ตับแลบ

สัปดาห์ที่แล้วไปประชุมที่่อุบล ขากลับ กรุงเทพ-หาดใหญ่ เกือบตกเครื่องแน่ะ ดูเวลาผิด นึกได้ตอนอีก 15 นาทีเครื่องออก ลองนึกดู-สุวรรณภูมินะ ไม่ใช่ดอนเมือง วิ่งกันซะ...กว่าจะถึงเกท เหนื่อยคอดๆ พอก้นถึงที่นั่งปั๊ป ล้อเครื่องบินหมุนปุ๊บ ป๊าด..ช่างตรงเวลาอะไรเช่นนี้ หุหุ นี่เองที่เค้าเรียกว่าวิ่งกันตับแลบ

สัปดาห์หน้า จะไปประชุมเทคนิคการแพทย์ ที่อุบลฯ

ก็ตั้งใจว่าจะจดจำเรื่องราวที่สนใจ มาเขียน blog ซักหน่อย เอ่อ...ไม่รู้จะทำได้มั๊ยนะ แต่ขอตั้งเป้าไว้ก่อนล่ะกัน เพราะถ้าไม่ตั้งเป้า ก็จะเข้าข่าย ฟังไปเรื่อย-ลืมไปเรื่อย ประชุมเสร็จก็อาจไม่เหลือความทรงจำอะไร นอกจากเรื่อง...ของว่างอร่อยๆ

มีคนบอกว่า การเขียนบันทึก เป็นอีกแนวทางหนึ่งที่ช่วยลดความเสี่ยงต่อโรคอัลไซเมอร์ จริงมั๊ย...

ส่วนอีกแนวทางหนึ่งที่เจ๋งไม่แพ้กัน คือ "การนินทาชาวบ้าน" นั่นเอง

เนื่องจากว่า...การที่เราจะนำเรื่องของใครไปเล่าต่อนั้น เราต้องจำ ต้องเรียบเรียงเรื่องราวให้น่าสนใจ (ไม่งั้นเพื่อนไม่ฟัง)

ต้องแต่งเติมเสริมเล็กเสริมน้อย เพื่อสร้างสีสัน (ภาษาชาวบ้านเรียกว่าใส่ไข่)

ซึ่งทั้งหมดที่ว่ามา เป็นการฝึกใช้สมองทั้งนั้น...

เห็นมั๊ย...แม้แต่เรื่องที่ไม่ค่อยดี อย่างการนินทานั้น มันก็ยังมีประโยชน์ มีดี อยู่บ้าง....

อ่านเรื่อง "ผลัดวันประกันพรุ่ง" http://gotoknow.org/blog/chemlab/428271

เป็นนิสัยเสียอย่างหนึ่งที่อยากจะแก้ค่ะ ถ้าแก้ได้ ชิวิตคงเจริญรุ่งเรืองกว่านี้เป็นแน่แท้

ส่วนหนึ่งก็เกิดจากการที่ไม่มี "ใจ" ให้งานนั้นๆ บิ๊วอารมณ์ไม่ขึ้นซักที

กว่าจะมีอารมณ์ทำก็โน่น จวนเจียนจะได้เวลาส่ง ต้องรีบทำจนก้นดำกันเลยทีเดียว (ไฟลน)

เพิ่งรู้ว่าอนุทินของ gotoknow เค้ามีกด like ได้ด้วย ดีจัง (ขอบคุณนะคะพี่โอ๋)

พอรู้ว่ามีคน like ก็ทำให้อยากเขียนอีกนะคะ (like ที่กลับมาเขียนหรือเพราะเรื่องที่เขียนก็ไม่รู้เนาำะ หุหุ)

อยากกลับมาเขียน blog อีกครั้ง แต่ว่าสนิมเกาะมาก แถมยังไร้วัตถุดิบอีกต่างหาก ช่วงนี้ชีวิตมีแต่เรื่องไร้สาระเต็มไปหมด

เล่าเรื่องสนิมเกาะสัดนิ๊ด วันก่อนพี่เชอรี่ให้เขียนเรื่องโปรโมทกิจกรรม ของ สสพ. เล่าเรื่องของพี่ยุมล เอ่อ...อันที่จริงพี่เชอรี่ไม่ได้ให้เขียนหรอก แต่อาสาเขียนเอง ^___^ แบบว่าอยากโชว์ฝีมือ พอเอาเข้าจริงๆ เขียนไม่ออก ไปนั่งคิดนอนนึกอยู่สองวัน กว่าจะได้มาเรื่องสั้นๆ มาเรื่องหนึ่ง 

พอเขียนเสร็จก็ชมตัวเองว่า  ฮือ...เขียนได้ดี  น่าอ่านจริงๆ ใครไม่ชม...เราชมตัวเอง อิอิ

วาเลนไทน์นี้มีความหมาย...(อย่างไรรึ ?)

