ขนมจีน ริมฝั่งสะพานมอญ


ขนมจีน สะพานมอญ สังขละ ป้าเย็น

       สังขละบุรี  

       เมื่องเล็ก ๆ ชื่อสังขละ เป็นเมืองที่ฉันชอบไปที่สุดแห่งหนึ่ง  เพราะขณะที่ใช้ชีวิตบางส่วนอยู่ที่กำแพงแสน  การเดินทางทำได้ไม่ยากนัก  เป็นเมืองที่สงบ  นอกจากธรรมชาติรอบ ๆ ตัวที่เป็นเสน่ห์แล้ววัฒนธรรมก็เป็นสิ่งที่ดึงดูดใจ  ให้ไปได้หลาย ๆ ครั้ง  เมืองสังขละฝังอยู่ในหัวใจครั้งแรกเมื่อได้ดูปฏิทินของอสท  ในปี 2530-35 ไม่แน่ใจนัก  จำได้ว่าเป็นของอสท  เห็นภาพขนำ  และแม่น้ำ  ดูสวย  ในสายตาติดใจอยู่ภาพเดียวใน 12 เดือนที่มีอยู่ 

        คราวก่อนเขียนเรื่องงานช้าง  เป็นภาพที่ถ่ายจากช้างสังขละเช่นกัน 

        วันนี้ หยิบเอาเรื่องดีดี  อีกเรื่องของสังขละมาเขียน  (จากหลายเรื่องหลายราวดีดี)  ค่อย ๆ ทะยอย  จริง อยากตั้งชื่อว่าสังขละสักบล็อก  แต่ตอนนี้ต้องมาใช้ชีวิตอยู่พัทลุง  บ้านเกิดเมืองนอน  จึงกลัวว่าจะได้รายละเอียดไม่จุใจ  ออกจะหาญเหิม ไปสักหน่อย  เรื่องราวสังขละ  จึงขอยกหยิบมาครั้งละหัวข้อ  ตามแต่เวลาจะอำนวย

        ขนมจีน   จริงแล้ว  ไม่ใช่ของจีน  แต่เป็นภูมิปัญญาและวัฒนธรรมของชาวมอญ  ดังนั้น  เมื่อไปสังขละเมืองมอญ  ต้องหากินสักหน่อย

พิศาล บุญปลูก ชาวไทยเชื้อสายรามัญผู้สนใจศึกษาอาหารและวัฒนธรรมมอญกล่าวว่า " จริง ๆ แล้ว ขนมจีนเป็นอาหารของคนมอญหรือรามัญ คนมอญเรียกขนมจีนว่า คนอมจิน คนอม หมายความว่าจับกันเป็นกลุ่มเป็นก้อน จินแปลว่าทำให้สุก" นอกจากนี้ "คนอม" นั้นสันนิษฐานว่าน่าจะใกล้เคียงกับคำไทย "เข้าหนม" แปลว่าข้าวที่นำมานวดให้เป็นแป้งเสียก่อน ซึ่งภายหลังกร่อนเป็น "ขนม" จริง ๆ แล้ว ขนม ในความหมายดั้งเดิมจึงมิใช่ของหวานอย่างที่เข้าใจในปัจจุบัน ขนม หรือ หนม ในภาษาเขมร หรือ คนอม ในภาษามอญหมายถึงอาหารที่ทำจากแป้ง ดังนั้นขนมจีน จึงน่าจะเพี้ยนมาจาก คนอมจิน ซึ่งทำให้เกิดสมมุติฐานตามมาอีกว่า ดั้งเดิมทีเดียวขนมจีนเป็นอาหารมอญ

เกร็ดจากวิกีพีเดีย  ข้างบนบอกถึงที่มาของขนมจีนว่าอย่างนั้น

วิธีกินขนมจีนน่าจะไม่ต้องบอก  วิธีหาจะให้ได้กิน  เริ่มกันที่สะพานมอญ                 

สุดปลายสะพานมอญ  มีร้านค้าที่ขายของ  คนขายของแต่งตัวสวย  ยืนยิ้มต้อนรับทุกผู้คน  ปลายฝั่งจะมีป้ายซอยเป็นปลาตะเพียนบ่งชื่อ สะพานไม้  ซอย 1 หรืออื่น ๆ ตามเขตที่แบ่ง  แต่ร้านขนมจีนที่ได้ไปมาหลาย ต่อหลายครั้ง  ชื่อร้านขนมจีนป้าเย็น

ป้าเย็น  นั้นชื่อป้าไม่ได้ออกเสียงเย็น จะออกเสียงเยิ๊น  หรืออะไรที่แหละ ค่อยเล่า ความน่ารักของป้าในวันหลัง  แต่พอเราสั่งขนมจีน  ป้าบอกว่าจีนมอญนะ  แต่ตอนนี้ไม่มีหรอก  ให้ทำเอาเอง  แล้วป้าก็ชี้ให้ดูเครื่องไม้เครื่องมือ  อุปกรณ์ต่าง ประดามี  จัดแจงเอาเองเตอะป้าบอก  ฉันต้องกุลีกุจออยู่พักโดยมีป้าคอยกำกับ  อย่างกะคุณครูใหญ่  สรุปแล้ว  ก็เลยออกมาเป็นเส้นพร้อมกินจนได้

ต้องขออภัยเรื่องเบื้องหลังการถ่ายทำกับท่านผู้อ่านสักนิดในภาพที่เห็น  เนื่องจากทริบนี้ได้เดินมาเป็นจำนวนมาก  วันทำขนมจีนกินเอง  วันนั้นหมดเรี่ยวหมดแรงมากจึงปีบเส้นกว่าจะได้  ต้องให้กำลังมากสักนิด  และได้ทำเพื่อกินเองเท่านั้น  หากท่านบางท่านเห็นภาพที่ปรากฏรองเท้าอยู้บ้างแล้วเกรงเรื่องความสะอาด  ผู้ทำรับผิดชอบส่วนตัวไม่เกี่ยวกับร้านป้าใด ใดนะคะ

 

หมายเลขบันทึก: 342537เขียนเมื่อ 7 มีนาคม 2010 11:50 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 22:32 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (3)

เห็นภาพแล้วหิวเลยค่ะ ... สังขละ เมืองเล็กที่มีเสน่ห์

ขนมจีนที่นั่นเค้าไม่เหมือนทางใต้ แต่ก็อร่อยอีกแบบ

ขอบคุณนะคะ มาให้ระลึกถึง .. อิ่มอร่อยมื้อเที่ยงค่ะ

หวันเที่ยงๆถ้าได้หนมจีนมอญ กับแกงน้ำเคยเลน้อย กับผักเหนาะ ปากยูนที่นี้ ครับอาจารย์

http://gotoknow.org/blog/bangheem/325089

รู้มาว่าที่สังขละบรรยากาศดีมาก อยากไปเที่ยวมานานแต่ยังไม่มีโอกาสเลยค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท