..ขอบคุณครับแม่...
ธรรมฐิตไม่ได้เข้าอาศรม GTK มาหลายเพลาแล้ว
ไปธุระต่างจังหวัดสองสามวัน เช้านี้มีโอกาสเข้าอาศรมแต่เช้า
เมื่อวานวันที่ ๑๕ ธรรมฐิตมานั่งย้อนระลึกไปอีก ๓๕ ปีเต็มๆในวันนี้เป็นวันที่ใครคนหนึ่งร้องไห้ด้วยความดีใจทั้งเจ็บทั้งปวดทั้งน้ำตาใหลอาบสองแก้ม
ด้วยความดีใจใครคนนั้นคือ..แม่ของธรรมฐิต..
แม่คลอดลูกมาด้วยความดีใจทั้งๆที่แม่ไม่ได้ล่วงรู้เลยว่า
ลูกคนนี้เมื่อเติบใหญ่ขึ้นมานั้นจะดีร้ายอย่างไร
แต่แม่ไม่เคยคำนึงแม่หวังพร่ำสอนแต่สิ่งที่ดีๆอยู่ตลอดเวลา
ธรรมฐิตแม้จะยังไม่ดีพอในความเป็นมนุษย์
แต่ที่รู้จักผิดชอบชั่วดีพอแยกแยะว่าอะไรถูกผิด
เพราะ..แม่..พร่ำสอนอยู่ตลอดเวลา..........ฯลฯ..................................................
มีบทเพลงหนึ่งที่เคยฟังแล้วจดจำไว้..
กว่าจะคลอด กว่าจะคลาน กว่าจะผ่านมาคิดดู
ที่ฉันมีเลือดนักสู้ เพราะฉันเคยอยู่ในท้องชาวนา
ฉันเกิดมาจากความรัก ฉันโตมาจากน้ำใจ
รักของแม่แสนสดใส คือความยิ่งใหญ่สู่ผองชน
ยามฉันเจ็บแม่เจ็บกว่าฉัน แม่บากบั่นแม่ทุกข์แม่ทน
ยามมีไข้แม่ไถ่ถอน ก่อนจะนอนแม่สอนสวดมนต์
ฉันจึงมีความรักให้คนทุกคน ฉันจึงมีน้ำใจให้คนทุกคน
แม่ห่วงลูกอยู่ทุกแห่งหน แม่อ่อนโยนดับความดื้อดึง
พระคุณแม่มากเกินคณานับ ลูกขอกราบด้วยความซาบซึ้ง
รักของแม่ยังติดตรึง เป็นคนดีที่หนึ่งในดวงแด
ลูกจะทนบนทางชีวิต ไม่ทำผิดไม่อ่อนแอ
ทุกข์ปานใดลูกจะไม่ยอมแพ้
จะเป็นคนดีของแม่..................ตลอดไป.
..ขอบคุณครับแม่..
..ธรรมฐิตจะพยายามเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ให้ได้..
ธรรมสวัสดีขอรับ..
ความเห็น (12)
นมัสการค่ะ ท่านธรรมฐิต
ผู้ยิ่งใหญ่ในชีวิตและรักเรามากที่สุดคือ "แม่" ........อยากบอกรักแม่ในวันนี้เช่นกันเพราะ แม่เป็นครูของเราในทุกๆเรื่อง
นมัสการหวงพี่ พระคุณแม่ใหญ่ยิ่งนัก
ขอบคุณพ่อ-แม่ ขอบคุณคุณครู ขอบคุณศาสนา ที่ทำให้มีวันนี้
ในแม่มีเราในเรามีแม่..
คนเกือบทุกคนรู้ว่าแม่มีบุญคุณ
แต่ก็มีไม่มากเลยที่จะตอบแทนคุณอย่างแท้จริง
..คนกตัญญูนะมีเยอะแยะ..แต่คนกตเวทีนี่สิยิ่งหายากขึ้นทุกวัน..
สาธุๆๆ
ธรรมะสวัสดีขอรับพี่ครู..
