ขอเพียงอย่ายอมแพ้
วันนี้ทำธุระที่ค้างคาไว้เรียบร้อยไปอีกอย่าง
เดินเล่นเพลินๆตามประสาคนที่ยังโง่อีกเยอะ
ถือกล้องเก็บธรรมชาติไว้เรียนรู้ได้หลายภาพ
ในภาพแต่ละภาพเมื่อมองอย่างนิ่มนวล
บ่งบอกถึงอะไรๆได้หลายอย่างแล้วแต่เราจะปรุงแต่งมัน
เพื่อน้อมมาเปรียบเทียบกับใจในการรู้เท่าทันกับสรรพสิ่ง
ความพ่ายแพ้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเกิดขึ้นตั้งแต่เอ่ยคำว่าเป็นไปไม่ได้
ถึงไม่ได้เรียนในมหาวิทยาลัยก็หาใช่ความล้มเหลวไม่
ความล้มเหลวคือความคิดที่ว่าตนเองไม่สามารถประสบความสำเร็จในชีวิต
หากไม่ได้เข้าเรียนในมหาวิทยาลัย
งานที่สกปรกมีสำหรับคนที่จิตใจสกปรกเท่านั้น
งานที่ต่ำต้อยก็มีแก่คนที่คิดว่าตนไม่มีค่าเท่านั้น
การศึกษาในโรงเรียน ในมหาวิทยาลัย
การมีใบประกาศนียบัตร การมีใบปริญญาบัตร
เป็นเพียงส่วนหนึ่งของวิธีการเรียนรู้เท่านั้น
แต่ก็ใช่ว่าจะเป็นสิ่งการันตีว่าชีวิตจะประสบความสำเร็จได้เสมอไปก็หามิได้
ดังนั้นการเรียนรู้จึงไม่ใช่การพัฒนาสมองส่วนเดียวหากเป็นการยกระดับจิตใจและวิถีชีวิตด้วยปัญญาที่รู้เท่าทันกับสิ่งที่สัมผัส
สิ่งที่สำคัญของการเดินทางไม่ใช่อยู่ที่จุดหมาย
หากอยู่ที่ประสบการณ์สองข้างทาง
ไม่ต้องเก่งไปหมดทุกอย่าง แต่จงสนุกกับงานทุกชิ้นที่ทำ
ทุกคนหาใช่คนที่ไร้ค่าไม่คนที่เขาว่าโง่ที่สุดยังฉลาดหลายเรื่อง
และคนเขาว่าฉลาดที่สุดยังโง่ในหลายเรื่อง
จงพร้อมรับคำชมและคำตำหนิด้วยรอยยิ้มในแบบเดียวกัน
ธรรมะสวัสดีขอรับ..
ความเห็น (12)
"สิ่งที่สำคัญของการเดินทางไม่ใช่อยู่ที่จุดหมาย หากอยู่ที่ประสบการณ์สองข้างทาง ไม่ต้องเก่งไปหมดทุกอย่าง แต่จงสนุกกับงานทุกชิ้นที่ทำ" เห็นด้วยกับประโยคนี้มากๆ ค่ะ เพราะว่าแต่ละคนก็เก่งไม่เหมือนมัน ชาวนาย่อมถนัดที่จะปลูกข้าว จะให้ผู้บริหารประเทศมาปลูกข้าวแข่งกับชาวนาก็คงสู้ไม่ได้ แต่ละคนทำหน้าที่ตนเองให้ที่ดีที่สุดก็เพียงพอแล้ว....แม้ว่างานที่ทำจะเหนื่อย แต่ก็รักและสนุกกับงานที่ทำค่ะ
นมัสการพระคุณเจ้า
- ตามมาเรียนรู้ธรรมก่อนนอนครับ เห็นภาพนี้แล้วหวนให้นึกถึงสุนทรียสนทนาเมื่อตอนเย็นวันนี้เองครับ
- วันนี้ตอนที่นั่งรถกลับจากบ้านสวน ได้ยินข่าวจากพ่อตาว่า ญาติห่าง ๆ เป็นมะเร็งตับเสียชีวิตแล้ววันนี้
- เลยถามเจ้าลูกชายที่นั่งมาด้วยข้าง ๆ ว่า "ความตายมาตั้งแต่เมื่อไร ?"
- เจ้าลูกชายวัย 9 ขวบ ตอบว่า "ความตายมาตั้งแต่ตอนเกิดแล้วล่ะ" ผมก็เลยถามต่อว่า แล้วความเจ็บ ความแก่ล่ะ มาตั้งแต่เมื่อไร ? เขาก็ตอบกลับมาว่า ใคร ๆ ก็รู้ว่า มาพร้อมกับความเกิดนั่นล่ะป๋า..
