ครูวิไล...ชีวิตขาลง
ชีวิต...ขาขึ้นเขากระโดง
มองขึ้นเขา โอ้ว..จะไหวไหมเนี่ย
ถ้าไม่ไหว ผอ.จะให้ชี้แจง(ไม่สมกับที่คุย)
ก็ให้รู้ซะบ้าง ว่าใครเป็นใคร (ทุรังขึ้นจนได้)
แวะไหว้พระ พักชมวิว (ไม่พักได้ไงลิ้นห้อย)
ท้องฟ้าสวยมากเลยเก็บมาฝาก
ชีวิต...ขาลงใครว่าลำบาก
ขอเถียง..ลงต่ำจริง (ไม่ได้ตกต่ำ เพราะระวังตัวมาก)
ถึงพื้น ก็พูดได้เต็มปาก พิชิตเขากระโดงมาแล้ว
ฝากบอก nana ครูวิไล ลดไป 5 กิโลค่ะ อิๆๆ
(เขากระโดง จ. บุรีรัมย์)
ความเห็น (67)
ยินดีด้วยนะคะ ที่..ขาลง มีสุข เย้เย้
ขอบคุณนะคะ คุณครูพี่อ้อย ที่รัก
ชีวิตขาลง บางครั้งก็สุขไปอีกแบบนะครับ
ขอบคุณนะคะ อาจารย์ เสียงเล็กๆ
ไม่ว่าจะขาขึ้น หรือขาลง
ถ้าเราไม่ประมาท ย่อมไม่พลาด
สวัสดีค่ะ
แวะมาชม
ชีวิตขาลงช่างมีความสุขจริงๆ เลยนะคะ
ขอบคุณค่ะ^__^
ยินดีที่รู้จักค่ะ ต้นเฟริ์น (ดีใจที่มีเพื่อนวัยใกล้เคียงกัน)
ขาขึ้น ขาลง ก็ขาเรา อย่าให้พลาดละกัน นะคะ
สวัสดีครับครู วิไล เห็นด้วยครับไม่ว่าขาขึ้นหรือขาลงต้องไม่ประมาทครับ
ขอบคุณนะคะ วอญ่า-ผู้เฒ่า
สงสัยต้องไปเขากระโดง
ขอลดแค่2โลก็พอ 555
สวัสดีค่ะ ..ลงได้แล้ว..."โล่ง"
เมอร์รี่คริสมาสต์น่ะค่ะ
ขอบคุณ นาง มณีวรรณ ตั้งขจรศักดิ์
ออกจะสูงชันขนาดนี้ ไปขึ้นๆๆลงๆๆซัก อาทิตย์ รับรองลดแน่
(ไม่เชื่ออย่าลบหลู่) แมนบ่ค่ะ
สวัสดีค่ะ ครูบันเทิง
สวยวันสวยคืนจริงๆ นะคะเนี่ย อิจฉานะตัวเอง
สวัสดี คุณวิไล
เขากระโดง ขาลงก้นเลยโด่ง ค่อยค่อยลงน้องหล่า คนถ่าเผิ่นห่วงนาง
อ้ายตามมาอวยพรปีใหม่
ให้เจ้ารวยลื่นหมู่ ให้เป็นครูที่เด็กน้อยฮัก บ่อกหักสองขั้น อายุมั่นขวัญยืน เด้อนางเด้อ
สาธุ ขอให้สมพรปากท่านอ้าย ผอ. พรชัยคนโก้
สองขั้น ปีเว้นปีค่ะ ขอบคุณนะคะที่ให้ความเป็นกันเองกับน้องนุ่ง
ด้วยความนับถือค่ะ
ขอบคุณสายธาร นะคะ
ขอพรพระคุ้มครองคุณครูและครอบครัว ให้ประสบแต่โชคดีมีชัย
มั่ง มี ศรี สุข ตลอดไปนะคะ
สวัสดีค่ะ
- ยังไม่เคยไปค่ะ
- เคยไปแค่เขาพนมรุ้ง ก็ยังเกือบแย่
- เห็นความสูงของเขากระโดง ก็ใจหายแล้วครับ(ฮา)
- ขอบคุณเรื่องราวดีๆครับ
เส้นทางเดียวกัน กับไปเขาพนมรุ้ง
ขาไปเลี้ยวซ้าย ขากลับเลี้ยวขวา
ขอบคุณนะคะพี่ครูคิม ที่รัก ที่แวะมาเยี่ยม
ขอบคุณ คุณครูธนิตย์ นะคะ
สถานที่จริง น่าใจหายมากกว่าค่ะ
เก่งจังครูวิไล
ขาลงไม่เล่น สไลเดอร์ ละคะ..อิอิ
ครู ป. 1 ยังไม่นอนอีก ดึกแล้วนะคะ
ถ้าใจกล้าอีกนิด คงตีลังกาลงมาแล้วล่ะค่ะ
