พระของโยม:ตอน ๒

เค้าเรื่องจากเรื่องทางชีวิต สมเด็จพระญาณวโรดม วัดเทพศิรินทราวาส

     “อาหารเมื่ออยู่นอกท้องก่อนกิน   มีการจัดระเบียบว่า   ของนี้กินก่อน   ของนี้กินทีหลัง   ของนี้กินกับของนั้น   ถ้าไม่ทำตามระเบียบที่สังคมกำหนด   ก็ถูกหาว่ากินไม่เป็น   ไม่มีวัฒนธรรมในการกิน   แต่พอกินแล้วก็ไปรวมอยู่ในท้องหมด   ไม่มีการแบ่งแยกอย่างตอนก่อนกิน   และผลสุดท้ายก็กลายเป็นกากอาหาร   มีผู้กล่าวว่าอาหารเหล่านี้   กว่าจะกลายเป็นกากอาหาร   ดูช่างมีกรรมวิธีหลายอย่างช่างยากเหลือเกิน”

     พระผู้เป็นหัวหน้าของพระเณรเหล่านี้   มีอายุ   ๓๗   ปี   ชื่อน้อม ฉายา   อภินินฺโน   ท่านเกิดวันอาทิตย์   ท่านบวชเป็นเณรตั้งแต่อายุได้   ๑๔   หน้าตาดี   ผิวพรรณผ่องใส   พ่อแม่เป็นชาวนา   มีที่นาเพียง   ๑๐   ไร่   มีลูก   ๓   คน   คนที่หนึ่งที่สองเป็นชาย   คนที่สามเป็นหญิง   ลูกชายคนแรกคือพี่พระน้อม   มีอายุแก่กว่าพระน้อม   ๑๕   ปี   จนพ่อแม่คิดว่าจะไม่มีลูกอีกแล้ว   ก็พอดีต่อมามีพระน้อม   พระน้อมกับน้องสาวนั้นมีอายุห่างกัน   ๘   ปี

      สาเหตุที่ทำให้พระน้อมหันหน้ามาสู่ร่มกาสาวพัตร์นั้นมีหลายประการ   แต่ละประการล้วนเป็นเรื่องประทับตราอยู่ในความทรงจำของพระน้อม   นอกจากนั้นยังมีเหตุการณ์สำคัญบางประการที่เกิดขึ้นกับพระน้อม   และพระน้อมผ่านพ้นเหตุการณ์อันน่าระทึกใจนั้นมาได้ เหตุการณ์เหล่านี้มักผุดขึ้นในห้วงความคิดของพระน้อมเสมอ เหตุการณ์มีดังนี้

     เมื่อหนูน้อมอายุได้   ๘   ขวบ   แม่ได้ให้กำเนิดน้องหญิงคนหนึ่ง สมความต้องการของพ่อแม่    คือพ่อแม่นั้น    ต้องการลูกผู้หญิงเหลือเกิน   ไปที่ไหนถ้ามีสิ่งศักดิ์สิทธิ์   พ่อกับแม่ก็จะเข้าไปกราบไหว้บูชาขอลูกผู้หญิง   ที่เป็นอย่างนี้   เพราะเห็นว่ามีลูกผู้ชายถึงสองคนแล้ว   แต่ยังไม่มีลูกผู้หญิงเลย    ลูกผู้ชายนั้นโตแล้วไม่ค่อยอยู่บ้านท   จะอาศัยตอนเจ็บไข้ก็ไม่ค่อยได้   ส่วนลูกผู้หญิงนั้นอยู่บ้านเสมอ    มักเอาใจใส่ในพ่อแม่   ในเวลาพ่อแม่เจ็บไข้   ลูกผู้หญิงปฏิบัติดูแลพ่อแม่ได้ดีกว่าลูกผู้ชาย

     แม่อยู่ไฟแบบเก่า   (อยู่กรรม)   คือนอนบนกระดานแผ่นเดียว  หนุนหมอนไม้   อยู่หน้าเตาไฟ   ซึ่งทำยาวกว่าปกติ   บนเตาไฟมีฟืนมีถ่านติดไฟคุแดงร้อนมาก   (ขนาดพอทนได้)   มีหมอตำแยคอยจัดฟืนจัดไฟไม่ไห้ดับ   ไม่ให้ร้อนจนเกินไป   ไม่ให้เย็นเกินไป   จัดให้มีความร้อนสม่ำเสมอ   ใช้ไพลกับขมิ้นทาท้องทาตัวแม่   จนตัวแม่เหลือง   คอยให้แม่พลิกตัวให้หน้าให้หลังให้ท้องถูกความร้อนให้มดลูกเจ้าอู่คอยพยุงลุกพยุงนั่ง   และให้แม่ดื่นยาขับน้ำคาวปลา   และเรียกมดลูกเข้ารัง   ข้างเตาไฟมีหม้อตาลใส่สายรกของน้อง   และใส่เกลือด้วย   สายรกนี้มีคติว่า   ฝังไว้ในที่ใด   หมู่บ้านไหน   เจ้าของจะกลับมาตายที่นั่น   ส่วนน้องนอนอยู่บนกระด้งในกระโจมผ้ามุ้ง   ที่ข้อมือมีมหาหิงคุ์   ที่มือมีถุงมือใส่สวมไว้   เพื่อป้องกันมิให้เล็บขูดหน้า เบื้องบนในห้องที่อยู่ไฟ   มีสายสิญจน์วงไว้รอบ   ที่สายสิญจน์มียันต์กันภูตผีปีศาจและอันตรายทั้งปวง    น้องนั้นน่ารักน่าชัง   พูดว่าน่ารักไม่ได้   ต้องพูดว่าน่าชัง   มิฉะนั้นเดี๋ยวผีจะเอาตัวไป    เขาถือกันอย่างนี้   ตัวแดงๆ   แก้มแดงเป็นพวง   หนูน้อมชอบเข้าไปในกระโจม จับแก้มบ้าง   จับมือน้องมาจูบบ้าง   จับนิ้วน้องน้อย ๆ   ที่กำอยู่เสมอเพื่อให้เหยียดออกบ้าง   ทำอย่างนี้วันนึงก็หลายครั้ง