เมื่อน้ำท่วมเดือด 5 และ ความคิดที่ว่า....ไม่เป็นไร
ที่พรหมคีรี
เมื่อวันที่23 มีนา 54 ฝนเริ่มตกลงมา ไม่ได้คิดอะไรมาก คิดว่าเดี๋ยวก็หยุดตก
วันที่24 ฝนตกหนักทั้งวัน น้ำเริ่มเยอะ ก็ยังคิดว่าไม่น่าจะมีปัญหาอะไร ไม่ได้เตรียมพร้อมรับมือกับน้ำเพื่อนๆยังคุยกันว่ไม่เป็นไรหรอกตกมาต้นไม้จะได้สดชื่นบ้าง
วันที่25 ฝนยังตกหนัก น้ำก็เพิ่มระดับ และไหลเชี่ยว พวกเรายังไปทำงานตามปกติ (โรงเรียนในอำเภอนบพิตำ)แต่ก็วิตกกันบ้างว่าจะเป็นอย่างไร เริ่มที่จะหาเสบียง ปรากฎว่าถนนบ้างสายน้ำท่วม ไม่สามาถเดินทางได้ คิดกันว่าไม่เป็นไรพรุ่งนี้น้ำลดเราคงไปหาซื้อของได้ตามปกติ
วันที่ 26 ฝนตกหนัก น้ำบ่า ถนนหนทางหลายสายถูกตัดขาด ตัวดิฉันเองไม่สามารถเดินทางได้เพราะถนนน้ำท่วมและไหลแรง..ตอนนั้นคิดว่าเราประมาทจังเลย
วันที่27 ที่บ้านน้ำลดถนนสายที่จะไปตัวอำเภอน้ำก็ลดสามารถไปตลาดได้ แต่..วันนั้นดิฉันได้แค่บวบ 6 ลูก แครอท 1 หัว มะม่วง 2 กิโล ร้านสะดวกซื้อ3-4 ร้าน อาหารแห้งอาหารสดไม่มีเหลือ บ้านดิฉันมีทางออกสองทางค่ะ แต่สามรถใช้ได้ทางเดียวคือทางไปอำเภออีกทางหนึ่งไปไม่ได้โดยสิ้นเชิง
วันที่28 ก็ยังไปทำงานตามปกติ วันที่29 ขณที่อยู่ที่รร.ทางบ้านโทรบอกว่าให้รีบกลับเพราะน้เยอะมาก และไหลแรง กลัวจะกลับเข้าบ้านไม่ได้ ดิฉันก็รีบกลับ ก็ไม่สามารถผ่านได้ค่ะต้องจอดรถทิ้งไว้ ตอนเย็นน้ำลดพอจะขับได้ถึงไปเอารถ วันที่30 ก็ต้องไปประชุมที่ สพท.นศ.4 ปรากฎว่าฝนตกหนักไปได้ระยะหนึ่งเพื่อนบอกว่าไม่ต้องไปก็กลับ หลังจากผ่านเส้นทางที่น้ำไหลผ่านไปได้ประมาณ 1 ชั่วโมง ก็ปรากฎว่ารถไม่สามารถผ่านได้อีกแล้ว หลังจากนั้นความรุนแรงของน้ำ และข่าวคราวที่ต่างๆก็เข้ามา วันที่31 ได้เดินทางไปเยี่ยมพี่น้องชาวยอดเหลืองเพราะเป็นชุมชนที่อยู่ใกล้โรงเรียน ถนนถูกตัดขาด กระแสน้ำที่ไหลเชี่ยว น่ากลัว และอดร้องไห้ไม่ได้ ทุกอย่างที่เคยเห็นไปกับกระแสน้ำ เสาไฟฟ้า ต้นไม้ ถูกน้ำพัดพา ผู้ปกครองนักเรียนซึ่งเป็นแม่ของเด็กหญิงกุลธิดาและเป็นภรรยาของผูใหญ่บ้าน เข้ามากอดดิฉันแล้วร้องไห้เธอบอกว่า..โชคดีที่ยังมีชีวิตอยู่ .. .......ในขณะเดียวกันพี่น้องชาวกรุงชิง ซึ่งก็เป็นอีกตำบลหนึ่งของนบพิตำก็ยังเดือดร้อนอย่างหนักเพราะความช่วยเหลือยังเข้าไม่ถึง ที่นั่น ก็เป็นอีกที่หนึ่งที่ดิฉันรู้สึกร้อนใจมากเพราะเคยทำงานท้องที่นั้น ชาวบ้านก็ล้วนแล้วเป็นผู้ปกครองนักเรียน ลูกศิษย์ เพื่อน โดยเฉพาะครูสุจินต์ พรสมโภจน์ หรือครูดิ้วของเด็กๆที่นั่น ที่คุณพ่อคุณแม่และพี่ชายมีโรคประจำตัว ค่ำคืนวันที่1 คุณครูวสุรัตน์ ส่งนวล ได้ส่งข่าวว่าชาวบ้านกรุงชิงได้รับการช่วยเหลือแล้ว แต่ยังไม่ทราบข่าวครูดิว ดิฉันเครียดมาก ได้แต่ภาวนาให้ทุกคนปลอดภัย เช้าวันที่ 2 ครูดิ้ว ครอบครัว และชาวบ้านได้รับการช่วยเหลือออกจากบ้านทับน้ำเต้าได้ ..เป็นข่าวดีที่สุดที่ทุกคนปลอดภัย..ขอบคุณคนไทยทุกคนที่รักกัน ขอบคุณแทนชาวใต้ทุกคนค่ะ ...อยากให้ดูรูปค่ะ แต่ภาพข่าวจากสื่อต่างๆคงชัดเจนอยู่แล้ว..ขอบคุณพี่น้องชาวไทยนะคะ
ความเห็น (3)
เป็นกำลังใจให้นะคะ มีเพื่อนอยู่ใต้หลายคน ก็คอยติดตามข่าวสารอยู่ทุกระยะ
สวัสดีครับครู นคร โดนหนักน้ำจากเขาหลวง ครั้งนี้ไม่ลวง ไหลมาไม่หยุด
เพื่อนอยู่ รพ มหาราช ยังเข้าบ้านไม่ได้เลย
ปากพะยูน พัทลุง วันที่ 29 เป็นเช่นนี้ครับ
ไม่นึกเหมือนกันว่าน้ำจะมากขนาดนี้เพราะเป็นหน้าแล้ง แต่พอเห็นฝนตกหนักติดต่อกันหลายวันชักใจไม่ดีเหมือนกัน ในที่สุดน้ำก็ท่วมจริงๆ ขอให้สถานการณ์ที่นพพิตำกลับคืนสู่ภาวะปกติโดยเร็วเถิด