- ผมถึงกับอึ้ง! และก็ชมให้กำลังใจเจ้าลูกชายไปว่า "ใช้ได้ไอ้หนู เก่งกว่าป๋าอีก เพราะป๋าพึ่งเข้าใจเมื่อไม่กี่วันนี่เองนะ"
- คุณตาได้แต่ยิ้ม หัวเราะเบา ๆ ขำ ๆ ครับผม
ตั้งใจทำให้สุดๆ..แล้วมันจะหยุดเมื่อพอ(แบบรู้เท่าทัน)ขอรับ..blue star..
ลูกชายได้เบ้าหลอมที่ดีมีคุณภาพอย่างอาจารย์ภูฟ้าก็คงสง่างามขอรับ..
นมัสการพระคุณเจ้า
- มารับพระธรรมยามเช้า..เพื่อกำลังใจก่อนไปโรงเรียนเจ้าค่ะ
- บันทึกล่าสุด...ของพระคุณเจ้ายังไม่ขึ้นสารบัญนะคะ
- โปรดแจ้ง...ทีมงานเจ้าค่ะ
- กราบขอบพระคุณอย่างสูง
แจ้งเรียบร้อยแล้วขอรับพี่ครู..
มีความสุขกับการดูแลพืชพันธ์นะพี่ครู..
กราบนมัสการพระอาจารย์ครับ
มาตามเรียนรู้กับพระอาจารย์ครับ
กราบขอบพระคุณครับ
ธรรมะกระทบใจเจ้าค่ะท่าน "ทุกคนหาใช่คนที่ไร้ค่าไม่คนที่เขาว่าโง่ที่สุดยังฉลาดหลายเรื่อง และคนเขาว่าฉลาด ที่สุดยังโง่ในหลายเรื่อง จงพร้อมรับคำชมและคำตำหนิด้วยรอยยิ้มในแบบเดียวกัน" บทความนี้ สะท้อนความงามในจิตของผู้เขียนที่เห็นคุณค่าของก้อนกรวดทุกก้อน เม็ดดินทุกเม็ด
ชื่นชมลูกชายของอาจารย์ภูฟ้าเหลือเกิน ที่รู้จักและเข้าใจในอริยสัจธรรมตั้งแต่เพียงเท่านี้ ไม่ต้องทำนายเลยว่าหนุ่มน้อยจะเป็นผู้เจริญเพียงใด เมื่อเติบใหญ่ ร่วมชื่นชม
สาธุ..คุณครูบินหลาดง..ขอรับ..
บ้านนี้ต้อนรับทุกท่านเสมอขอรับ..
พี่นกชมมากไปอีกแล้วนะขอรับ
ธรรมฐิตยังต้องเรียนรู้ธรรมชาติอีกเยอะขอรับ..
นมัสการอีกครั้งค่ะท่านธรรมฐิต
เวลาเราชมใคร พี่นกชมด้วยความรู้สึกที่แท้จริง
เพราะก่อนพูด ก่อนชมจิตเรารู้สึก และซึมซับความรู้สึกไว้แล้วจึงสะท้อนสิ่งที่รู้สึกอย่างแท้จริง
อาจดูพร่ำเพรื่อ แต่ฝึกตนมาทางนี้นานแล้ว จนกลายเป็นธรรมชาติของจิตไปแล้วค่ะท่าน
ธรรมชาติในการชื่นชมสิ่งดีงามของโลก แม้ในความชั่วถ้ามีดีปน ก็อาจจะเลือกชมความดี
หรือเลือกที่จะเงียบแทนกล่าวถึงความไม่ดี
เพื่อรดน้ำให้ปุ๋ยเมล็ดพันธ์แห่งความดีงาม (งดให้ปุ๋ยวัชพืช)
ดังนั้น ท่านธรรมฐิตอาจได้คำชมเยอะหน่อย
เพราะพี่ชอบชมเรื่องดีๆ สิ่งดีๆจะได้งอกงาม เบ่งบาน กว้างไกลค่ะ
เอ้างั้นคราวนี้ไม่ให้พี่นกเสียน้ำใจ..
ธรรมฐิตขอรับไว้ด้วยใจอย่างเต็มเปี่ยมขอรับ
ยังชมแถมท้ายอย่างลุ่มลึกอีกต่างหาก..
สาธุๆๆ..