ความกังวลใจของยาย
คุณยายวัย 70 ปี ป่วยเป็นโรคมีก้อนเนื้อที่ช่องอก มีอาการเหนื่อยมาประมาณ 2 ปี แล้ว ไปตรวจที่โรงพยาบาลจังหวัด หมอบอกว่า ก้อนใหญ่ อันตราย ถ้าผ่า ก็เสี่ยงมาก ยายเลยรักษาแบบตามอาการ คือกินยา หมอเริ่มบอกเป็นนัยๆ เกี่ยวกับโรคที่เป็น ยายลงทุนซื้อถังออกซิเจนมาไว้ที่บ้าน อยู่บ้าน บางวันก็ไปนาได้ เหนื่อยก็พัก เดือนนี้ยายเหนื่อยมากขึ้น มีไข้ หมอเลยส่งตัวมาโรงพยาบาลนี้
ด้วยโรคที่เป็นอยู่ ทำให้ต้องมีการปรึกษากันหลายรอบระหว่างทีมผู้ดูแล สุดท้าย ดีที่สุดคือ ให้ข้อมูลตรงๆ ว่าเสี่ยงแค่ไหน สำหรับการผ่าตัด แต่หมอ ก็ยังอยากให้ยายผ่า เพื่อการรักษา ยายคิดหนัก เพราะ ยายเริ่มรู้แล้วว่า ยายป่วยเป็นอะไร ยายมีความเชื่อว่า โรคของยาย ถ้าไม่ไปแตะต้อง (ผ่าตัด) ก้อนเนื้อ ก็จะยังอยู่ที่เดิม ถ้าผ่า ก็เหมือนกับเปิดประตู ให้โรคมันกระจายมาสู่ที่อื่นๆ แล้ว ยายจะตายเร็วขึ้น แต่ยายก็ไม่กล้าบอกหมอ (แต่กล้าบอกพยาบาล?????) กลัวหมอไม่พอใจ เลยบอกว่า รอลูกก่อนให้ลูกช่วยตัดสินใจ ท่าที ยายค่อนข้างกังวล มีโอกาสเราเลยเข้าใปคุย ถึงบางอ้อ ได้รู้เหตุผล ความจำเป็นของยาย รวมถึงความรู้สึก ที่ยายกังวลอยู่ลึกๆ
เหตุผลที่ยายไม่อยากผ่าตัด
ญาติบอกว่า หมอบอกว่า โรคที่ยายเป็นอาจอยู่ได้ประมาณ 5 เดือน แต่นี่เข้าเดือนที่ 8 แล้ว ยายยังอยู่มาได้ ถ้าผ่า ยายต้องใส่ท่อช่วยหายใจ ทุกข์ทรมาน เจ็บปวด ซึ่งไม่รู้จะดีขึ้นตอนไหน สู้อยู่แบบนี้ไปดีกว่า
โรคที่ยายเป็น ถ้าผ่าก็เหมือนไปกระตุ้นให้มันเป็นมากขึ้น
ยายมีภาระที่ต้องดูแลตา ที่ไม่ค่อยแข็งแรง ถ้ายายอยู่โรงพยาบาลนาน ใครจะดูแล
ถ้ายายอยู่โรงพยาบาลนาน ใครจะอยู่ดูแลยาย เพราะลูกชาย 3 คน ก็ต้องทำงาน น้องที่ดูแลอยู่วันนี้ ก็มีภาระกลับไปเลี้ยงหลาน
ยายอยากกลับวันนี้ เพราะลูกจะมาเยี่ยม ถ้ากลับก็จะมีรถส่วนตัว แต่ถ้ากลับวันอื่น ก็ต้องเสียค่าเหมารถ ยายอยากเก็บเงินไว้ซื้อออกซิเจน
มีความรู้สึกว่า ยายอยู่โรงพยาบาลแล้ว เหนื่อยมากกว่าอยู่ที่บ้าน อยู่บ้าน ยังได้ทำงาน นอนหลับได้ ออกไปเดินเล่นได้ อยู่โรงพยาบาลได้แต่นั่ง นอน บนเตียง ดมออกซิเจน
แม้ว่าไม่อยากผ่าตัด แต่ยายก็ลังเล ที่จะบอกหมอว่า ยายไม่อยากผ่า ทำไม?????