ขอบคุณนะคะ ขอคุณพระคุ้มครองครูและครอบครัวเช่นกันค่ะ
มาถึงเขากระโดงแล้วไม่มาแวะโรงเกลืออรัญประเทศบ้าน มหา
ขอสิ่งเลิศประเสริฐใดในโลกหล้า จงรวมมาพิทักษ์จิตมิตรของฉัน
สิ่งศักดิ์สิทธิ์ในพิภพมาครบครัน ให้มิตรฉันรับแต่สุขไร้ทุกข์ไกล
ชีวิตคนเรา ก็ย่อมมีขึ้นมีลง ยามขึ้นก็ต้องตะเกียกตะกายไปถึงฝั่งให้ได้ ถึงแม้จะลิ้นห้อย ถ้าไม่พยายามแล้วจะรู้ได้ถึงรสชาติของการ ขาขึ้น จะต้องต่อสู้มากขนาดไหน เมื่อถึงแล้วถึงแม้จะเหน่อยเมื่อยล้า ก็ภูมิใจ เขาทำได้เราก็ทำได้ไม่แพ้กัน ถึงยากก็ต้องลองดู
ขาขึ้น ก็คือประสบผลสำเร็จแล้ว แต่อย่าได้ประมาท เพราะคนอื่นเขาก็ขึ้นมาเหมือนกัน และอาจจะขึ้นไปเรื่อยๆ พัฒนาการเดินทางให้ถึงแบบสบายขึ้น เราก็อย่าประมาทต่อการใช้ชีวิต เพราะชีวิตก็ยังมีขึ้นมีลง ยามขึ้นไต่เต้า เต้าไต่ กว่าจะสำเร็จ
ขาลง ชั่วพริบตา ถ้าประมาท ยามลงเห็นไหม ลงฮวบๆๆๆๆ ฉะนั้นชีวิตคนเรา ก็เช่นกันคะ (มาสอนครูอีกแล้ว) พี่สุก็เป็นเช่นนี้แหละคะ สมองพาไปมือก็ไวเท่ากับความคิดที่พรั่งพรู ไม่มีเสียเวลา จนได้ ฉายา "เจ้าแม่เม้นท์หมดเปลือก" จากครูคิมในบล็อคน้องพิชช่าไปแล้วคะ ไปดูแล้วยัง ตนเองได้ฉายาจากใครไหมคะ ที่บล็อคน้องพิชชาคะ
สวัสดีครับ แวะมาชมชีวิตขาลงของครูวิไลครับ
- สุขสมหวังจงมีแด่ท่านในปีใหม่
- ขาลงหัวขึ้นนะถูกต้องแล้ว
ขอบคุณนคะคุณพี่ลุงมหาเหรียญชัย
รู้สึกอบอุ่นทุกครั้งที่แวะมาเยี่ยม
ไว้มีโอกาส คนขับรถว่าง จะไปโรงเกลือค่ะ
ขอคุณนะคะพี่สุ จะจำใส่ใจทุกคำสอนค่ะ
ขอให้พรอันประเสริฐสู่พี่สุด้วยเช่นกัน จะตามไปดูค่ะ ว่ามีฉายาอะไร
ขอบคุณท่านไพโรจน์ คงเกิดนะคะ ยังระลึกถึงเสมอค่ะ
สวัสดีค่ะ เบดูอิน ช่วงนี้ไม่พบกันเลยนะคะ
สงสัยจะงานยุ่ง ถุกต้องค่ะ ขาลง หัวตั้ง
ลองหัวไม่ตั้งสิค่ะ (เสียวสันหลังวาบ)
ขอบคุณนะคะ
ขอบคุณแม่อิงมากที่มาเยี่ยม
สวัสดีค่ะคุณครูวิไล...ขาลงจริงๆเลยนะคะคุณครู
...เคยมีชีวิตขาลงเหมือนกันค่ะ ที่เขาสุกิม จ.จันทบุรี
...พอลงมาเสร็จไปอาบนำ..อาบนำเสร็จก็ไข้ขึ้นเลยค่ะ...
...เกือบไม่ได้กลับบ้านซะแล้ว ...
......................................ขอบคุณที่เข้าเยี่ยมบันทึกนะคะ...โชคดีปีใหม่ค่ะ...
สวัสดีค่ะครูวิไล
เขาว่าขาลงเนี่ย เหนื่อยกว่าขาขึ้นใช่มั้ย....ค่ะ
เวลาเดินลง หัวมันจะทิ่มลงทุกที...ฮา...
มีความสุขทุกวันนะคะ
สวัสดีค่ะ
ชีวิตขาลง...ใครว่าลำบาก...555555....
สุดยอดเลยค่ะ คิดดี คิดบวก แบบนี้เองจึงลดไปถึง 5 กก.
