เมื่อถึงคราวเจ้าแพลนขวบสองขวบ


ขวบ สองขวบแล้วครับ แต่ก็ยังคุยไม่ค่อยรู้เรื่องเหมือนเดิมเลยครับผม

 

สวัสดีค่ะ  วันนี้มีโอกาสได้มาเขียนบันทึกเรื่องราวเจ้าแพลนอีกครั้ง  ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเขียนได้อีกนานเท่าไหร่ แต่อย่างน้อยก็ชื่นใจที่ปาป๊าเจ้าแพลนออกปากชมมาหน่อยนึงว่า น่าจะทำแบบนี้ตั้งนานแล้ว  จะได้ให้ก๋งกับอาม่าได้ดูทางโน้นด้วย  แป่ว~

ภาพช่วงนี้เป็นช่วงที่เจ้าแพลนขวบสองขวบค่ะ   เขาเป็นยังไงบ้าง  ลองให้เขาเล่าเองนะคะ   ^^

 

.............

 

เมื่อผมคลานได้ ผมนั่งได้  สิ่งที่ผมจะต้องพยายามต่อไปให้ได้คือการยืน  แต่การยืนอย่างเดียวคงไม่สนุกนักสำหรับผม  ผมก็เลยเกาะ ๆ ปีน ๆ  รื้อ ๆ ค้น ๆ  จนแม่บ่นเหมือนเสียงจังหวะดนตรีในหัวใจของผม  เพราะผมเริ่มชิน  แม่บ่นไม่ซ้ำทุกสามนาที   ผมรื้อแล้วผมก็โยน  ผมโยนแล้วแม่ก็บ่น  แม่บ่นแล้วแม่ก็เก็บ แม่เก็บแล้วผมก็ปีนขึ้นไปโยนลงมาใหม่  ทีนี้แม่เลยทำใจ  อยากโยนก็โยน " จ้างให้ก็ไม่เก็บ "  ผมเลยไม่สนุกแล้ว  ไม่โยนก็ได้ก็ไม่มีใครเก็บนี่ !

 

หน้าตาผมช่วงนี้บี้ ๆ เบี้ยว ๆ บูด ๆ ยังไงก็ไม่รู้  ไม่รู้ก่อนนอนแม่ตบ ๆ หน้าผมให้เข้าบั้งบ้างรึเปล่า  ??

จากเดิมสำเนาถูกต้องไปในทางปาป๊า ไม่รู้ต่อมาหน้าตาจะเหมือนคนข้างบ้านรึเปล่า ^^''

 

นักสำรวจระดับรากหญ้าตัวจริงเสียงจริง  มีอะไรก็เก็บมาดูเก็บมาส่อง  แม้แต่ขี้หมาแห้งผมก็เคยเก็บมาแล้ว

 

ผมชอบไปเที่ยวนอกบ้านครับ  มีอะไรให้ผมเห็นให้ผมเรียนรู้ได้ทุกวัน  เดินบ้างคลานบ้างตามเรื่อง

พอขี้เกียจเดินผมก็มุขเดิมเลยครับ  แหม่ (((แอ่ ๆๆๆ)))  อู้มมม ๆ  พร้อมกับชูแขนสองมือขึ้นสูง ๆ

แทนที่แม่จะอุ้มผมทันที  ไม่หรอก  แม่เดินไปนู่นนนน ไกลออกไป ๆ   ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องให้ผม

ร้องไห้ก่อนแล้วค่อยมาโอ๋ ..  แล้วทำไมไม่อุ้มผมแต่โดยดีก่อนที่ผมจะร้องไห้  ไม่เข้าใจ !

