กลัวที่จะรักทำไม

สองสามวันก่อนมีโยมพี่สาวท่านหนึ่งแวะเวียนมาสนทนาธรรมกับธรรมฐิตที่วัด

ก็เพิ่งรู้จักกันครั้งแรกแต่การสนทนาธรรมสำหรับธรรมฐิตแล้ว

ทุกคนคือเพื่อนพ้องน้องพี่ที่ดีต่อกันอย่างสนิทใจ

การสนทนาโดยจับใจความก้ไม่สมหวังในชีวิตคู่เลยทุกข์กังวล

เลยมาขีดเขียนอะไรเล่นๆอันเนื่องจากการสนทนาในครั้งนี้ดู

ความรัก คือ การทิ้งความกลัวที่จะรักไป

คำกล่าวที่มีความหมายดี ๆ นี้ดูสวยงาม แต่อาจจะยากแก่การลงมือทำจริง ๆ

ในสายตาของบางคน ที่ยังไม่เคยมีประสบการณ์เรื่องความรักมาเลย

หรือคนที่เคยผ่านประสบการณ์เลวร้าย จากความรักมาแล้ว

ที่เป็นอย่างนี้อาจเพราะพวกเขารู้สึกว่า การนำตัวเองเข้าไปพัวพันกับความรัก

ก็เหมือนกับการเสี่ยงที่จะถูกปฏิเสธ ถูกทำให้ผิดหวัง ถูกทอดทิ้ง

และทำให้เจ็บปวด จึงเป็นที่มาของความรู้สึก

การกลัวความรัก

แม้ความรักอาจไม่ใช่ทั้งหมดของชีวิต

แต่มันก็มีค่าต่อการมีชีวิตอยู่ เป็นแรงบันดาลใจให้เราทำอะไรได้มากมาย

อยากบอกกับคนที่ยังกลัวความรักว่า

ไม่ผิดหรอกที่ท่านจะกลัวมัน เพราะอย่างน้อยท่านก็รู้ตัวเองดีว่า กลัวความรัก

ต่างกับคนที่วิ่งหนีความรัก และเฝ้าหลอกลวงตัวเองว่า มีความสุขดีแล้วกับการอยู่คนเดียว

ไม่จำเป็นต้องพบเจอและสร้างกำแพงขึ้นมาปิดกั้นตัวเอง

เพราะกลัวจะต้องรักคนอื่น แต่ลืมนึกไปว่า ถึงเราจะหนีมันอย่างไร

ก็หนีไม่พ้นหรอก เพราะความรักมันอยู่ในใจของเรา

จะหนียังไงมันก็เจ็บปวดอยู่ลึกๆ (หากมองไม่เป็น )

แล้วคุ้มหรือเปล่ากับการต้องหลอกตัวเองไปเรื่อยๆ อย่างนั้น

หนทางของความรัก มันอาจจะไม่ได้เป็นภาพที่ชัดเจน

ให้เราเดินไปได้สะดวกหรือง่าย ๆ แต่สิ่งที่รออยู่ที่ปลายทางนั้น

ก็มีค่ามากพอ ที่จะกวักมือเรียกเราให้เดินเข้าไปหา

แทนที่เราจะวิ่งหนีมัน ก็เปลี่ยนมาเป็น

เตรียมตัวเองให้พร้อม เวลาที่จะต้องไปเจอกับมันดีกว่า

เหมือนกับเวลาที่เราออกเดินทาง

ก็เตรียมเสื้อกันหนาวไปบ้างเผื่อเจออากาศที่หนาวเย็น

เสื้อกันฝนหยิบไปหน่อยก็ดี เผื่อหยิบมาใส่เวลาที่ฝนมันตก

หยูกยาก็ติดไปบ้างนิด ๆ หน่อยๆ

พอปฐมพยาบาลตัวเองเบื้องต้นเวลาเจ็บไข้

แต่ถ้าเดินทางออกไปแล้วโชคร้ายต้องสะบักสะบอมกลับมาก็ไม่เป็นไร

รักษาตัวเองใหม่ เผื่อออกเดินทางในครั้งต่อไปก็เท่านั้นเอง

แต่เชื่อไหมว่าการเดินทางครั้งต่อไปของเรา

มันต้องดีกว่าครั้งแรกอยู่แล้วล่ะ

แต่ขึ้นอยู่ที่ว่าท่านสามารถยอมรับกับสิ่งที่เดินทางผ่านมาอย่างสนิทใจหรือไม่

ธรรมะสวัสดีขอรับ

เขียนใน GotoKnow โดย ธรรมฐิต
ใน มุมมองความรักจากธรรมฐิต

คำสำคัญ (Tags): #ธรรมฐิต

หมายเลขบันทึก: 414356เขียนเมื่อ 17 ธันวาคม 2010 07:59 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 17:37 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (16)

คิม นพวรรณ

เขียนเมื่อ 17 ธันวาคม 2010 08:43 น. ()

นมัสการพระคุณเจ้า

เพิ่งไปอ่านบันทึกของน้องหมอดาวมาเจ้าค่ะ อยากหาโอกาสไปสัมผัสบ้างจัง วันนี้พี่คิมจะไปนอนทานข้าวมื้อเย็นกับชาวบ้านที่บ้านนอกค่ะ พรุ่งนี้มีค่ายจิตอาสาพัฒนาโรงเรียน

อ่านบันทึกนี้แล้วไม่มีความเห็นเจ้าค่ะ นอกจากขอเป็นกำลังใจให้เธอเข้มแข็ง