มีความสุขมาก ๆ ค่ะ
(^___^)
ขอบคุณนะคะปิ่นธิดา ที่แวะมาเยี่ยม น่ารักจัง รักนะจุ๊บๆๆ
ขอบคุณคุณครูใจดีค่ะ ขาลงแต่หัวตั้งก็โอเคค่ะ
ผมเห็นด้วยกับธรรมทิพย์นะครับ (ครูวิไลแกเพี้ยนนิดๆๆ)
ครูวิไล ถ้าจะเพี้ยนจริงๆ เห็นคนไม่มีราก เป็นธรรมทิพย์ไปซะงั้น ว้าว(แก่แล้วแก่เลยจริงจริ้ง)
ด้วยความระลึกถึง...หลานม่อนมาเยี่ยมครับ
ขอบคุณ นางนงนาท สนธิสุวรรณ ที่มาเยี่ยมนะคะ
ขอบคุณท่านผอ. ประจักษ์ ปานอินทร์ และหลานม่อน
น่ารักสุดๆๆทั้งคุณตาและคุณหลานค่ะ
ขอบคุณ อ.ธนิตย์ สุวรรณเจริญ ที่แวะมาเยี่ยม
สวัสดีครับ
ผมไปเดินขึ้นเขาเจ็ดยอดมา
ทั้งขาขึ้นและขาลงได้เรียนรู้ขึ้นและลงครับ
ท่านผู้เฒ่าบอกว่า
ขาขึ้น เปรียบกับชีวิตที่กำลังรุ่งโรจน์ ต้องใช้ความอดทน ใช้ความพากเพียร แน่นอนว่าเหนื่อยอยากพักอยู่เรื่อย ๆ ถ้าเราพักก็จะทำให้การออกเดินใหม่ยากขึ้น ผลก็คือทำให้การเดินทางช้าออกไป
ขาลง เปรียบได้กับขาลงของชีวิต ต้องมีสติ ต้องระมัดระวัง แม้ไม่เหนื่อยเหมือนขาขึ้น แต่ก็ต้องระวังมิเช่นนั้นจะพลัดตกได้
มาแวะส่งสุขปีใหม่ค่ะ
มาสวัสดีปีใหม่ ๒๕๕๓ คุณพี่วิไล ค่ะ
ฝากรูปหนึ่งในประตูเข้าค่ายสุรธรรมพิทักษ์มาให้... มีความสุขมากๆนะคะ.
เถอะมิ่งมิตร-ทบทวนปีเก่า,ปีใหม่
กี่ผื่นแผลชวนใจให้ได้คิด
กี่รอยเท้าชวนใจไปลิขิต
กี่เรื่องราวชวนพิศให้ฝังจำ
เราต่างเติบกล้า-จากวันเก่า
เศร้าทุกข์-สุขล้ำ
ท่ามวิถีสีขาวดำ
โลกตอกย้ำความเป็นไปในมรรคา
เราต่างเติบกล้า-จากวันใหม่
เถิดเตรียมใจไปใฝ่หา
วันใหม่ชีวิตใหม่กำลังมา
เถิดศรัทธา,ก้าวกล้า...อย่าหวาดกลัว
เถิดศรัทธา..อย่าหยุดยั้งพลังใจ !
สวัสดีปีใหม่...ครับ
- ชีวิตขาลงเป็นเช่นนี้เองหนอ อิอิ...
เข้าใจคิดตั้งชื่อเรื่องดีค่ะ
ขอบคุณหนานเกียรตินะคะ ระลึกถึงเสมอค่ะ
ขอบคุณน้อง ครูบันเทิงคนสวยนะคะ
ขอบคุณ นาง มณีวรรณ ตั้งขจรศักดิ์
มีความสุขมากมายเลยนะคะ
ขอบคุณ คุณพี่ครูอิ๊ดนะคะ ขอให้ชีวิตเจิดจรัสค่ะ
ขอบคุณน้องครูแป๋ม คนสวยที่แวะมาทักทาย
มีความสุขนะคะ
ขอบคุณแสงแห่งความดี
พี่ครูคิม ผู้ใจดี
อาจารย์แผ่นดิน
เบดูอิน
ธรรมทิพย์ ที่แวะมาเยี่ยม น่ารักสุดๆ ขอให้มีความสุขนะคะ
สวัสดีวันครูค่ะ คุณครูวิไล
แหม...เห็นแล้วชื่นใจ ครูวิไลลดไปตั้ง 5 โลแน่ะ...
เขากระโดงนี่สูงจังเลย...อยากให้ครูไปสักเดือนละครั้ง...รับรองหุ่นสวยแน่นอน...อิอิอิ
ขาลงไม่เท่าไหร่ แต่ถ้าน้ำหนักลงเห็นด้วยครับ
แวะมาชมเขากระโดงค่ะ
ไม่ทราบอยู่อ.อะไร
มีโอกาสผ่านไปจะได้วางแผนไปขึ้นเขาดูบ้างค่ะ
วิวสวยนะคะ
โดยเฉพาะนายเมฆท่าทางองอาจมากๆขอบอก...
ขอบคุณค่ะ
ยอดเยี่ยมเลยค่ะ ขึ้นได้ก็ต้องลงได้ค่ะ ภาพท้องฟ้าสวยมากค่ะ