รัก GotoKnow มาก...ถึงมากที่สุด...
กลับมาเมืองไทยได้ 5 ปีเต็มๆไปเมื่อ 2 เดือนที่แล้ว ได้เห็นตัวอย่างของคนที่จบปริญญาเอกจากเมืองนอก แล้วก็กลับมา"เฉา"ที่บ้านเรามาก็เยอะแล้ว โดยเฉพาะคนที่ไปเรียนด้วยความสามารถเฉพาะตัว ไม่ใช่คนที่"หัวก้าวหน้า" รู้จักใช้ความรู้ ความสามารถหาหนทางก้าวหน้าให้ตัวเองแบบก้าวกระโดด ก็เลยไม่ค่อยตั้งความหวังอะไรมากมายว่าเราจะทำอะไรได้ แต่ก็ตั้งใจอยู่เสมอว่า ไม่ว่าจะมีใครอยากใช้สมองและความรู้ที่เรามีเพื่ออะไรที่เป็นประโยชน์กับบ้านเมืองของเราก็จะทำให้ทันทีถ้าทำได้และไม่เสียงานประจำอันเป็นหน้าที่ของเราเอง
หากไม่มี GotoKnow 5 ปีที่ผ่านมาสำหรับตัวเอง ก็นึกไม่ออกเหมือนกันนะคะว่าจะยังมีความสุขกับโลกเล็กๆที่ตัวเองทำงานอยู่หรือเปล่า เพราะงานที่ทำอยู่ทุกวันนี้ก็มีประโยชน์ในวงของเราเอง ที่แทบจะมองไม่เห็นเลยว่า มันไปมีส่วนช่วยอะไรกับประเทศนี้ มันช่างเล็กจิ๋วหลิวเสียเหลือเกิน เมื่อเทียบกับสิ่งที่บ้านเมืองเราทุ่มเทลงทุนกับคนหนึ่งคน แต่ก็รู้สึกว่างานนี้คืองานที่เรามีหน้าที่ต้องทำ หากจะไปมัวแต่คิดการณ์ใหญ่ก็ใช่ที่ ทำงานที่ต้องรับผิดชอบให้ดีที่สุดเป็นเรื่องแรกที่ทุกคนควรทำ คนที่มีหน้าที่ใช้เราให้เกิดประโยชน์เขาอยากใช้แค่นี้ เราก็ต้องรู้หน้าที่ของตัวเอง
รัก GotoKnow เพราะทำให้เราได้มีโอกาสใช้สิ่งที่มีอยู่ในตัวเอง ซึ่งส่วนหนึ่งน่าจะเป็นผลจากการที่เราใช้ทุนของคนไทยไปร่ำเรียนเก็บเกี่ยวประสบการณ์มาจากต่างบ้่านต่างเมืองให้เกิดประโยชน์กับคนไทยในวงกว้างกว่าโลกเล็กๆที่เราต้องรับผิดชอบอยู่ในชีวิตประจำวัน สิ่งที่เขียน สิ่งที่ถ่ายทอด สิ่งที่แลกเปลี่ยนใน GotoKnow ก่อให้เกิดผลที่หลากหลายกว้างขวาง ทั้งที่ได้รับการบอกเล่ากลับมาและที่ผ่านเลยไป แต่เราได้รับรู้จากที่อื่นๆ ทำให้ได้รู้ว่า เราได้มีโอกาสตอบแทนคนไทย ตอบแทนทุนที่เราใช้ไปในการร่ำเรียนได้มากกว่าเพียงการทำงานในหน้าที่ประจำวันให้ดีที่สุด เพราะเราในฐานะนักเรียนทุนควรจะต้องทำได้มากกว่านั้น
นอกจากวิชาความรู้ที่เราได้มีโอกาสถ่ายทอด และแลกเปลี่ยนตอบคำถามในบล็อก
ที่แม้มีเพียงไม่กี่บันทึก แต่ก็เป็นแหล่งที่ทำให้เราได้ใช้ความรู้ ประสบการณ์ที่มีให้เกิดประโยชน์กับคนที่มีปัญหาโดยตรง ได้ตอบคำถามทั้งในบล็อกและในเมลมากมายจนนับไม่ถ้วน และนี่คือส่วนหนึ่งที่ทำให้รู้สึกว่า เราได้ตอบแทนบุญคุณบ้านเมืองได้อย่างเต็มที่จริงๆ ขอบคุณ GotoKnow ที่ทำให้คนเข้าถึงเราได้เมื่อเราเป็นที่ต้องการ
