วิธีรับมือกับการณ์ที่สัมผัส
เมื่อเราได้สัมผัสกับปรากฏการณ์แต่ละอย่างขึ้น
ในชีวิต หากต้องการเข้าถึงที่สุดแห่งการณ์นั้นๆ
ลองใช้วิธีที่ธรรมฐิตรับกับการณ์นั้นๆดูนะขอรับ
๑.เราจะไม่ถอย
๒.เราจะไม่สู้
๓.เราจะไม่หนี
และ
๔.เราจะไม่หยุด
เมื่อนั้นเราจะถึงที่สุดแห่งการณ์นั้นๆได้อย่างงดงามตามความเป็นจริง
ธรรมะสวัดีขอรับ..
ความเห็น (20)
กราบนมัสการเจ้าค่ะ....
ไม่ถอย ไมู่สู้ ไม่หนี ไม่หยุด....คิดๆดูก็คล้ายๆ กับลูกหนี้ที่มีคติที่ว่า ไม่มี ไม่หนี ไม่จ่าย เลยนะเจ้าคะ อิอิ
แต่ละข้อมันทรงพลังอย่างนิ่มนวลแหละดาวฟ้า
เมื่อเรียนรู้ก็จะเข้าใจเพื่อเข้าถึงและยอมรับมันอย่าสง่าผ่าเผยโดยชื่นใจ..
ผมก็เคยนะครับ ถูกตำหนิแรงๆในที่ประชุมต่อหน้าผู้เข้าประชุมมากมาย ผมใช้วิธี
"ไม่หนี ไม่สู้ ไม่เอาชนะ ไม่ยอมแพ้"
จ้องตาเฉยๆ อยู่อย่างนั้น (แต่ในใจมันพลุ่งพล่านไปหมดละครับ อยากเถียง อยากโต้ตอบ)
นมัสการเจ้าค่ะ
- พี่คิมก็ได้รับเช่นเดียวกับท่านรอนฯ ค่ะ
- แรก ๆ ก็โต้แรง ๆกลับไป ตอนหลังได้เรียนรู้การควบคุมอารมรณ์ ทำให้มีสติมากขึ้น
- ก็เฉยและนิ่งได้ ทำใจได้ลดลง ๆ ๆ ๆ จนกลายเป็นปกติแล้วเจ้าค่ะ
- ต่อไปจะต้อง..."ไม่ถอย ไมู่สู้ ไม่หนี ไม่หยุด"
เป็นการฝึกความอดทนจนเกิดสมาธิ..นิ่ง..ในที่สุด
นมัสการเจ้าค่ะ
- มาเรียนรู้วิธีการปฏิบัติเจ้าค่ะ.....ยังต้องปรับปรุงตนเองอีกมากเจ้าค่ะ
กราบนมัสการพระอาจารย์เจ้าค่ะ
แต่ละข้อที่ท่านธรรมฐิตนำเสนอมานั้น แม้ว่าจะทรงพลัง แต่ทว่าไม่แข็งกร้าว เป็นการรับมือกับปัญหาต่างๆ อย่างสุขุม นิ่มนวล
หากเปรียบปัญหาที่พุ่งเข้าใส่ เหมือนกับคนขว้างแก้วน้ำใส่เรา เราคงไม่วิ่งหนีหลบแก้ว แต่จะต้องใช้ความเร็วของสติรับแก้ว แล้วต้องใช้ความอ่อนโยน นิ่มนวล ของสัมปชัญญะและปัญญา ค่อยๆ ประคองแก้วไว้ไม่ให้แตก ซึ่งการที่จะทำได้นั้นคงต้องฝึกฝนทั้งความเร็ว วิธีการ แรงที่ใช้ว่าจะผ่อนหนักเบาเพียงไร
ขอน้อมรับไปพิจารณาและฝึกฝน...
กราบขอบพระคุณท่านธรรมฐิตเจ้าค่ะ
สาธุท่านรองประมาณว่าเก็บมาแล้วค่อยรีไซเคิ่ลกลับด้วยเมตตาธรรมนะขอรับ..
ตื่นรู้กับมันเนาะพี่ครูแล้วจะหัวเราะกับตัวเองได้ว่า..ฉันโดนมันหลอกเอาอีกแล้วหรือนี่
อยากมองเห็นวัตถุใต้น้ำต้องให้มันหยุดกระเพื่อมก่อนนะคุณครู
เรียนรู้แล้วอย่าลืมใช้มันดูเนาะ
สาธุๆๆ
ถูกต้องแล้วดาวฟ้า
ฝึกแล้วฝนจนละเอียดแหลมคม
เมื่อนั้นแหละจะใช้งานได้ทันท่วงที
นักกีฬาบางประเภทเวลาแข่งขันเพียงแค่ไม่ถึงนาทีก็รู้ผลทันที
แต่ทว่า..กว่าจะขึ้นแข่งได้เป็นตัวจริงบางคนต้องฝึกฝนเป็นสิบปี
แต่ใจเราไม่ต้องรอเพราะเป็นตัวจริงเสมอและเข้าแข่งขันอยู่ทุกลมหายใจเนาะ
- กราบนมัสการเจ้าค่ะ
- "ไม่ถอย ไม่สู้ ไม่หนี ไม่หยุด"
- น่าคิดค่ะ...อย่างนี้เรียกว่า "ใช้ความสงบ
สยบความเคลื่อนไหว" หรือเปล่าคะ
นมัสการเจ้าค่ะ
ขอบพระคุณเจ้าค่ะที่ส่งใบไปบอกบุญ ยินดีรับแปะเจ้าค่ะ
อ่านน้องดาวสีฟ้าแล้วขำไปด้วยเลยเจ้าค่ะ
สยบมาจากข้างในไงพี่ครู..
แบบว่าให้กิเลสมันหลงทางประมาณนั้นเนาะ
สาธุๆๆด้วยเนาะพี่ณัฐรดา
นมัสการพระน้องเจ้าค่ะ สาธุ ... จะพยายาม ๆ ต้อง พยายาม ค่ะ ;)
"ของจริงนิ่งเป็นใบ้" ใช่ไหมครับท่าน
ความสำเร็จอยู่ที่ไหน..ความพยายามอยู่ที่นั่นขอรับพี่ปู..
เมื่อนิ่งเมื่อไรการใหลจะเกิดขึ้นขอรับอาจารย์