น้ำที่บริสุทธิ์ไม่ยอมให้น้ำมันแทรกซึมเข้ามาผสมผสานเป็นเนื้อเดียวได้ฉันใด

จิตที่ฝึกฝนอย่างสม่ำเสมอจนมีสติเท่าทันสัมผัส

ก็ไม่ยอมปล่อยให้อารมณ์ดีชั่วมาเจือปนได้ฉันนั้นเหมือนกัน

เมื่อใดที่ใจได้ฝึกฝนเพิ่มพูนสติให้แก่กล้าเพ่งมองด้วยปัญญา

จึงรู้ว่าเพียงแค่ภาพลวงหลอก  จึงจำต้องผละจากมายาภาพนั้น

เพ่งมองด้วยสติปัญญาด้วยศรัทธาในความดีงามและความแท้จริง

แห่งมายาภาพนั้นๆ  คล้ายกับเป็นกระจกที่สะท้อนให้เราได้เห็นตัวตนที่จริงแท้

จึงสะท้อนใจให้กลับมาอยู่กับตนอีกคราครั้งหนึ่ง

เมื่อความจริงนั้นได้ปรากฏในตัวตน

ได้สัมผัสกับมันอย่างแช่มชื่นอิ่มเอิบใจ

เมื่อนั้นเราจึงหยุดการเร่ร่อนแสวงหาเพ่งมองในมายาภาพอย่างเห็นความจริงแท้

แล้วก็จะให้ความรักอันบริสุทธิ์จากก้นบึงแห่งหทัยของตน

แก่สรรพสิ่งได้โดยทั่วไป  ไม่เจาะจงใครผู้ใดคนหนึ่ง

(ต่อยอดจากอนุทินคุณหมอท่านหนึ่ง)

กฎธรรมชาติทำให้รูปนามนี้เผยพระไตรลักษณ์อย่างกะทันหันแทบตั้งตัวไม่ทัน

ก็พยายามค้นหาทำความรู้จักกับมัน

แต่บางคราครั้งมันแปรเปลี่ยนอย่างรวดเร็ว

จนต้องพึ่งพาปัจจัยภายนอกมาปกปิดบรรเทาอีกทางหนึ่ง

แม้นกายจะอ่อนล้าด้วยเชื้อโรคแต่ก็ไม่ปล่อยให้ใจติดกับมัน

กายก็ส่วนกายใจก็ส่วนใจ..ต้องดังๆว่า..ขอบพระคุณนะที่ทำให้ฉันเข้าใจธรรมชาติมากขึ้น..

ร่วมด้วยช่วยกันตามที่จะพอสละได้

อย่า..ทรยศต่อบ้าน         เมืองเกิด

อยู่...มั่นกตัญญูเชิด        ชื่อไว้

รก...รากฝากกำเนิด        นับชาติ   ไทยแฮ

โลก.จะทรงเราไห้           เลิศล้ำจำเริญ

อยู่...ร่วมแต่หากไร้          ไมตรี  กันนา

ร้อน..นักยิ่งอัคคี              ลวกร้อน

นอน..หลับตื่นจักมี           แต่ทุกข์

ทุกข์..จิตทุกข์กายข้อน      คับแค้นเคืองเข็ญ..

เมื่อคืนฝนตก  เพราะอากาศร้อนมาหลายเดือนแล้ว

ธรรมชาติต้องปรับเปลี่ยนเพื่อหาสมดุลของมัน

มิฉะนั้นสรรพสิ่งก็ดำเนินต่อไปอย่างติดขัด

แต่กระนั้นธรรมชาติกำลังสอนให้เราทุกชีวิตได้เรียนรู้กับความเปลี่ยนแปรงนั่นเอง

ทุกความเปลี่ยนแปรงเราต้องเรียนรู้เพื่อเข้าใจเข้าถึงแล้วพัฒนาไปสู่อีกสิ่งหนึ่ง

และทุกคนสามารถเรียนรู้เข้าใจเข้าถึงพัฒนาได้ทุกรูปนาม

มีบุรุษท่านหนึ่งเคยเอื้อนเอ่ยไว้ว่า..

..ไม่สำคัญว่าแมวจะสีอะไร  ขอให้มันจับหนูเป็นก็พอ..

ทำตัวให้ยุ่งมาสองสามวันเพื่อให้เกิดประโยชน์แก่สาธารณชน

เมื่อวานก็ตั้งแต่ตีสี่ยันสี่ทุ่ม  เสร็จสรรพแล้วใจบอกยังไหวนะ

แต่กายบอกขอพักก่อนนะ  ใจว่านอนสอนฟังก็ต้องยอมกายซึ่งเป็นเพื่อนที่คบกันมาสามาบกว่าปีแล้ว  ไม่อย่างนั้นเกิดอาการงอนกันขึ้นมาเดี๋ยวเป็นเรื่องแน่

ใจนะสอนง่ายถ้าดูแลเค้าอย่างดีแต่กายสิไม่ค่อยเชื่อฟังดื้อมาก

เมื่อกายดื้อทีไรใจจะไม่ใส่ใจทันที  ...ฯลฯ...