ยายบอกว่า ถ้ายายปฏิเสธหมอ ไม่ผ่าตัด ยายกลัวว่าเผื่อวันข้างหน้า ที่ยายรู้สึกแย่ อยากมาโรงพยาบาลอีก ยายกลัวหมอจะไม่รักษา กลัวหมอฮ้าย (ดุ: ภาษาอิสานวันละคำ)ยายเลยไม่กล้าปฏิเสธเอง ยายรอให้ลูกมาคุยกับหมอให้
เรา ต้องให้ข้อมูล พูดคุย ให้ความมั่นใจในทีมผู้ดูแล กับยาย ญาติ ว่าทีมจะไม่ปฏิเสธการดูแลรักษา ผู้ป่วย แม้ว่าเขาจะเคยปฏิเสธการรักษาไปแล้วก็ตาม แต่เมื่อเขากลับเข้ามา ก็ต้องดูแลเต็มที่ เพียงแต่วิธีการอาจต้องปรับเปลี่ยน เช่น ไปรักษาโดยยา เป็นต้น และรับรองว่าจะไม่มีคำต่อว่าเด็ดขาด
ยายรู้สึกสบายใจขึ้น และยินดีที่จะบอกกับหมอเองว่า ไม่ผ่าตัดและขอกลับบ้าน
วันนี้ ยายกลับบ้านแล้ว กลับไปพร้อมกับลูกชาย ที่จะรอกราบแม่ ในวันแม่
ยายคงมีความสุขมาก ได้อยู่พร้อมหน้า ลูก หลาน
ส่วนแม่คนอื่นๆ ที่ยังอยู่โรงพยาบาล ก็คงเป็นบทบาทของพยาบาล ที่จะทำหน้าที่แทนลูก
วันแม่ พยาบาลอย่างเรา ก็คงทำหน้าที่ ลูก เพื่อดูแล แม่ (ผู้ป่วย) ของลูกคนอื่นๆ
ส่วนแม่ของตัวเอง ก็ส่งได้แต่ส่งเสียงไปทักทาย
คิดว่า แม่คงเข้าใจ และรับได้
ก็เป็นแบบนี้มาหลายปีแล้ว
วันแม่ ไม่ได้ดูแล แม่ตัวเอง ก็ดูแล แม่ของคนอื่นก็ได้
วันแม่ ไม่ได้เห็นหน้าแม่ตัวเอง ก็ดูหน้า แม่ของคนอื่นก็ได้
ขึ้นต้นด้วยเรื่องของยาย แต่ลงท้าย เป็นเรื่องของตัวเอง ได้ยังไง
สำหรับ แม่ อันเป็นที่รัก
ความเห็น (10)
สวัสดีค่ะ พี่กระติก
น่ากังวลไปกับคุณยายน่ะค่ะ ที่บ้านก็มีค่ะ แต่รายนี้อยากจะผ่า อยากจะทำอะไรก็ได้ที่ทำแล้วหายหรือดีขึ้นค่ะ แต่ต้องมีลูกหลานอยู่เป็นเพื่อนล้อมหน้าล้อมหลังตลอดเวลาค่ะ ผู้สูงอายุก็อย่างนี้น่ะค่ะ ต้องเอาใจกันหน่อย
หนูไม่ได้ลาไปไหนหรอกค่ะ แค่ย้ายโรงเรียนและนึกผูกพันธ์กับเด็กๆน่ะค่ะ..
