จงเรียนรู้..เพื่อเป็นตัวของตัวเอง..

เช้านี้ตื่นตามปกติเฉกเช่นทุกวัน  เวลานอนธรรมฐิตไม่ได้กำหนดเวลา

บางคืนก็สี่ทุ่ม  บางคืนก็เที่ยงคืน  บางคืนก็ตีหนึ่งตีสอง  แต่เวลาตื่นจะตรงเวลาทุกวันเป็นอย่างนี้มาเป็นสิบปีแล้ว  บางวันอาจน้อยถ้ามองเวลาที่นอน 

แต่ถ้าเรานอนแบบพักใจจริงๆ  เพียงนิดเดียวก็สบายอย่างบอกไม่ถูกจริงๆ

ชีวิตคนเรามีอะไรมากมายที่ผ่านเข้ามาให้ซึมซับรับรู้

ในชีวิตคนเรามีผู้คนมากมายที่ผ่านเข้ามาให้รู้จักมักคุ้น

ความแปลกแยก ความดีงาม ความอบอุ่นในหัวใจ และหากเมื่อใดจิตใจอาจระส่ำระสาย สะดุดกับอะไรขึ้นมาบ้าง ก็จงหยุดพักตรึกตรอง

อย่าปล่อยให้พายุอารมณ์โถมพัด สิ่งดีดี จนกระจัดกระจาย

เพราะ ..การให้ความหมาย.. ไม่ใช่ ..การตั้งความหวัง... ต่อสรรพสิ่ง 

แต่ทว่าควรให้ความหมายในตัวมัน แต่ ..จะไม่ตั้งความหวังในสรรพสิ่ง...

เพราะการตั้งความหวังมักนำพาซึ่ง ..การเรียกร้อง.. 

..ความอยากเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ... โดยที่ไม่รู้ตัว  

เมื่อบางครั้งมันร้อนนัก หนาวนัก และไม่เป็นสุข

เราต้องไม่ลืมปรับอุณหภูมิจิตใจเอาไว้ที่องศาอุ่นๆ หากเริ่มรู้สึกตัวว่า

ความร้อนเริ่มทวีขึ้น เราต้องค่อยๆ เดินออกมาสูดอากาศเย็น หากตรงกันข้ามเราก็ต้องหลบเร้นจากความหนาวมาหาไอแดดเช่นกัน

            จงทำให้ชีวิตมีชีวา เป็นแววตาที่แจ่มใส ยิ้มได้ทุกลมหายใจ

ไม่วิ่งหนี แต่ก็ไม่วิ่งตาม ไม่หักห้าม แต่ก็ไม่กระโจนใส่

ไม่เป็นน้ำตาลที่หวานอ่อนไหว แต่เป็นความอบอุ่นในหัวใจและเอื้ออาทร

จงเป็นความแจ่มใสในอารมณ์ของตัวเอง เป็นความชุ่มชื่น สดใส

เช่นสายน้ำ เป็นสีสันงดงามเช่นมวลผกา เป็นสีเขียวของใบไม้

ที่เย็นที่ตาและที่ใจ และที่ตรงนี้ จะคงอยู่อย่างมีคุณค่า ตลอดเวลาและตลอดไป

ธรรมะสวัสดีขอรับ..

[เสียงตามสาย]

อนุโมทนาสาธุ

[Vij]

นมัสการค่ะ...หลวงพี่

มาน้อมรับธรรมยามสาย ๆ เจ้าค่ะ...

"ไม่วิ่งหนี แต่ก็ไม่วิ่งตาม ไม่หักห้าม แต่ก็ไม่กระโจนใส่...จงเป็นความแจ่มใสในอารมณ์ของตัวเอง เป็นความชุ่มชื่น สดใส"

หากทำได้ก็ดีทีเดียวเจ้าค่ะ...แต่บางครั้งเราก็ลืมตัวเจ้าค่ะ..."อารมณ์แห่งตนที่ไม่แจ่มใส มักถูกผลักให้กระทบคนรอบข้างอยู่เสมอ ๆ "...สุดท้ายทั้งเขาและเราต่างพ่ายแพ้แก่อารมณ์แห่งกันเจ้าค่ะ...

[วราภรณ์]

• กราบนมัสการค่ะ
• มารับธรรมะยามเย็น
• อนุโมทนาสาธุค่ะ..

[supalak]

ภาษาสวยและงดงามในความหมาย

เต็มเปี่ยมด้วยข้อคิด สะกิดเตือนด้วยเมตตาอีกเช่นเดิม

กราบนมัสการด้วยความขอบคุณ ท่านผู้ผดุงและรังสรรค์ความงามของโลก

ด้วยจิตคารวะ

[ธรรมฐิต]

สาธุๆๆท่านเสียงตามสาย..

[ธรรมฐิต]

ลืมตัวบางครั้งนั้นธรรมดาของคนเราขอรับอาจารย์vij

แต่อย่าลืมบ่อยก็แล้วกัน

ทุกสิ่งที่เกิดเพื่อให้เราเรียนรู้กับมันจริงๆขอรับ..

[ธรรมฐิต]

สาธุ..คุณครูธรรมทิพย์..

เมื่อผู้รับสุขใจผู้เห็นก็สุขขอรับ..

[ธรรมฐิต]

สาธุ..พี่นก..

ชมมากไปแล้วพี่นก  ..ทุกอย่างมีคุณหรือค่าอยู่ที่คนสัมผัสมากกว่าขอรับ..