มีหนังสือไม่กี่เล่มที่ผมหยิบมาอ่านเป็นรอบที่สอง "เดินสู่อิสรภาพ" ของ อาจารย์ ประมวล เพ็งจันทร์ ก็เป็นเล่มหนึ่งในนั้น จำได้ว่า ผมซื้อหนังสือเล่มนี้มาจากร้านหนังสือ ในห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ซึ่งตอนนั้นพิมพ์เป็นครั้งที่ 5 (ปัจจุบัน พิมพ์ครั้งที่ 11)
ตอนเห็นปกครั้งแรก คิดว่าเป็นหนึ่งสือประเภทท่องเที่ยวแบบ เดินทำลายสถิติอะไรจำพวกนั้น ที่เรามักเห็นกันดาษดื่นตามแผงหนังสือ เช่นพวกแบกเป้ลุยเดี่ยว ขีจักรยานข้ามทวีป พายเรือข้ามโลก อื่นๆอีกมากมาย ทั้งหลายแหล่เหล่านั้น ทำไปเพื่อสนองความตื่นเต้นจากการผจญภัย ตื่นตาตื่นใจเที่ยวไปในที่ต่างๆ ซึ่งผมไม่เคยสนใจหนังสือประเภทนั้นอยู่แล้ว
ความไม่ธรรมดายิ่งปรากฎ เมื่อเปิดอ่านในหนังสือ บางตอนทำเอาผมถึงกับน้ำตาซึม ด้วยความรู้สึกปิติไปพร้อมกับอาจารย์ประมวล ชายชราที่ล่วงเข้าปัจฉิมวัย หันหลังให้กับชีวิตการเป็นอาจารย์สอนปรัชญาในมหาวิทยาลัย ออกเดินเท้าจากเชียงใหม่สู่เกาะสมุยบ้านเกิด ระหว่างทางมีเรื่องราวต่างๆเกิดขึ้นมากมาย อันนำมาสู่สภาวะธรรมเพื่อการถอด ถอน ปหาน ความโลภ ความโกรธ ความหลง และบูรณะจิตแห่ง จาคะ เมตตา และปัญญา ชายชรากำลังเดินกลับไปหาเด็กน้อยชาวเกาะ เพื่อบอกเล่าเรื่องราวที่เส้นขอบฟ้าและทะเล
ร่วมเดินทางกลับไปสู่สภาวะเดิมแห่งจิตใจ เพื่อสัมผัสความดีงามแห่งความเป็นมนุษย์พร้อมกับอาจารย์ประมวล ใน "เดินสู่อิสรภาพ" หนังสือดี มีคุณค่า อีกเล่มที่อยากแนะนำให้อ่านครับ
"คเต คเต คเต ปารคเต ปารสังคเต โพธิสวาหะ"
จะไปหาอ่านนะครับ เพราะประสบการณืเป็นสิ่งที่ซื้อไม่ได้จริงๆ แต่การอ่านหรือฟังประสบการณ์ของผู้ที่มาก่อน มีคุณค่าแน่นอนครับ
สุดท้ายแม้เราจะเดินไปไกลกี่หมื่นลี้ก็ตาม...เราทุกคนต้องกลับไปสู่จุดเริ่มต้นครับ
ด้วยความซาบซึ้งในบันทึกครับ
สวัสดีค่ะ...คุณฝนแสนห่า...
ทุกคนมีจุดเริ่มต้นเหมือนกัน แตกต่างกันที่ประสบการณ์ที่จะได้รับ อีกทั้งแตกต่างกันทางด้านความคิด มุมมอง การใช้ชีวิต แต่ทุกคนต้องมีจุดจบด้วยกันทุกคนค่ะ
สวัสดีปีใหม่ 2553 ค่ะ...ขอให้มีความสุขกับการใช้ชีวิตนะค่ะ...
เขียนต่อเยอะๆนะครับ
มาหาหนังสือไปอ่านช่วงปิดปีใหม่ค่ะ
เล่มนี้เปิดอ่านบ้างที่ร้านหนังสือ...