 

แม่บอกผมว่ารูปนี้  ลุงซานต้าลืมเก็บผมขึ้นกลับไปพร้อมกับกวางเรนเดียร์

 

 

บางวันผมก็อารมณ์ดี บางวันอารมณ์ผมก็บูด  ไม่รู้ผู้ใหญ่คิดอะไรกันอยู่  ชอบแหย่ให้ร้องไห้กันนัก

กะจะผลักจะดันให้ผมเป็นนักร้องให้ได้หรือยังไง  ก็ผมเล่นของผมอยู่ดี ๆ

 

เมื่อผมเริ่มขีด ๆ เขียน ๆ  แม่บอกอยากทำอะไรก็ทำไป   พอผมเขียนเสร็จผมก็ฉีก  แม่ก็บ่นอีก

แล้วจะมาบอกผมทำไมว่า อยากจะทำอะไรก็ทำไป  ฉีกกระดาษแค่นี้ก็ต้องบ่นด้วย   Y_Y

 

อาม่ากับแม่ผมก็เป็นไม้เบื่อไม้เมากัน  เรื่องอะไรก็เห็นดีเห็นงามตามกันหมดแหละ  ยกเว้น  เรื่องผม

อาม่ามักจะตั้งคำถามโลกแตกกับแม่ผมเสมอว่า " เลี้ยงลูกยังไงให้ผอมกะหร่องแบบนี้ "

ผมก็ไม่เข้าใจ >  ก็เห็นเลี้ยงไปพร้อม ๆ กันทั้งสองคน  ^^'''''''   ไม่เข้าใจผู้ใหญ่จริง ๆ

 

แม่ผมเลยให้ผมกินทุกอย่างที่ขวางหน้า  แต่ผมก็นะ  ช่วยเหลือแม่ได้มากเลย  ยิ่งกินยิ่งผอม ๆๆๆๆ   ^^'

 

ไปเที่ยวกันเป็นครอบครัวใหญ่เลยครับ  วันแม่  เมื่อสามปีที่แล้ว  จะถูกจะแพงก็แดงไว้ก่อน

ไม่เกี่ยวกับการเมืองนะครับ  ไม่งั้นผมกับเฮียผมคงถ่ายรูปด้วยกันไม่ได้  แต่อยากให้เหลืองแดง

เขาถ่ายรูปด้วยกันแบบนี้จัง  จะมีซักวันมั้ยนะ  ที่ผมจะได้เห็นภาพเสื้อเหลืองกับเสื้อแดง ยืนเป็นกลุ่ม

ถ่ายรูปด้วยกัน  กอดกันยิ้มกันรักกันอย่างมีความสุข  แล้วมีเสื้อสีอื่น ๆ เป็นกองเชียร์ปลาบปลื้มใจอยู่ใกล้ ๆ

 

รถประจำตำแหน่งผมครับ  ไม่ปั่นเองอีกต่างหาก  อยากให้เคลื่อนไปผมก็เรียกใช้บริการของก๋งเข็นให้เสมอ ๆ

 

ผมโดนลดตำแหน่งครับ  จากเขียนอยู่บนโต๊ะดี ๆ  จู่ ๆ แม่ผมก็ให้ผมลดระดับมาเขียนกับพื้นเฉยเลยทั้ง ๆ ที่ผมก็ไม่ได้ทำอะไรผิด  ไหนตอนแรกบอกเขียนบนโต๊ะดีนักดีหนา

แต่ไม่มีปัญหาหรอกครับสำหรับผม  ผมกินง่ายอยู่ง่ายนอนง่าย  เผอิญว่าแม่ไม่ได้ถ่ายรูปไว้  ขีด  ๆ เขียน ๆ ซักพัก  ผมก็หลับคาที่กองอยู่ตรงนั้น   โย่ว ~

ผมจะมีความสุขทุกครั้งที่ได้ไปเที่ยวนอกบ้าน  แต่แม่ไม่เห็นมีความสุขเหมือนผมเลย  บ่นกับป๊าทุกที  แบ่งกันอุ้มหน่อยจะได้มั้ย ๆ ?  แต่ผมไม่หรอกใครที่อุ้มผมบ่อย ๆ ผมก็จะให้คนนั่นแหละอุ้ม .. แม่เกือบจะได้ผ่าตัดข้อมือเพราะผมนี่แหละ

