกับความรู้สึกทั้งสองอย่างเป็นอย่างดี เป็นความรู้สึกที่แตกต่างกันราว...ความมืดมิดและแสงสว่าง

ก็เพราะรู้...เลยไม่อยากให้ใครๆ ต้องเดินซ้ำรอยตัวเอง พอได้ข่าวว่ามีรุ่นน้องคนหนึ่งกำลังจะละทิ้งงานชิ้นใหญ่ชิ้นหนึ่ง ด้วยว่าเป็นทุกข์หนักหนา ทำต่อไปไม่ไหวแล้ว เค้าคิดว่าการ "โยนมันทิ้งไป" จะทำให้ตัวเค้าเป็นสุขขึ้น

ก็เพราะรู้...ว่ามันไม่ใช่ ก็เลยเพียรพยายามหาทางอธิบายกับรุ่นน้องคนนั้นว่า ผลผลิตของความล้มเหลว จะเกาะกินหัวใจของเราไปเรื่อยๆ เหมือนสนิมที่ทำให้ใจของเราผุกร่อน ระหว่างนั้นเราอาจจะต้องหาอะไรบางอย่างมาชดเชย มาทดแทน ซ้ำแล้วซ้ำเล่า แล้วมันจะทดแทนกันได้หรือเปล่า ?  ยังไม่รู้ จะดีกว่ามั๊ย...ถ้าเราอดทน+พยายาม อีกซักนิด ทำงานชิ้นนั้นต่อไปให้สำเร็จ  

แต่...ดูเหมือนความ "หวังดีประสงค์รัก" จะไม่เป็นผล

ตอนนี้ก็เลยไม่มีอะไรดีกว่าท่องประโยคนี้ก่อนนอนทุกคืน  "แต่ละคน...ย่อมมีทางเดินชีวิตเป็นของตนเอง"
แม้ว่าจะท่ิองไปเศร้าไป แต่...ไม่มีอะไรดีกว่านี้แล้วจริงๆ

บางที...เราอาจจะคิดผิด

เรื่องที่เราคิดว่าเป็นทุกข์ คนอื่นอาจจะคิดว่าเป็นสุข
เรื่องที่เราคิดว่าเป็น "ความล้มเหลว" เค้าอาจจะเห็นเป็นเรื่องเล็กน้อย
ก็แค่ทำงานไม่สำเร็จชิ้นหนึ่งเท่านั้นเอง ยังมีงานอีกหลายอย่างที่ทำให้สำเร็จได้

นั่นเพราะ..."แต่ละคน...ย่อมมีทางเดินชีวิตเป็นของตนเอง"

ไม่มีใครที่จะจัดการชีวิตของเค้าได้ดีเท่าตัวเค้าเองหรอก

[โอ๋-อโณ]

เขาเรียกว่า "อุเบกขา" หรือเปล่าคะ หน่อย เมื่อเราทำอะไรไม่ได้แล้วจริงๆ เราก็ต้องทำใจ เคารพการตัดสินใจของเขาเอง คนเราก็ต้องเรียนรู้ด้วยตัวเอง เมื่อเราแชร์สิ่งที่เราประสบมาให้เขาอย่างเต็มที่แล้ว เราก็ต้องไม่ยึดติดกับความเห็นของเราเอง เพราะการตัดสินใจไม่ใช่หน้าที่ของเรา เมื่อเราทำหน้าที่ของ"เพื่อน"อย่างดีที่สุดเท่าที่เราจะทำได้แล้ว เราก็ต้อง"ปล่อยวาง" คราวนี้ก็เพื่อความ"เบาใจ"ของเรานี่เองค่ะ อย่าไปแบกอะไรแทนใครเลย พี่โอ๋ว่า อย่างน้อยจากงานนี้น้องเขาก็ได้เรียนรู้ว่า มีคนรักเขามากมายเหลือเกิน หลักฐานอะไรอื่นๆอาจมีความหมายไม่มากเท่าก็ได้นะคะ