จะลองหาดูในห้องสมุด...จะได้มีหนังสืออ่านในช่วงที่ปิดหลายๆ วันนี้ค่ะ
สวีสดีปีใหม่นะคะ
เคยอยากจะซื้อมาอ่านจนลืมไปแล้ว ขอบคุณมากนะครับ ปีใหม่นี้ไปหามาอ่านดีกว่า
เป็นหนังสือที่ดีมากครับ...ซื้อเป็นของขวัญให้ใครหลายคน และซื้อมาอ่านเอง แต่อ่านยังไม่จบ...อย่างน้อยก็รับรู้เบื้องต้นแล้วว่า ทุกอย่างล้วนเป็นครูของชีวิต
ขอบคุณครับ
เป็นหนังสือที่ผมประทับใจอีกเล่มหนึ่งครับ...
เคยได้ร่วมงาน และรับใช้อาจารย์ช่วงสั้น ๆ ที่เชียงใหม่ (ก่อนที่อาจารย์จะลาออก)
ประทับใจอาจารย์มาก ๆ ครับ
มีหนังสือที่เกี่ยวเนื่องกับเล่มนี้อีกเล่มนึงครับ
เป็นปาฐกถาโกมล คีมทอง ซึ่งก็น่าอ่านไม่น้อยเช่นกันครับ
ความเป็นอิสระ..ความรู้สึกดีๆที่ได้รับการปลดปล่อยจากเครื่องพันธนาการทางสังคม..พี่ใหญ่เข้าใจถึงความสุขที่มีค่านี้..เพราะล่วงเข้าปัจฉิมวัยเช่นเดียวกับ อาจารย์ประมวล เพ็งจันทร์ ค่ะ..ขอบคุณที่นำมาแบ่งปัน..ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ..
สวัสดีปีใหม่ครับคุณ ฝนแสนห่า เห็นชื่อแล้ว นึกถึงน้ำตกกรุงชิง นครศรีธรรมราช พาให้คิดถึง ธีรภาพ โรหิตกุล กับความหลัง ในทรงจำ กับใบไม้ที่ชื่อ"ไฟเดือนห้า"ครับ
เดินสู่อิสรภาพ ซื้อมาอ่านเล่มพิมพ์ครั้งแรกครับ
"ความน่ากลัวคือความงดงามในความมืดที่อยู่ในใจเราเอง
ความงดงามหรือ ความโหดร้ายของโลก เป็นเพียงผลผลิตของจิตใจ"
(เดินสู่อิสรภาพตอน ธรรมรส)
สวัสดีค่ะ
อ่าน "เดินสู่อิสรภาพ" แล้ว น้ำตาซึมด้วย...หลากหลายความรู้สึกเช่นกันค่ะ
การเดินสู่อิสรภาพที่แท้แล้ว... คือ อิสรภาพแห่งจิตวิญญาณ...นั่นเอง
ยินดีที่ได้รู้จักและทักทายกันค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะ
ขอบคุณนะคะที่แวะไปเยี่ยมเยียนกัน
เคยเขียนถึงหลักการวาดภาพพฤกษศาสตร์ไว้ในentryนี้ และเรื่องของสีไว้ในentry นี้ ค่ะ
ส่วนเรื่องของอาจารย์เอกชัย อ๊อดอำไพผู้ล่วงลับ เคยเขียนไว้เช่นกันค่ะใน entry นี้ค่ะ
ดีจังค่ะที่คุณฝนแสนห่าเคยวาดภาพกับอาจารย์ท่าน ถ้าเห็นว่าเรื่องที่เคยเขียนไป มีข้อบกพร่องอย่างไร กรุณาแนะนำด้วยนะคะ
ถือโอกาสนี้สวัสดีปีใหม่ด้วยค่ะ
เคยได้ยินเกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้มาแล้ว แต่ยังไม่มีโอกาสอ่านเลยค่ะ คงต้องหาอ่านแล้วละค่ะ