 

 

ผู้หญิงคนนี้แหละครับ ขี้บ่นที่สุดในโลกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

เห็นผมรูปข้างบนซ้ายมือมั้ยครับ  ผมร้องเพลง ของลุงเบิร์ด  " อย่าเลยฉันไม่อยากฟั๊งงงงงงงงง "

 

แล้วผมก็มีอะไรให้สำรวจอีกเยอะแยะ   แต่สิ่งหนึ่งที่ผมยังต้องทำเป็นประจำคือ

มืออุ้มผมต้องเป็นแม่ผมเท่านั้น  แฮ่ ๆ....  แม่บอกรีบ ๆ โต  จะได้มาอุ้มแม่มั่ง

 

 

แล้วผมก็สองขวบครับ   ไชโย๊ ๆๆๆๆๆๆ

 

พ้นจากช่วงขวบครึ่งวัยนี้  ผมก็ต้องขึ้นไปเป็นเด็กเหนือแล้ว  ชีวิตในเชียงใหม่ของผมจะเป็นยังไงต่อไป

ติดตามกันต่อไปนะครับ  ผมยังติดขวดน้ำไม่เลิกซะที  ไปไหนไม่มีขวดน้ำผมแทบจะดิ้นพราด ๆ เลย

 

แล้วผมก็ออกเดินทางไปสู่อ้อมกอดของภูเขา  กลับไปบ้านเกิดของแม่  ไปหาคุณตาคุณยาย

ไปเรียนรู้วิถีชีวิตในทางที่ผมไม่เคยได้เรียนรู้มาก่อน  ไปวิ่งไล่จับแมลงปอ ไปดูควายไถนา

ไปปลูกข้าว  ปั้นดิน   และกระโดดแอ่งน้ำฝนเล่น   ไปเป็นหนุ่มเหนือ หนุ่มเชียงใหม่ ครับผม   :)

 

ก๋งครับ อาม่าครับ ............  ปิดเทอมแพลนจะกลับมามาหานะครับบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

 

...............................

 

เรื่องราวเจ้าแพลนช่วงขวบสองขวบก็มีประมาณนี้ค่ะ  ขอบคุณทุกท่านนะคะที่แวะมาทักทาย

 

 

 

 

คำสำคัญ (Tags): #ขวบ#เชียงใหม่
หมายเลขบันทึก: 295148เขียนเมื่อ 6 กันยายน 2009 11:08 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:29 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (28)

การเติมเต็มของชีวิตต่อชีวิต ทำให้ครอบครัวอบอุ่นจังเลยครับ

ขอบคุณมากครับสำหรับกลิ่นอายแห่งรัก ณ บันทึกนี้

;)

  • น้องแพลนเล่าเก่งจังเลยครับ สนุกๆ น่ารักเช่นเดิม
  • ขอบคุณประสบการณ์ดีๆครับ

P 

:  พี่  Wasawat Deemarn  แหม่มจะพยายามทำอะไรที่เราพอจะทำได้  ก่อนที่เราจะไม่มีโอกาสและไม่มีเวลาได้ทำค่ะพี่ 

ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดี ๆ ผ่านตัวอักษรที่ส่งผ่านถึงกันมาเช่นกันค่ะ

 

:)

 

 

 

