นครกาย (โดยสังเขป) (ตอนที่ ๓)
เช้านี้ต้องเตรียมจัดปัดกวาดที่พัก เพราะจะเดินทางไปสุวรรณภูมิกลับหาดใหญ่
เพื่อทำภารกิจทางโน้นต่อไป มาพักที่ปฏิบัติใจมาลัยทองคำหนึ่งร้อยวันพอดี
ก็ถึงเวลาที่ โจนาธานจะได้โผบินสู่โลกกว้างอีกครั้งหนึ่ง
มาต่อ นครกาย ตอนสามกันดีกว่าขอรับ...
ตอนหนึ่งhttp://gotoknow.org/blog/12121200/302981
ตอนสองhttp://gotoknow.org/blog/12121200/303066
ต่อมาวันหนึ่ง เจ้าชายจิตตราชกุมาร ปรึกษาหารือกับ มิจฉัตตะอำมาตย์คู่ใจ ว่า เรามีพร้อมทุกอย่าง ทรัพย์สมบัติ ปราสาทราชวังก็ออกสมบูรณ์พร้อม แต่ยังนอนหนาวใจทุกคืนอยากจะหามเหสีคู่ใจมานอนเชยชมสักแม่นางหนึ่ง มิจฉัตตะอำมาตย์ จึงเสนอว่า พระองค์มิต้องกังวลพระทัยดอก เพราะจากนี้มิไกลใกล้ ยังมีเมืองอยู่เมืองหนึ่ง ชื่อว่า ปัจจยการนคร (อาการที่เป็นปัจจัยอาศัยกันและกันเกิดขึ้นหรือวงจรชีวิตนั่นเอง)พระราชาผู้ครองเมืองพระนามว่า พระเจ้าเวทนา(คือการเสวยอารมณ์ทั้งกายและใจ ดีใจ เสียใจ สุข ทุกข์ วางเฉย เป็นต้น) และพระองค์ยังมีพระธิดาอยู่ ๓ พระองค์ คือ เจ้าหญิงตัญหา (ความอยากได้ อยากมี อยากเป็น มิอยากมีอยากเป็น) องค์กลางนามว่า เจ้าหญิงราคา (ความกำหนัดยินดี) องค์เล็กนามว่า เจ้าหญิงอรดี (ความไม่ยินดี ความริษยา) ทั้ง ๓ องค์ สวยงามระดับน้องฟ้านาตาลีเชียวละ เห็นแล้วจะรับรองว่าถูกพระราชหฤทัยเป็นแน่ แต่ว่าพระองค์มิต้องกราบทูลปรึกษา พระบิดา พระมารดาหรอก เพราะท่านอาจจะไม่เห็นด้วย เสด็จไปโดยมิต้องทูลลา ข้าพระองค์จะตามเสด็จไปด้วย ฯ
เมื่อเป็นเช่นนั้น เจ้าชายจิตตราช ก็ทรงคล้อยตามมิจฉัตตะอำมาตย์ออกเดินทางมุ่งตรงต่อปัจจยาการนคร
แต่การจะไปถึงปัจจยาการนครได้ต้องเดินทางผ่านป่าใหญ่ ดงดิบ ชื่อว่า ป่าวัฏฏะ(การเวียนวนอยู่ด้วย กิเลส กรรม วิบาก ต้องเวียนว่าย ตาย เกิดอยู่ในภพชาติต่าง ๆ ร่ำไป)
เมื่อเจ้าชายจิตตราชกุมารและมิจฉัตตะอำมาตย์ เดินทางเข้าสู่เขตป่าวัฏฏะ ระหว่างทางในป่าวัฏฏะ มีนางยักษ์ผู้เฝ้าป่า นามว่า วัฏฏะทุกขี (ทุกข์ในการเวียนว่ายตายเกิด) จะคอยต้อนรับผู้คนที่ล่วงล้ำเข้ามาในเขตแดนป่าวัฏฏะกินเป็นอาหาร มิจฉัตตะอำมาตย์เห็นท่ามิดี จึงรีบหนีเอาตัวรอด ปล่อยเจ้าชายจิตตราชไว้ผู้เดียว นางวัฏฏะทุกขียักษิณี ได้ยืนขวางทางเจ้าชาย แล้วบอกว่า ท่านต้องเป็นอาหารอันโอชะของเราแน่ในวันนี้ หึๆๆๆ
เจ้าชายจิตตราช ตรัสว่า ท่านมิสามารถจับเรากินได้หรอกเพราะเราสามารถไปไหนได้ว่องไว ฉับพลัน มีอิทธิฤทธิ์มากมายไปทางบกทางน้ำทางอากาศก็ได้ดังใจนึก ใคร ๆ ยากที่จะจับตัวเรา แม้แต่ดาวอังคารเราก็เคยไปมาแล้ว
ถึงกระนั้น นางยักษ์วัฏฏะทุกขีก็กล่าวว่า ท่านจะเก่งอย่างไรก็มิอาจพ้นมือข้าไปได้ อย่าว่าแต่ท่านเลย แม้แต่สัตว์อื่นหากหลงเข้ามาในป่าแห่งนี้ ก็มิอาจพ้นอำนาจข้าฯ ที่จะสร้างทุกข์ให้แก่ทุกคนหรอก.......................
