จากการที่ต้องจัดทำโครงการระดับเขตพื้นที่การศึกษา(ในส่วนที่รับผิดชอบ) รองรับโครงการภายใต้แผนปฏิบัติการไทยเข้มแข็ง ระยะที่ ๒ พ.ศ.๒๕๕๒-๒๕๕๕ ของรัฐบาลชุดปัจจุบันในส่วนของสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานหรือสพฐ.กระทรวงศึกษาธิการ เห็นตัวเลขมากมายก่ายกองแล้วเกิดความรู้สึกหลายประการ ทั้งบวกและลบ เป็นความรู้สึกจากประสบการณ์ในชีวิตการเป็นข้าราชการ ที่เห็นหลายครั้งหลายครา ..ครั้งแล้วครั้งเล่า.. สำหรับการลงทุนด้านการศึกษาด้วยตัวเลขที่สูงลิบลิ่ว ครั้งนี้ก็เช่นกัน เพียงเฉพาะ สพฐ. หน่วยงานที่รับผิดชอบการจัดการศึกษาขั้นพื้นฐานได้รับงบประมาณสูงมาก ถึง ๗๑,๒๖๐.๔๒๘๑ ล้านบาท (เจ็ดหมื่นกว่าล้าน...ว๊าว!อ่านจำนวนเลขเกือบไม่ถูก)(ข้อมูลจากเอกสารแผนปฏิบัติการไทยเข้มแข็ง ของ สพฐ.หน้า ๔) ..ในยุคข้าวยากหมากแพงหรือยุคที่บ้านเมืองกำลังพบกับวิกฤตทางการเงินเช่นปัจจุบัน ต้องไปกู้หนี้ยืมสินจากต่างประเทศมา..เมื่อเห็นตัวเลขจำนวนมหึมาเช่นนี้แล้วจึงรู้สึกใจหาย..เป็นกำลัง
โอย!..โอ๋ย!..โอ๊ย!...โอย!..โอย!
ลองคิดเล่นๆ...ตามประสาคนชอบคิดไร้สาระไปเรื่อยๆ(แต่ทำไม่ได้) เอาเฉพาะงบของสพฐ.หน่วยงานเดียวในกระทรวงศึกษาธิการ(หน่วยเดียวเท่านั้น ไม่ต้องทั้งกระทรวง) มาแจกคนไทยทั้งประเทศ คนละล้าน.. คนละล้าน..คนทั้งหมดหกสิบกว่าล้าน เอ๋!..ต้องได้คนละล้านเศษสินะ โอ๋ยโย่..คงสุขโขสโมสรกันทั่วถ้วน โดยเฉพาะครอบครัวคนยากคนจน ในการให้นั้นให้แล้วใช่ให้ง่ายๆหรือให้แล้วให้เลย ให้แล้วก็กำหนดเงื่อนไขและเกณฑ์การใช้เงินให้ด้วยว่าจะให้ใช้หนึ่งล้านอย่างไรบ้าง ซื้ออะไร..ไม่ให้ซื้ออะไร ให้ใช้จ่ายเรื่องพัฒนาคุณภาพชีวิตอย่างไร "ให้ดีขึ้นอย่างมีคุณธรรมล้วนๆ" กำหนดตัวชี้วัดให้ชัดลงไปเลย ว่าจะมองจากอะไรบ้าง หลังจากจ่ายงวดแรกผลงานต้องปรากฏ มีผลงานเชิงประจักษ์ เอ๊า!..เอางวดสองไปต่อ..แต่ละครอบครัวต้องแข่งขันกันทำดีนะ ไม่ดี..ไม่ให้ แข่งกันทำดีทั่วไทย ผล..ทุกครอบครัวน่าจะเปี่ยมสุข ยิ้มแย้มแจ่มใส เบิกบานสราญรมย์ อิ่มหมีพีมัน สุขสันต์กันทั่วถ้วน อ้วนทั่วไทย..ไม่อ้วนเป็นหย่อมๆ เช่นทุกวันนี้(อิอิ)
ที่คิดเช่นนี้ก็เพราะเห็นโครงการของ สพฐ.หลายโครงการดีมาก แต่หลายโครงการก็ไม่ควรใช้เงินเยอะแยะมากมายเช่นนี้ ไม่ใช้เงินมากแต่ใช้วิธีการพัฒนาให้ดีขึ้นจากฐานเดิมที่ดีอยู่แล้ว งานก็จะต้องเดินต่อไปได้ เพราะบางโครงการ สพฐ.ก็ได้เริ่มปูพื้นฐานไว้แล้ว บางโครงการโรงเรียนก็มีความพร้อมและมีต้นทุนเพียงพออยู่ในระดับที่สามารถพัฒนาคุณภาพได้ เพียงแต่ต้องอาศัยการเอาจริงเอาจังของทุกฝ่ายในการสานต่อ ไม่จำเป็นต้องใช้งบประมาณมากมายในการดำเนินงาน "ใช่ว่าเงินที่ลงทุนมากมายเช่นนี้จะได้ผลดั่งเป้าประสงค์ที่กำหนด" จากการเป็นข้าราชการที่ปฏิบัติงานในระดับล่างมานานเกือบครึ่งชีวิต ได้เห็นการใช้งบประมาณของบางโครงการ ดั่งตำน้ำพริกละลายแม่น้ำก็ไม่ปาน พูดไปก็ไม่เหมาะ ดังสุภาษิตล้านนาที่ว่าไว้ "เปิดเสื้อหื้อเปิ้นหันหลัง" "อู้ไปก่อขายหน้าปีหน้าน้อง" จึงได้เพียงแต่ภาวนา "สาธุ..ขอให้คุ้มค่าจริงๆเถิด" ในการใช้เงินจากการกู้ยืมครั้งนี้
ขอให้จำนวนเงินทั้งหมดลงสู่เด็กและเยาวชนไทยทั่วไทยทั้งแผ่นดินด้วย
๑๗ โครงการตามแผนปฏิบัติการไทยเข้มแข็ง ของสพฐ.