นอกจากนั้น มาวันนี้สิ่งที่อยากถ่ายทอดให้คุณพ่อคุณแม่และคนที่มีเด็กเล็กในความดูแล เพื่อให้ได้นำไปพิจารณาปรับใช้ เพราะเราเรียนรู้มาจากการเลี้ยงลูกของเราเอง ก็ได้รับการจัดทำให้เป็นรูปเล่มจากทีมงานของ GotoKnow อีกนั่นแหละ
การดูแลเว็บไซต์ที่มีสมาชิกมากมายเป็นแสน บันทึกเป็นหลายแสนบันทึก ไฟล์เกินครึ่งล้านไฟล์ ไม่น่าจะใช่เรื่องง่ายสำหรับทีมงานเพียงไม่กี่ชีวิต
แต่เราก็ได้เห็นพัฒนาการต่างๆใน GotoKnow เสมอมา วันนี้ได้เห็น feature ใหม่ มีที่ให้คลิก "ถูกใจ" ใต้บันทึกเพิ่มขึ้นมาอีก อยากคลิกให้ GotoKnow ทั้งเว็บบ้างค่ะ
แล้วอย่างนี้จะบอกอะไรอื่นได้อีก นอกจากที่เขียนเป็นชื่อบันทึกนี่แหละค่ะ
ความเห็น (10)
ขอมาคลิกถูกใจสำหรับให้พี่โอ๋คนแรกเลยค่ะ
บันทึกนี้เหมือนเป็นน้ำมันช่วยเพิ่มกำลังใจให้ทีมงานทุกคนค่ะ ^___^
แอบตามน้องสุนทรีย..สนทนามาครับ ;)
ขอบคุณครับ
ยังรักคิดถึง...โกทูโนเหมือนกันค่ะ
รักโกทูโน และคิดถึงอาจารย์ โอ๋ เพราะที่นี้มีพื้นที่ให้คนทำงานได้เล่าผ่านบันทึก
สวัสดีค่ะ
อยากคลิก "ถูกใจ" ตามน้องมะปรางจังค่ะ แต่เครื่องพี่คิมคลิกมาหลายท่านแล้ว คลิกไม่ได้ค่ะ
ขอแสดงความยินดี เมื่อคืนพี่คิมอ่านหนังสือแล้วค่ะ หน้าแรกก็ถูกใจ ชื่นชอบและชื่นชม ด้วยใจจริงค่ะ
ด้วยความรักและระลึกถึงเสมอค่ะ
- ขอขอบคุณทีมงาน gotoknow
- ขอเป็นกำลังใจให้กับทุกคน ๆ ครับผม
- ขอพลังอันแข็งแกร่งจงสถิตย์อยู่กับท่านตลอดกาล
ผมเพิ่งเห็น ปุ่มคลิ้ก "ถูกใจ" วันนี้เอง
เยี่ยมมากเลย คนทำงาน Gotoknow
พัฒนากันอย่างไม่หยุดยั้ง
GOTOKNOW ก็ให้อะไรผมมากมายคร้บ
ขอยืนยันว่าเรื่องที่ โอ๋-อโณ เล่าไว้ เป็นประโยชน์ มากๆด้วยประการทั้งปวงค่ะ
"ก็รู้สึกว่างานนี้คืองานที่เรามีหน้าที่ต้องทำ หากจะไปมัวแต่คิดการณ์ใหญ่ก็ใช่ที่ ทำงานที่ต้องรับผิดชอบให้ดีที่สุดเป็นเรื่องแรกที่ทุกคนควรทำ" อันนี้ ชอบมากค่ะขอบอก;))
สนับสนุนด้วยอีกคนค่ะ ^______^ นอกจากเป็นพื้นที่ให้ได้เก็บสิ่งดีๆถ่ายทอดแบ่งปันกันไม่รู้จบแล้ว ยังเป็นที่สานใจ สานสัมพันธ์เป็นเครือข่ายกัลยาณมิตรทำสิ่งที่เป็นสาธารณประโยชน์ไม่ใช่แค่งานในแวดวงของตนเอง พี่ได้ประจักษ์กับตัวเองค่ะ รักโกทูโนว์จริงๆ แม้หายไปเป็นช่วงๆ ผลุบๆโผล่ๆ แต่เมื่อมีเวลาก็ทุ่มใจให้ทีนี่แห่งเดียวค่ะ
ขอบคุณทีมงานที่พัฒนาคุณภาพให้ทันสมัยและถูกใจผู้ใช้งานอย่างทุ่มเทนะคะ