เอามาฝากในวันแม่ค่ะ ขอบคุณน่ะค่ะ
สวัสดีครับคุณ กระติก
แวะมาด้วยระลึกถึง ครับ
สวัสดีค่ะ น้องรัก
- อ่านจนเพลินเลยค่ะ สนุกดี มาเขียนให้อ่านอีกนะคะ แบบขึ้นต้นเป็นมะลิซ้อน และจบลงเป็นมะลิลา
มีความสุขมากๆๆนะคะ
สวัสดีค่ะน้องติกน้ำ
อ่านแล้วได้เห็นชีวิตที่เลือกได้ของแม่คนหนึ่ง คุณยายคงมีความสุขมากในวันแม่วันนี้ ท่ามกลางความรักของลูกหลานที่บ้าน
เราชาวพยาบาลได้อยู่เวรดูแลคุณแม่อันเป็นที่รักของของหลายๆคน ได้ส่งใจไปทักทายแม่เราก็ยังดีเน่าะ
ขอบคุณบันทึกดีๆนี้ค่ะ
สวัสดีค่ะพี่กระติก ห่างหาย เงียบไปนานมากๆ ว้าว วาว คุณแม่น่ารัก สวยงาม ยังละอ่อนอยู่เลยค่ะ สุขสันต์วันแม่มากมายค่ะ
- สวัสดีครับ
- เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นมากมายครับอย่างกรณีของยาย
- ไม่มีผิดไม่มีถูกครับเพราะตนเองเป็นผู้เลือกวิถีชีวิตตนเอง ยายอาจจะเลือกถูกก็ได้นี่ครับ แต่ท่านเลือกแล้วท่านก็ยอมรับผลที่ตามมาอย่างเต็มใจ ไม่มีใครเลี่ยงการเจ็บได้ แต่จะอยู่อย่างไรให้มีสุขตามควร มีหลายครั้งที่หมอบอกคนไข้ว่าอยู่ได้ 6 เดือน แต่ไม่รู้ทำอย่างไรกลับอยู่ได้ป็นปีก็มี ทำเอาหมอนี้ฉงน..
- มีความสุขในวันแม่ครับพี่
- หากเราเป็นยาย ก็คงจะคิดเหมือนยาย..ภาระ-ความห่วงใยคนในครอบครัว มากกว่าห่วงตัวเองเสียอีก
- ขอบคุณเรื่องราวดีๆ และขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมเยือน ตัวเองห่างหายจากที่นี่ไปนานครับ
คุณครูใจดี..........
ใจหายแว้บ เมื่ออ่านบันทึก คิดว่าจะลาจากการเป็นแม่พิมพ์ แล้ว
มีความสุขมากๆ นะค่ะ
หวัดดี....บังค่ะ
ห่างหายไปนาน บังก็ยังคงเป็นคนคุณภาพเหมือนเดิม
พี่ครูอ้อย.........
เป็นคุณยายคนใหม่แล้ว ชีวิตคงเติมเต็มมากยิ่งขึ้น
พี่อุ้ม.........
ชีวิตที่เลืกได้ ตามใจของคน ยายคงเลือกที่จะดูแลผู้อื่นให้สุขสบายก่อนดูแลตนเอง น่านับถือค่ะ
น้อง POO
แฮะ แฮะ พี่ก็ตามประสา ห่างหายไปตามเวลา แล้วก็กลับมา ตามหาความคุ้นเคย
สบายดีนะค่ะ
น้องชำนาญ.........
ศรีนครินทร์เรามี blocker หลายคนแล้ว แอบอ่านบันทึกของน้องหลายครั้ง
แต่ไม่มีโอกาสเมนต์ค่ะ
กำลังใจเป็นสิ่งสำคัญยิ่ง
คุณครูธนิตย์.........
ด้วยความระลึกถึงเสมอค่ะ
สวัสดีค่ะ
- คุณแม่คงเข้าใจในหน้าที่การงานของลูกนะคะ
- ครูอิงเองก็ไม่เคยได้ไปกราบแม่ในวันแม่เลยค่ะ
- เพราะพวกเรามักรวมญาติกันในวันสงกรานต์
- แทบทุกปี ไม่ได้ไปกราบแทบตักแม่ และ ไม่ได้ไปนั่งให้ลูกกราบด้วยค่ะ
- เพราะต้องนั่งให้ลูกศิษย์ที่แม่ไม่มี หรือแม่ไม่มา กราบตักแทนแม่ค่ะ
- แต่แม่ก็มีความสุข เพราะพื้นที่แห่งนี้เป็นสื่อกลาง ระหว่างครูอิงกับแม่ค่ะ
- เมื่อวานแม่ได้ฟังเสียงเพลงบอกรักแม่จากครูอิงแล้วhttp://gotoknow.org/blog/ruschadawon-namtal/384174
- ท่านมีความสุขมากค่ะ
- เป็นกำลังใจให้คุณยาย และเป็นกำลังใจให้คุณกระติกด้วยนะคะ
ติกกับคุณแม่ติก ใครสวยกว่า?