อหังการ
ผมได้มีเวลาทบทวนตัวเองในช่วงที่ผ่านมา 2 สัปดาห์ที่ผ่านมา...หลังจากที่ทำงานเสร็จ ผมได้เขียนลง blog ไว้หลายเรื่องราว แล้วได้มาทบทวนว่า "เกิดอะไรขึ้นกับตัวเองในช่วงนั้น"
HA reaccreditation กับงาน Home health care KPI แม่สอด ตอนที่ 1 "home health care center" และ ฝันใหญ่....ที่อยากไปให้ถึง
ผมเห็นความหลงว่าตนเก่ง อยากดีกว่าคนอื่น และอวดดี ผมชอบใช้คำว่า "อหังการ" ช้ดมากและมันกลับมาอีกครั้งหลังจากหายไปนาน
ผมโชคดีที่มีกัลยาณมิตรใน gotoknow มาช่วยตักเตือนโดยเฉพาะ
อาจารย์สกล ที่มีบทความเรื่อง outcome mapping ที่กำหนดวิสัยทัศน์ ที่แท้ต้องเป็นไปเพื่อประโยชน์สาธารณะ มากกว่า ประโยชน์ส่วนตนและหมู่คณะ ที่เตือนสติผมว่า "คุณอาจหลงทางได้"
OUTCOME MAPPING Part IV: Vision & Mission OM Style
ผมจะไม่แก้ไข blog ดังกล่าว จะผมคงเก็บมันไว้เตือนตัวเอง บางครั้งสิ่งที่รู้สึกเป็นความสำเร็จทำให้เราเหลิงไปได้....หากไม่มีกัลยาณมิตรมาช่วยเหลือเราคงจะหลงว่าเราเก่งทั้ง ๆ ที่ผลของงานมาจากเพื่อนร่วมงานทุกคนที่เสียสละทำจนงานสำเร็จ
การเขียนลง blog เพื่อให้ผู้คนที่แวะเวียนมาอ่านร่วมเป็นศักขีพยาน ขอบคุณจากใจครับ
ความเห็น (11)
สวัสดีครับคุณ หมอโรจน์ แวะมาเยี่ยมครับ......
- หมอโรจน์จ๋า
- มีความอหังการนะดีอยู่แล้ว
- เพียงแต่อย่าหลงตัวเลขที่เป็นฝีมือเรา
- โดยลืมเชื่อมไปสู่เป้าหมายประชาชนเป็นใหญ่
- .....
- หลายเวทีที่พี่เข้าไปสัมผัส
- ภายในบริบทของหน่วยงานที่พี่เกี่ยวข้อง
- ในความอหังการนั้นมักเป็นการทำที่
- หนักไปในทางให้ผลงานสัมฤทธิ์
- ที่ตั้งเป้าด้านตัวเองประสบความสำเร็จ
- โดยลืมมองไปว่าความสำเร็จของเรานั้น
- นำไปสู่ความปลอดภัยของประชาชนอย่างไร
- มันสิ้นดีเลยนะน้องถ้าสิ่งที่ทำไปนั้น
- เราได้ดี..แต่ประชาชนแย่
- ......
- พื้นที่ของงานปฐมภูมิคือพื้นที่ที่มีผลกระทบ
- ต่อประชาชนโดยตรง
- ......
- ว่างๆหมอนั่งมองดูเหอะ
- ดูคนที่มาร.พ.ว่างานบริการปฐมภูมิช่วยอะไรได้
- เพราะคนเหล่านั้นคือผลลัพธ์
- จากฝีมือของคนทำงานบริการปฐมภูมิ
- ชี้แนะมาอย่างนี้เพราะพี่เชื่อว่า
- ทีมของหมอมีศักยภาพเพียงพอที่จะเปลี่ยนผลลัพธ์
- ......