(อ้าวหมดเวลาออกอากาศพอดี)
โปรดติดตามตอนต่อไปจะไปถ่ายทำที่หาดใหญ่ตอนค่ำ
ธรรมะสวัสดีขอรับ..
ความเห็น (8)
กราบนมัสการท่านธรรมฐิตเจ้าค่ะ....
โห...กำลังอ่านเพลินๆ ก็หมดเวลาออกอากาศซะแล้ว
ลุ้นๆ ว่าเจ้าชายจิตตราชจะได้ไปพบกับพระธิดาแห่งปัจจยการนครหรือเปล่า?
รอติดตามตอนต่อไปอยู่เจ้าค่ะ
ผู้กำกับต้องรู้ใจคนดูสิดาวฟ้า..
จบตอนให้น่าติดตามแบบลุ้นๆนะ
อ่านแล้วก็คิดตามแล้วกันมันแฝงด้วยความจริงแท้ที่เราต้องพานพบทุกเมื่อเชื่อวัน..
ด้วยปัญญาอันน้อยนิด อ่านแล้วจะพยายามคิดตามค่ะ....
กราบขอบพระคุณและน้อมรับข้อธรรมข้อคิดเจ้าค่ะ
กราบนมัสการท่านธรรมฐิตเจ้าค่ะ
.... ตอนนี้เรื่องราวเข้มข้น สนุกน่าลุ้นจริงๆเลยทีเดียวค่ะท่าน
ถ้าเก็บทุกตอนมาเรียบเรียงไว้ จะสามารถพิจารณาตวามเป็นไปแห่งชีวิตได้แจ่มแจ้งเลยทีเดียวเชียวค่ะท่าน
สงสัย จบเรื่องแล้วจะได้เชิญชวนมวลหมู่กัลยาณมิตร มาร่วมด้วยช่วยกันจัดพิมพ์ซะแล้ว อย่าลืมเตรียมต้นฉบับไว้นะเจ้าคะท่าน
น่าจะมีใครสักคนในมวลหมู่กัลยาณมิตรมีประสบการณ์การจัดพิมพ์หนังสือพอชี้แนะเราได้แน่ๆ
เอ......หรือว่าท่านออกหนังสือมาหลายเล่มแล้วเจ้าคะ
ควรมิควร....แล้วแต่ท่านจะเห็นควรพิจารณาเจ้าค่ะ
สา....ธุ
ธรรมฐิตมือยังไม่ถึงขั้นจะเป็นนักเขียนหรอกพี่นก
ธรรมฐิตเป็นหนอนหนังสือแล้วชอบต่อยอดมากกว่าขอรับ..
เรื่องนี้ก็มีท่านผู้รู้แต่งทั้งร้อยแก้วร้อยกรองหลายท่านแล้ว
ธรรมฐิตเพียงรวบรวมย่อๆให้มันอ่านง่ายขึ้นเท่านั้นขอรับ..
(แต่ถ้าให้พูดนะถึงไหนถึงกันขอรับ)
- นมัสการพระคุณเจ้าค่ะ
- แหม คงต้องรอเข้ามาอ่านตอนต่อไป
- ซะแล้ว
- อย่านานนะคะ
- กำลังสนุก
สาธุ..พี่มนัญญา...
ตอนต่อไปออกอากาศแล้วขอรับ..