นี้ผ่านพ้นไปอีกปีแล้วหรือ  ปีใหม่ผ่านไปแล้วต่างคนต่างสนุกรื่นเริงหรือบางคนอาจจะโศกเศร้าเสียใจ  ก็ขึ้นอยู่กับเค้าเหล่านั้นว่าจะนำมุมมองไหนใส่ให้ใจได้ยินยล

เช้านี้อ่านบันทึกคุณหมอท่านหนึ่งท่านพูดไว้น่าศึกษาว่า..

..ปีใหม่สำหรับข้าพเจ้าจึงเป็นเพียงอีกวันที่พระอาทิตย์ยังขึ้นทางทิศตะวันออก และตกในทางทิศตะวันตกเช่นทุกวันที่ผ่านมา.....

ธรรมฐิตอ่านแล้วมีอะไรซ่อนเร้นที่น่าศึกษาอยู่.........

หากยอมรับความเป็นจริงที่เกิดขึ้นได้..ทุกอย่างก็ลงตัวขอรับ

ตอนนี้ธรรมฐิตนั่งพิมพ์อนุทินนี้อยู่ใต้แสงจันทร์นวลผ่อง

ข้างนอกที่พักอันโล่งแจ้ง  เพราะมีความอยากเรียนรู้ความรู้สึกของเพื่อนแต่ละคนที่กำลังต้อนรับปีใหม่ซึ่งถึงก่อนประเทศไทย

นี่ก็มีเพื่อนที่ญี่ปุ่น    ซิดนี่ย์  ได้ฉลองไปแล้ว 

ธรรมฐิตกำลังรียนรู้  อารมณ์แห่งปรากฏการณ์แต่ละคน  เพื่อย้อนถามใจตนว่านายละต้องการอะไรในชีวิต?..

ทุกคราครั้งแห่งปรากฏการณ์ที่เราได้สัมผัส

สิ่งที่เรากระทำขอให้ทำด้วยความบริสุทธิ์ใจอย่างแท้จริง

เพราะเราคาดหวังอันคลุกเคล้าด้วยความอยากมากไป

จึงได้ทำเชื้อแห่งความทุกข์ให้เกิดขึ้นอย่างไม่รู้ตัว

แม้สิ่งที่อยู่ตรงหน้าบางคราครั้งเรายังรั้งไว้ไม่ได้

ลองดูแสงเรืองรองของสุรีย์อันงดงามยามใกล้ลับขอบฟ้าสิ

ก็ใช่ว่าเราจะรั้งมันไว้เชยชมได้ตลอดเวลา..

เมื่อตั้งใจทำแล้วจงปล่อยทุกอย่างให้เป็นไปตามธรรมชาติที่มันจะเป็น..

เฉกเช่นผลไม้ที่เร่งสารถึงสุกงอมก็ไม่หอมหวานเท่าไรนัก..

น้ำใสในแก้วยังมีสิ่งเจือปนที่มองไม่เห็น

คนเราเกิดมาแม้แต่ตัวเราที่ถูกสอนให้เป็นคนดียังมีบางอย่างที่ดี/เลว

 ถ้าจะว่าดีหรือไม่ดีก็อาจจะอยู่ที่ความเห็นของคนหมู่มาก

แต่ใช่ว่าจะถูกเสมอไป

อาจจะถูกต้องแต่ไม่ถูกใจก็ได้

หรือถูกใจแต่ไม่ถูกต้อง

ถ้าจะมองผิดก็ผิด

ถ้าจะมองถูกก็ถูก

หากตั้งใจจะทำความดีแล้วไซร้

ต้องยอมรับทั้งคำติและคำชม

ขอบคุณ..GTK..ที่ให้ธรรมฐิตมีส่วมร่วมนำเสนอความคิดเห็น..

สวดมนต์แผ่คุณงามความดีที่ได้กระทำ

ให้แก่เพื่อนผู้ร่วมเกิดแก่เจ็บตาย

เดินกลับกุฏิมองดูสายน้ำที่ใหลซึ่งเกิดจากฝนตกติดต่อกันหลายเพลา

ช่างงดงามอะไรเยี่ยงนี้เป็นทั้งศาสตร์และศิลป์แห่งการเรียนรู้จริงๆ

ผ่านไปไม่เคยหวนกลับมองดูต้นน้ำ

ชีวิตนี้เล่าก็คงตั้งหน้าผ่านไปที่ไหนสักแห่งหนึ่ง

ต้องดิ้นรนต่อไปอย่างมุ่งมั่นด้วยสติไม่ท้อแท้

สักเพลาหนึ่งคงถึง  ณ  ที่แห่งนั้น

ตื่นขึ้นมาเช้านี้ณ  ใต้ร่มเงาโลหะปราสาทวัดราชนัดดาราม  กทม.