- มาชวนให้คิดใหม่
- แล้วทำใหม่
- โดยการคิดใหม่..ทำใหม่นั้นเริ่มจากความคิดเราเอง
- แล้วต่อๆมา...จึงค่อยนำเอาองค์ความรู้ทั้งหลายมาผสมลงไปใช้
- ......
- อยากชวนให้มองดูว่าเวลานี้ผลที่เกิด
- มาจากติดรูปแบบโครงสร้าง(งาน)ที่บรรดากองทุนชี้นำหรือเปล่า
- ถ้าใช่...เอาความคิดเหล่านั้นวางไว้ก่อน
- แล้วคิดใหม่ ทำใหม่กับเรื่องของงานที่จะทำ
- จากนั้นจึงเอาโครงสร้างงานเดิมมาผสมผสาน
- พี่เชื่อว่าน้องจะได้บางอย่างที่ชี้ทิศทางให้ก้าว
- เปลี่ยนไป
- .....
- ฝันของเราเอาไปรวมกับฝันของประชาชน
- นั่นคือเป้าที่ควรใช้นำทางค่ะ
- เป็นกำลังใจให้จ๊า
ขอบคุณพี่สาวที่หวังดีครับ
เรียนพี่โรจน์ ขอชื่นชมในความมีสติในการดำรงชีวิตอยู่เสมอ ขอเอาเป็นแบบอย่างคะ
เรื่องการเก็บข้อมูล หากวัตถุประสงค์เพื่อการเรียนรู้และพัฒนา ก็เป็นสิ่งดีมิใช่หรือคะ
สิ่งที่แต้เคยพลาด ก็คือ เก็บข้อมูลไปแบบให้มีรายงาน แต่ไม่ได้หวังผลให้ลงไปที่คน
เมื่อรายงานเสร็จ ก็หมด motivation จะทำต่อไป อาจเพราะ..ไม่มี passion ในสิ่งที่ทำแต่แรก
เป็นข้อคิดที่ดีมากๆๆๆ Palliative outcomes มิใช่เพียงตัวเลข ( แต่ก็ยังคิดว่า ควรมีตัวเลขด้วย เอ๊ะ ยังไง)
พี่ก็เห็นด้วยนะแต้ แต่คงใช้ตัวเลขให้พอเหมาะพอสม....ตอนนี้เริ่มเอา IT มาใช้แล้วครับ...คุยกับ programmer มีความเป็นไปได้สูงครับ
ตัวเลขใช้แปลเพื่อทำนานคาดการอนาคต....
สิ่งที่พี่ต้องปรับคงเป็นเรื่องวิสัยทัศน์มากกว่า
บางครั้ง ..หน่วยงานของรัฐก็ถามหาตัวชี้วัด ตัวเลข
ทำให้เราพยายามคิดหาว่าจะวัดอะไร
แต่ที่จริงการทำงาน เพื่อเป้าหมายคือ ประชาชนสุขใจเป็นเรื่องที่เราต้องทำคู่กันไป
เห็นด้วยอย่างยิ่งครับพี่แก้ว
อ่านบันทึกนี้ของคุณหมอโรจน์ ก็ได้สอนแง่คิดให้ผมเช่นกันครับ
ขอบคุณสำหรับการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ครับ
ขอบคุณครับอาจารย์ pop ครับ
เป็นกำลังใจ ให้หมอโรจน์ครับ
คุณหมอ ใจน้อยครับ หัวล้า...
ไม่ใช่ อหังการ หรอกครับ 555
สวัสดีวันศุกร์ค่ะคุณหมอ
แอบมาอ่านข้อคิดของพี่หมอเจ๊ ค่ะ ชอบจัง
... ฝันของเราเอาไปรวมกับฝันของประชาชน ...
กลายเป็น สู่ฝันอันยิ่งใหญ่ ของดวงใจทุกดวง
เป็นกำลังใจนะคะ สุขสันต์วันศุกร์ สุดสัปดาห์ค่ะ