ในสังคมแห่งความเป็นจริง ในชีวิตประจำวันของเรา

คงยังต้องมีการแข่งขันกันอยู่ตลอดเวลา

โดยเฉพาะการแข่งขันกับตัวเองนั้น

เพื่อเป็นประโยชน์เกื้อกูลให้สิ่งที่ดีๆเกิดขึ้นมา

และเราไม่จำต้องไปแข่งกับคนอื่นเพราะบางครั้งการแข่งขันกับผู้อื่นนั้น

จะสร้างศรัตรูขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

แต่ทว่าเราสามารถจัดสรรชีวิตตนอย่างถูกระบบ

ก็จะชนะตนได้อย่างถูกวิธี ไม่จำต้องไปแข่งขันกับคนอื่นอีกต่อไป

และหากเรายังไม่หยุดวิวัฒนาการตนเมื่อใด

เมื่อนั้นเราก็จะชนะตนอยู่เรื่อยไป

หากย้อนมองกลับไปความภูมิใจก็จะเกิดขึ้นในชัยชนะที่แท้จริง

และนั่นจะเป็นแรงขับเคลื่อนให้เรามีพลังในการพัฒนาตนตอไป

ความสำเร็จแต่ละคนมีหลายวิธีและไม่จำเป็นว่าต้องเหมือนกันใช่หรือไม่

มากต่อมากแล้วที่หลายคนพยายามจะลอกเลียนแบบ

ซึ่งหนทางความสำเร็จอีกคนหนึ่ง

แต่ทว่าเมื่อได้เดินตามไปสักพักมันไม่ใช่เส้นทาง

ที่เราจะประสบความสำเร็จได้เท่าทีควร

เพราะเส้นทางแห่งความสำเร็จไม่จำเป็นต้องเหมือนกันเสมอไป

แต่ทว่าที่สำคัญนั้นอยู่ที่จิตใจของเราว่ามีความสุขกับเส้นทางที่เลือก

เพื่อเหมาะสมกับตนต่างหากและไม่ให้ใครเดือดร้อนกับเส้นทางที่เราเลือกเดิน

บางครั้งหรือทุกครั้งหากเราไปอยู่ในสถานะแห่งความสุขความสำเร็จของคนอื่น

ใช่ว่าจะทำให้ใจเรามีสุขเสมอไป แบบอย่างแห่งความสุขความสำเร็จของผู้อื่น

เราก็ดูเป็นตัวอย่างได้ แต่ไม่จำเป็นว่าต้องเอาเยี่ยงหมดทุกอย่าง

ลองหันมองทุกอย่างให้เป็นกลาง อย่าพยายามนำ ความรัก โลภ โกรธ

หลง หรืออคติใดๆ มาคอยบงการใจเรา

ถามใจตนว่าสุขใจไม่ทำความเดือดร้อนให้ตนและคนอื่นไหม

กับเส้นทางที่เลือกเดิน

หากเป็นดังนี้ได้สักเพลาหนึ่งเราจะได้ดื่มด่ำกับความสุขที่แท้จริง..

ให้ตนเติบโตด้วยความกล้า

ก้าวไปข้างหน้าฝ่าพงหนาม

ดวงใจมิหยุดพยายาม

กล้าจักเดินตามหนทางตน

ให้ตนเติบโตด้วยความคิด

เรียนรู้ชีวิตทุกแห่งหน

ตรองด้วยปัญญาอันแยบยล

รู้คิด รู้ค้น รู้ตนเอง

ธรรมะสวัสดีขอรับ..

เขียนใน GotoKnow โดย ธรรมฐิต
ใน เมื่อรู้จักความสำคัญที่แท้จริง

คำสำคัญ (Tags): #ธรรมฐิต

หมายเลขบันทึก: 313356เขียนเมื่อ 14 พฤศจิกายน 2009 04:54 น. ()แก้ไขเมื่อ 15 เมษายน 2012 02:47 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (26)

ครูอ้อย แซ่เฮ

เขียนเมื่อ 14 พฤศจิกายน 2009 06:17 น. ()

กราบนมัสการเจ้าค่ะ

รับทราบและน้อมรับปฏิบัติด้วยทุกเรื่องราวเจ้าค่ะ
กราบขอบพระคุณเจ้าค่ะ

blue_star

เขียนเมื่อ 14 พฤศจิกายน 2009 08:03 น. ()

กราบนมัสการวันหยุดสุดสัปดาห์เจ้าค่ะ

แวะมาน้อมนำรับข้อคิดดีๆ ก่อนกลับไปพักผ่อนกายใจที่บ้าน...

(ไม่กลับบ้านนานๆ มีแต่หนีเที่ยว เดี๋ยวท่านมารดาจะลืมหน้าบุตรีสุดที่รักเจ้าค่ะ)

supalak

เขียนเมื่อ 14 พฤศจิกายน 2009 08:16 น. ()

นมัสการเจ้าค่ะท่าน

แวะมารับธรรมะงามๆก่อนไปทำงานเจ้าค่ะ วันนี้มีหน้าที่นำพาอนาคตผู้อื่น ต้องไปสอนเด็กๆที่แสวงหาเส้นทางอาชีพเลี้ยงตัวเพื่อเป็นต้นทุนชีวิต น้องๆที่มีฐานะครอบครัวไม่ดีนัก หลักสูตรผู้ช่วยเหลือคนไข้ค่ะ จะนำกลอนบทนี้ไปฝากเด็กๆนะคะ

ให้ตนเติบโตด้วยความกล้า ก้าวไปข้างหน้าฝ่าพงหนาม

ดวงใจมิหยุดพยายาม กล้าจักเดินตามหนทางตน

ให้ตนเติบโตด้วยความคิด เรียนรู้ชีวิตทุกแห่งหน

ตรองด้วยปัญญาอันแยบยล รู้คิด รู้ค้น รู้ตนเอง

สาธุเจ้าค่ะ