P

:  พี่ ธนิตย์ สุวรรณเจริญ  คะ  ขอบคุณที่แวะมาดูหลานค่ะ
เคยเห็นพี่ธนิตย์บอกไว้ที่บันทึกของพี่หนานว่าไม่ได้ถ่ายรูปลูกไว้ตอนแรกเกิด  แสดงว่าตอนนี้ถ่ายรูปหลานตอนโตขึ้นไว้เยอะเลยใช่มั้ยคะ  ถ้ามีโอกาสโพสรูปให้หลานแพลนรู้จักพี่ ๆ บ้างนะคะ  :)
  • เห็นด้วยเลย
  • ก๋งและอาม่าจะได้ดูด้วย
  • ชอบภาพนี้
  • เหมือนหนูน้อยหมวกแดง ฮ่าๆๆ
  • ฮ่าๆๆๆ
  • เลี้ยงเด็กน้อยนี่ไม่ง่ายเลยเนอะ
  • แบบนี้ต้องตามศึกษา
  • แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับพี่หนานเกียรติ แม่น้องกู๊ดดี้ แม่น้องพอและน้องเพียงและอีกหลายๆๆท่าน คงได้เรียนรู้เรื่องการเลี้ยงเด็กเพิ่มขึ้น
  • แนะนำว่า ส่ง link เอาไปให้อาม่าและก๋งดูด่วนเลยครับ
  • ขอบคุณครับ

 

P

:  พี่แอ๊ด ... เลี้ยงเด็กคนหนึ่งไม่ง่ายเลยค่ะ  พ่อแม่เลี้ยงลูกคนนึงให้เติบโตขึ้นมาได้ก็แทบตาย  แต่ไม่เข้าใจว่าลูก ๆ มีกันตั้งหลายคนทำไมถึงเลี้ยงพ่อแม่ไม่ได้  สะท้อนใจ เศร้าใจจังนะคะ
:  ได้มีโอกาสคุยกับพี่หนานบ่อย ๆ ค่ะ   แม่น้องกู๊ดดี้แวะไปทักทายแล้ว  แม่ใหม่ของน้องพอเพียงก็แวะไปแล้วค่ะ  ขอบคุณพี่แอ๊ดที่แนะนำเพื่อนดี ๆ ให้นะคะ  นี่ก็ว่าจะไปทักทายคุณพ่อน้องซอมพออยู่เหมือนกัน  :)
:  พี่แอ๊ด .. ยังส่งให้ดูไม่ได้ค่ะ   แอบนินทาอาม่าไว้   ไม่รู้ว่าท่านอ่านจบจะมีเสียงโทรศัพท์กลับมาทันทีรึเปล่า  555+

 

วันนี้ต้องพาเจ้าแพลนไปฉีดวัคซีน หัด คางทูม หัดเยอรมัน รู้สึกไม่ค่อยสบายใจยังไงก็ไม่รู้

เพราะเดือนที่แล้วไปฉีด คอตีบ ไอกรน บาดทะยัก ก็ไปติดไข้หวัดใหญ่มาจากโรงพยาบาล ต้องนอนโรงพยาบาลเป็นอาทิตย์ เหนื่อยกันไปทั้งครอบครัว

บางที่สถานที่ ที่ปลอดภัยที่สุดก็เป็นสถานที่อันตรายที่สุดเหมือนกันนะ

 

เฮ้ออออ ~

( บ่นได้อีก )

 

เฌวา.... มาดูนี่ลูก

ลูกเห็นไหม พี่แพลน

ดูพี่เขาสิ เรียบร้อยไหม เห็นไหมลูก

โต๊ะก็ไม่ปีน ข้าวของก็ไม่ขว้าง ออกไปเดินเล่นก็ใส่รองเท้า

ระบายสีก็ระบายบนกระดาษ ไม่ใช่ระบายบนพื้นหรือผาผนัง

เห็นไหมลูก

รูปพี่แพลนที่ลูกเห็น ตอนพี่เขาสองขวบนะลูก

ลูกก็สองขวบแล้ว แต่ตัวกะเปี๊ยกนึง

กินข้าวหน่อยนะลูก

หวัดดีคับ คุณแม่น้องแพลน..