แถมยังมองเห็นภูเขาทองฝั่งตรงข้ามอีกต่างหาก

ใจเลยอิ่มเอิบเมื่อได้ระลึกถึงคุณและค่าของสองสิ่งที่ปรากฏอยุ๋เบื้องหน้าเมื่อลืมตาขึ้นมา

แม้กรุงเทพจะวุ่นวายตามถิ่นเมืองกรุงแต่นั้นหาใช่ประมาณไม่

ใจต่างหากที่จะเป็นปริมาตรวัดค่าของความวุ่นวาย

เมื่อเท่าทันมันใจนี้ก็สุขท่านี้ก็เกินพอ..

เป้าหมายของการปฏิบัติธรรมก็เพื่อฝึกสติให้อยู่กับ..ปัจจุบัน..

ผู้ที่ท้อแท้ล้มเหลวมักติดอยู่กับปัญหาอุปสรรคมากกว่าเป้าหมาย

แต่ผู้ที่ถึงจุดหมายเขาไม่ได้ยึดติดกับปัญหาและอุปสรรค..

ในชีวิตของเรานั้นอย่าไปห่วงเลยว่าจะมีใครรู้หรือไม่ว่าเราเก่งหรือมีความสามารถเพียงใด

แต่พึงตระหนักรู้ว่าสักเพลาหนึ่งเมื่อมีคนมายกย่องเชิดชูหรือเลื่อนยศตำแหน่งนั้น

เราจักมีความสามารถหรือเก่งได้สมกับที่เขายกย่องเชิดชูได้หรือไม่เพียงใด..นี่สิสำคัญ

สรงน้ำ(อาบน้ำ)เสร็จเรียบร้อยแล้วมานั่งหวนระลึกอย่างมีสติว่า..

มนุษย์เราอาบน้ำชำระกายขจัดสิ่งสกปรกวันละครั้งสองครั้งเป็นประจำ

แต่เหตุไฉนใยมิเคยมั่นชำระขัดสีจิตใจให้ใสสะอาดบ้างเล่า

สังคมปัจจุบันจึงเกิดความเศร้าหมองเครียดเคร่ง

เกิดปัญหาวิกลกิการทางสังคมแก่งแย่งชิงเด่นชิงดีกัน

จนกลายเป็นสงครามเผ่าพันธ์มนุษย์ด้วยกันอย่างที่ปรากฎให้ยลยิลกัน

ชีวิตนี้มองได้หลายแง่มุม

แต่เราจะมองในแง่มุมไหนนั้นไม่เป็นประมาณ

ขอเพียงแต่ให้เป็นประโยชน์ต่อการดำรงอย่างผาสุขก็เกินพอ

นั่งหาอ่านหนังสือแล้วระลึกถึงคำของอาจารย์ที่เคยสอนไว้เป็นสำนวนชาวใต้ว่า..

หมากินก้าง แต่ไปขวางคอควาย

กวางกินข้าวในไร่  แต่ดันไปทำรั้วในนา

หมอเห็นคนบ้า  กลับไปต้มยาให้หมากิน..

คัมภีรภาพด้วยอรรถรสยิ่งนัก..

ซึ่งน่าจะเข้ากับการเมืองที่กำลังสาดฟันกัน  ณ  เวลานี้ได้ดีทีเดียว..

แสงสุรีย์ก่อนจะลาลับขอบฟ้ายังมีแรงเปล่งปลั่งทอแสงอย่างเฉิดฉายให้ยลยิล

แต่ยังไงก็ต้องลาลับเพื่อหมุนเวียนให้อีกฝั่งได้ยลโฉม

ทำหน้าที่อย่างตรงไปตรงมา

แล้วเราละก่อนจะจากที่หนึ่งไปสู่อีกที่หนึ่งได้จารึกสิ่งใดไว้ให้ผู้คนได้ดูเยี่ยงบ้างเล่า..

บางคราครั้งเรามุ่งมั่นจนเกินไปจึงไม่ได้ดูข้างทางที่พานพบ

มุ่งแต่จะเข้าสู่จุดหมายปลายฝันอย่างเดียว

ซึ่งมีมากมายที่จุดหมายปลายฝันอาจอยู่ข้างทางที่เราฝันฝ่า

แต่กลับล่วงเลยมันไปอย่างน่าเสียดาย

จนมุ่งหายังไงก็ไม่ถึงสักที

ลองมองดูรอบๆเส้นทางวิถีบ้างอาจจะสุขได้ตลอดวิถีขอรับ..

      ข้าคือคน     ธรรมดา     ในหล้าโลก
      ข้าคือคน     มีโชค     ในโลกหล้า
      ข้าใช่คน     ใหญ่โต     ในโลกา
      ข้าจึงเบา     ในอุรา     และอารมณ์

นั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ระเบียงมองเห็นสุนัขที่เลี้ยงไว้เจ็ดตัวซึ่งเป็นพี่น้องกัน

กำลังกัดกันเพราะแย่งของกิน

เฉกเช่นชีวิตคนที่แย่ง

ที่แย่งที่กันอยู่  แย่งคู่กันพิศวาท

แย่งอำนาจกันเป็นใหญ่.........

ก็คงไม่ต่างอะไรกับเจ้าสี่ขาเจ็ดตัวนี้แหละ...