ครั้งหนึ่งเมื่อห้าปีมาแล้วธรรมฐิตให้นักเรียนที่เข้าค่ายอบรมเขียนเรื่องแม่มีนักเรียนคนหนึ่งเขียนว่า....
......กว่าเราจะร้องอุแว้…แม่ร้องไม่รู้กี่แว้..จริงมั้ยคะ..ตอนที่เราเกิด..และเมื่อเราโตขึ้น..ครั้งหนึ่งหากเราไปยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติด เราเจ็บใช่ไหมที่สังคมประณามว่าเราเลว ว่าเราเป็นขยะสังคม ..กฎหมายคอยจ้องจับผิดเราตลอดเวลา..เราเจ็บใช่ไหม ?….แต่รู้ไหม ? แม่เจ็บยิ่งกว่าเราอีก ..อย่ามาว่าลูกฉันนะ..ใครมาว่าลูกฉัน…ค้ายา..เสพยา..? แม่จะปราดเข้าขวางทั้งๆที่รู้อยู่เต็มอกว่า….ลูก..เสพยา..ลูกของเราค้ายาอยู่…แต่..คนอื่นห้ามด่าลูกฉันนะ….ห้ามมาว่าลูกเลว..เพราะนั้นย่อมหมายความว่าด่าฉันเลวด้วย…แล้วจะปราดเข้าขวางทันที ..แน่นอน เจ็บข้างนอก…เจ็บข้างในอีก..ที่รู้ว่าเราติดยา.แล้วรู้ว่าเราค้ายาด้วย..แล้วยิ่งมารู้ว่าเราเป็นกลุ่มเป้าหมายในบัญชีดำ..ยิ่งเจ็บเข้าไปอีก...จริงมั้ยคะ….ไม่มีแม่คนไหนหรอกที่ดีใจ..เมื่อรู้ว่าจะได้ทำศพลูก…
..ใหญ่ยิ่งและยิ่งใหญ่..จริงขอรับอาจารย์
ขอบคุณที่ผู้ร่วมเกิดแก่เจ็บตายที่มีไมตรีต่อกัน..
สาธุๆๆ
นมัสการขออำนวยพรวันคล้ายวันเกิดใช่ไหมคะ
อ่านคห. ๖ แล้วซึ้ง นึกภาพแล้วสงสารแม่ท่านนั้นจัง
ความรู้สึกที่อย่าได้หาเหตุผลใดๆ มาอธิบาย ยากยิ่ง
น้อมรำลึกพระคุณแม่ อีกหนึ่งครูคนแรกของเราทุกคน ขอบคุณค่ะ
จะบอกว่า Happy birthday ย้อนหลังกับท่านธรรมฐิตก็คงจะไม่เหมาะ 555
เอาเป็นว่าสุขสันต์วันที่ยังหายใจอยู่และ ได้มีโอกาสระลึกถึงพระคุณของแม่ดีกว่านะเจ้าคะ
ยามที่เราอ่อนแอ ท้อแท้ แม่จะคอยอยู่เคียงข้างให้กำลังใจแก่เราเสมอ...
ไม่ว่าแม่จะอ่อนแอเพียงใด แต่แม่จะเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งที่สุดได้...เพื่อลูก
"เพื่อลูก" เป็นเหตุผลที่ผู้หญิงคนหนึ่งยอมกระทำทุกได้ทุกอย่างแม้กระทั่งสละชีวิต
ยิ่งนับวันก็ยิ่งซาบซึ้งถึงความรักของแม่มากขึ้นเรื่อยๆ ^v^
ขอน้อมระลึกถึงพระคุณแม่...ขอบพระคุณค่ะ
ธรรมะสวัสดียามเช้าขอรับพี่ปู..
สาธุๆๆกับน้ำใจไมตรีอันงาม..
สาธุๆๆเนาะดาวฟ้า..
กับคำเอื้อนเอ่ยอันทำให้ใจเบิกบานแจ่มใสอย่างนิ่มนวล..
เพื่อนพ้องน้องพี่เราอาจมีหลายคน..แต่..
..แม่เรามีคนเดียวเท่านั้น..