วันก่อนคุยกันหลายคน  น้องสาวคนหนึ่งเอ่ยถึงวันวาเลนไทน์

เราเลยถามว่า : วันไหนรึ (หมายถึง จันทร์ อังคาร พุธ)

น้องสาว : วันจันทร์นี้ค่ะพี่

เรา : อ้าว..เหรอ พี่รู้แต่ว่าวันจันทร์นี้ เป็นวันแจกเงินปันผลสหกรณ์ ไม่ยักกะรู้ว่าเป็นวันวาเลนไทน์ 55555555

ผู้ใหญ่ กับ เด็ก(หนุ่มสาว) คิดอะไรต่างกันจริงๆ  

ฉันเป็นคนทำงานช้า ถึงช้ามาก

แต่คิดไปคิดมา เวลาทำจริงๆ ก็ไม่ช้าหรอก แต่เวลา "ก่อนทำ" นี่ช้ามาก

มัวแต่คิด ว่าจะทำอย่างไร คิดแล้วก็ไม่ได้ลงมือทำซักที

แล้วทำไมไม่ลงมือทำซะเลย ไม่ต้องคิดให้มากความ ใจก็มักจะตอบว่า ไม่ได้หรอก ต้องคิดให้ดีก่อน เพราะถ้าไม่คิดงานจะออกมาไม่ดี สุดท้าย ก็ ช้าอีกแล้ว ไม่เคยเสร็จก่อนเวลาซักที

ไม่รู้ว่าฉันติดนิสัยอะไรมา

คิดไปคิดมา ก็รู้ว่า ฉันติดนิสัย "ไม่ดี" นี่เอง

ไม่ค่อยมีสมาธิทำงาน...

กว่าจะรวบรวมสมาธิได้   นานทีเดียว

ทำไงดี....เฮ้อ...

ช่วงนี้ที่ทำงานร้อนนนน ร้อนตับแตกเลยทีเดียว ด้วยว่าแอร์มันไม่ทำงาน มันไม่ได้เสีย แต่มันตายไปแล้ว เออ...มันก็อันเดียวกันนั่นแหละ อุณหภูมิราวๆ 30-32 c

สำหรับคนทำงาน พอทนได้ แต่เครื่องอัตโมตินี่สิ ทำท่าว่ามันจะทนไม่ไหว

น่าสงสาร ไม่รู้ว่าคนหรือเครื่องจะไปก่อนกัน 

ตอนนี้ชีวิตก็กำลังจะดีขึ้น คิดว่างั้นนะ

ได้รับความช่วยเหลือ และให้กำลังใจจากใครหลายๆ คน

ทั้งอาจารย์ เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ เพียงแค่เราเอ่ยปาก คนเหล่านี้ก็พร้อมจะให้ความช่วยเหลือเป็นอย่างดี (เมื่อก่อน ไม่เคยเอ่ย ได้แต่ ถอนหายใจอยู่คนเดียว)

.......

แบบว่า   ซึ้งใจมาก แทบน้ำตาไหลพรากๆ....

สิ่งที่อยากจะทำต่อไป คือ กลับบ้าน ที่ซึ่งไม่ค่อยได้กลับ เพราะมัวแต่ติดภาระกิจทั้งที่จำเป็นและไม่จำเป็น  พี่สาวบอกว่าให้รีบกลับซะ ก่อนที่ไม่มีให้ใครเหลืออยู่ให้กลับไปหา

กำลังคิดๆ และตัดสินใจว่า จะกลับมาเขียน blog ดีมั๊ย

อันที่จริงก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรนัก...เพียงแต่ว่า

เขียนแล้ว  กลัวติดลม..

^____^

gotoknow โฉมใหม่ ถูกใจจัง ว๊าว...

เห็นทีว่า   จะต้องกลับมาเขียนแล้ว

ขอรวบรวมกำลังกายกำลังใจ อีกซักพักนะ

เคยฟังเลคเชอร์ อาจารย์ยง ภู่วรวรรณ ในงานประชุมประจำปีของสมาคมไวรัส  สนุกมาก สนุกกับเกร็ดเล็ก เกร็ดน้อย ที่แทรกระหว่างบรรยาย

อาจารย์แนะนำ หนังสือเรื่องนี้ จนต้องไปหามาอ่าน อ่านแล้วชอบ แม้จะเป็นเรื่องเล่าธรรมด๊า ธรรมดา แต่อ่านแล้วสนุก

emerging disease มาอีกแล้ว

พอมีข่าวพวกนี้ ก็จะเห็นอาจารย์สองท่านในทีวี อาจารย์ประเสริฐ (ทอง) และอาจารย์ยง เรียกได้ว่าเป็น logo ของเรื่องนี้เลยทีเดียว

ทำให้เห็นภาพของคำว่า "ผู้เชี่ยวชาญ"
ถ้าพูดถึงเรื่องนี้ ๆๆๆ แล้วคนอื่นๆ เค้าคิดถึงเรา แสดงว่าเราเป็นผู้เชี่ยวชาญตัวจริง

มีคนชักชวนให้ดู ลีซาน บอกว่าหนุก หนุกกว่าแดจังกึมซะอีก อีกอย่าง เนื้อหาในเรื่อง เหมือนเมืองไทยตอนนี้ มากๆ