เขียนไป-บ่นไป
แต่ไม่ท้อใจ...ขอเป็นกำลังใจ
ให้ทุกโรงเรียนที่จะได้รับผิดชอบการใช้งบประมาณครั้งนี้เต็มๆ หลายกิจกรรม
ต้องได้ระมัดระวัง โดยเฉพาะโครงการจัดซื้อ จัดจ้าง ก่อสร้าง ปรับปรุง สารพัน
ลามะลิลา..ลาแล้วค่ะ
มาฟังการบ่นที่มีสาระค่ะ...ขอบคุณค่ะ
มาให้กำลังใจด้วยคนครับ...
ขอบคุณ..ครูนกค่ะ
อยากบ่นยาวๆ..ตามประสาคนแก่ที่เห็นค่าของเงินและอยากให้ใช้ให้คุ้มค่ะ
สวัสดีครับท่านศน. อ้วน มาฟังนักการศึกษา บ่นสาระ ศึกษา ให้ศึกษากัน
บ่นได้สาระ และน่ารักค่ะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ..น้องหนานเกียรติ
ดีใจจังค่ะ..ที่แวะมาเยี่ยมพี่อ้วน
ไม่ได้ทักทายกันนาน สบายดีนะคะ (ทั้งคุณพ่อและน้องเฌวา)
แล้วพี่อ้วนจะเข้าไปเยี่ยมนะคะ
สวัสดีค่ะ..วอญ่า
อิอิ..อายวอญ่าจังค่ะ
เมื่อผู้เฒ่าอยากบ่น...เพราะทั้งรู้ ทั้งเห็น และทั้งเสียดายการสูญเปล่า(หลายๆเรื่องค่ะ..วอญ่า)
ขอบพระคุณวอญ่ามากนะคะ
สวัสดีค่ะ..ครูต้อย
ขอบพระคุณครูต้อยมากค่ะที่แวะมาฟังศน.อ้วนบ่น
ดังที่บ่นให้วอญ่าฟังแหละค่ะ
จะพอเพียงได้อย่างไรเนี่ยะค่ะ..
ยิ่งฟังข่าว..เห็นการใช้งบของแต่ละกระทรวงโครมๆ โดยเป็นงบจากการกู้ยืมมาอีกยิ่งเสียดายค่ะ..
ศน.อ้วนครับ เมื่อวานทางสภาพัฒน์ ก็เชิญไปให้บ่นแผน 10 ให้ฟังในนามภาค ปชช.มี่ธรรมรินทร์ตรัง
ก็บ่นไว้หลายเรื่องครับ โดยเฉพาะ ค่านิยมในการศึกษา แบบ "บ้าใบไกลบ้าน" และทัศนคติของวัยรุ่นต่อการศึกษา ที่ว่า"เงินงานการศึกษาหาให้โง่ หุ่นก็โตทำผมทองสักสองสี ฝึกกริยาฝึกมรรยาทให้ท่าที เหลือจะมีให้ แ ด กอย่าใฝ่ใจ ทำนองแหละครับท่าน
ข้อมูลน่าสนใจมากครับ...ขอเป็นกำลังใจครับ ขอให้การจัดการศึกษารอบนี้มีรูปธรรมที่ชัดเจนมิอย่างนั้นแล้วเยาวชนคนไทยอาจไปไม่พ้นคำว่า "คุณภาพ" อีก
สวัสดีค่ะ ศน.อ้วน
อ่านบันทึกท่านเหมือนเป็นกังวลว่า "จะรอดปากเหยี่ยวปากกามากน้อยขนาดไหนนะ" เป็นห่วง + เอาใจช่วย + กังวลใจ อย่างไรบอกไม่ถูก
แต่เขียนบ่นปนสาระอย่างน่าอ่านค่ะ
ขอบคุณที่ท่านบันทึกระคนบ่นดีดีให้อ่านค่ะ
สวัสดีค่ะ
สวัสดีค่ะท่านศน. มาศึกษาสาระดีๆจากท่านค่ะ..จะยอมเหนื่อยเพื่อให้โครงการ SP2 ประสบความสำเร็จค่ะ