ดูแล้ว สนุกดี เดินเรื่องเร็ว น่าติดตาม เหมือนการเมืองไทยตอนนี้จริงๆ

ลีซาน ก็เหมือน อภิสิทธิ์ กำลังยากลำบากกับขั้วอำนาจเก่า 

(ยกเว้นเรื่อง มเหสี กับพระมารดา ที่ไม่เหมือน)

หลายวันก่อน คุณน้องมะปรางโทรมาชวนให้ไปร่วมงาน gotoknow forum กำลังคิดอยู่ว่า จะไปดีมั๊ย แบบว่า ไม่ได้เขียนบันทึกมานานแล้ว ช่วงหลังๆ แทบไม่ได้อ่านเลย เรียกได้ว่า อยู่นอกวงการ

งานจัดไกล้บ้าน ถ้าไม่ไป ก็น่าเสียดาย

ถ้าไป จะมีอะไรไปเสวนากับใครเขา

ช่วงนี้งานมาก น้ำหนักตัวก็เลยมากตามไปด้วย ไปไหนมาไหนมีแต่คนทัก เราก็ว่า เป็นธรรมดาของคนมีจะกิน คือ มีอะไรมาให้กิน ก็กินได้เรื่อยๆ

หลังจากห่างหายไปนาน

มาอีกที เจอรหัสสุ่ม เป็นภาษาไทย ตัว "ฌ"   หาอยู่ตั้งนาน

โอ้..

น่าสนใจมาก...ที่นี่

blog's eye view blogger รุ่นใหญ่หัวใจไฮเทค http://www.buzzidea.tv/index.php

http://www.oknation.net/blog/surasakc

@24312 คงไม่บาปมั๊ง..นะ

ที่คณะแพทย์ ไฟดับไม่บ่อยค่ะ แต่ไฟกระตุก บ่อยมาก โดยเฉพาะที่อาคารโรงพยาบาล กระตุกที ใจหายวูบๆๆๆ  กลัวเครื่องอัตโนมัติ ที่กำลัง run งานอยู่ เป็นอะไรไปซะก่อน ซึ่งนั่น..หมายถึงคนไข้จะไม่ได้ผลแล็บ

ข้อดีของไฟตกไฟดับ คือ ได้ทดสอบ UPS ว่ายังใช้ได้ 

กำลังพิจารณาจะซื้อ notebook ตัวใหม่ แทนตัวเก่าที่เกิดปัญหา จอเป็นเส้น ลายพร้อยเต็มไปหมด ไปถามที่ศูนย์ HP แล้ว เค้าบอกว่าประมาณหมื่นกว่าบาท โอ้...ซื้อใหม่ดีกว่า

ยังไม่รู้ว่าจะซื้อยี่ห้อไหนดี อยากได้ของดีราคาถูก ไม่อยากซื้อแพงมาก กลัวว่าจะใช้ไม่คุ้ม

ตอนหัวค่ำไฟดับ ตอนแรกแค่ไฟตก โชคร้ายที่(ทำไม)ต้องมาเจาะจงไฟตกที่ห้องเรา ห้องข้างๆ ก็เห็นสว่างไสวดี แต่ซักพัก ไฟก็ดับทั่วหน้ากัน ค่อยยังชั่ว....เหอะ เหอะ

ไฟดับ  ทำอะไรไม่ได้ นอกจากนอน...รอ

เฮ้อ คล้ายๆ ว่าจะอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีไฟฟ้า

เย็นนี้กิน กระดูกหมูทอด และแกงอ่อมไก่ใส่มะเขือเปราะ ใส่ปลาร้าด้วย อาหารง่ายๆ แต่อร่อย ได้ผักเยอะดี

เมื่อวันก่อน ค้นหาเพลงบายศรี เพื่อใช้ในงานรับน้อง med-tect รุ่นหนึ่งของ ม.อ. จัดวันที่ 15 นี้

ได้เพลงนี้มาจากเว็บพู่กันอาสา  (ยังไม่ได้ขอบคุณเค้าเลย) แปลกจังที่พี่ๆ รุ่นโน้นๆๆ ไม่รู้จักเพลงนี้ แต่รุ่นหลังๆ รู้จักกัน (อย่างน้อยก็เคยฟัง)

งานนี้เลยได้รู้จักโปรแกรมตัดต่อเพลงแบบง่ายๆ Nero wave editor

วันนี้ช่วงบ่าย จัดการบรรดาแบบฟอร์มทั้งหลายที่ใช้ในงานในห้อง ให้ตรงตามแบบของ ISO ใส่หัวใส่หาง ปรับตรงกลางอีกเล็กน้อย เสร็จไปครึ่งหนึ่ง

ตอนเที่ยง อร่อยจังตังอยู่ครบ อีกแล้ว (พี่เชอรี่ เจ้าเดิม) มื้อนี้เป็น สุกี้ MK สั่งเป็นกล่องมากิน อร่อยดี