ตามมาดูน้องแพลนคับ.. เห็นแล้วนึกถึงตอนกู๊ดดี้ยังเด็กๆ อยู่เลย ((พูดซะอย่างกับโตนักนี่ อิอิ))

สงสัยต้องให้คุณแม่ย้อนรอยอดีตกู๊ดดี้ซะบ้างแล้ว..เฮ้อ..แต่เขียนตอนนี้ก็ยังไม่ค่อยมีเวลาเขียนเลยคับ แหะๆๆๆ โปรเจ็กซ์นี้พับไว้ก่อน.. ว่างๆ ค่อยมาชมภาพกัน

น้องแพลนน่ารักมากคับ (เรียก พี่แพลน สินะ) แต่ตอนโตมานี่หล่อขึ้นเป็นกองเลย..

ไม่มู่ตู้เหมือนกู๊ดดี้ด้วย <<< เสียงคุณแม่ บ่นๆๆๆ

ไว้กู๊ดดี้จะตามมาชมอีกนะคับ สนุกดี ชอบๆๆๆๆ.......

ลืมบอกไปคับ..ตอนวันเกิดครบ 2 ขวบ เราได้เค็กรูปหมวกเหมือนกันเลย..เหอๆๆ

เ้ด็กอะไรโตไวจังค่ะ...(อิๆๆๆ) สงสัยโตขึ้นมาเป็นนักวิจัยเชิงคุณภาพระดับมือพระกาน...เพราะเข้าถึงรากหญ้าและคุณค่าของขี้หมาแห้ง ฮะๆๆๆๆๆๆๆ ฮ้าาาา

น้องเพลนน่ารัก...มีพัฒนการที่ดี...สิงแวดล้อมดี คุณภาพชีวิตดีแน่ค่ะ

มาเยี่ยมเจ้าแพลนขอรับ

โตไวน่าหยิกน่าหยอกจัง

ปกติตอนสมัยยี่สิบกว่าปีที่แล้วธรรมฐิตเลี้ยงน้องให้พ่อกะแม่

เลยผูกพันกะเด็กมาก

ไปเชียงใหม่เมื่อไรต้องแวะไปเยี่ยมเจ้าแพลนแล้วละ...

ขอให้เป็นเด็กดีไม่ดื้อแล้วก็ฉลาดนะเจ้าแพลนนะ...

P
เฌวาหลานรัก  พี่แพลนก็ซนไม่น้อยกว่าหนูเลยค่ะ  เพียงแต่พี่แพลนมีอาม่าเป็นผู้กำกับอยู่หลังเวทีซะเป็นส่วนใหญ่   แฮ่ ๆ
เรื่องทานข้าวเป็นปัญหาโลกแตกของแหม่มเสมอค่ะพี่หนาน  ไม่รู้จะคุยภาษาอะไรแล้ว  วัน ๆ ไม่ค่อยทานอะไรเลยค่ะ   ;(

P

: goody krub  สวัสดีค่ะแม่น้องกู๊ดดี้  ดีใจจังค่ะที่แวะมาทักทายกันอีกครั้ง  ว่าง ๆ ย้อนอดีตน้องกู๊ดดี้นะคะ  แหม่มกับน้องแพลนจะรอชม  เมื่อกี้แวะไปดูพัดลมของน้องกู๊ดดี้มา  น้องแพลนไม่มีของสะสมอะไรเลย  ของเล่นแต่ละอย่างในบ้านไม่เคยซ้ำ  เล่นพัก ๆ ก็ไม่เล่นแล้ว  และอะไรก็ไม่น่าหนักใจไปกว่า  เล่นแล้วไม่ยอมเก็บ  เหนื่อยคนเป็นแม่ได้อีก  เฮ้อออ  น้องกู๊ดดี้สามขวบดูเหมือนจะรับผิดชอบตัวเองได้ดีกว่าน้องแพลนอีกค่ะ  :)
แม่สวย ๆ มักจะเลือกเค้กรูปหมวกตอนอายุสองขวบให้ลูกเสมอค่ะ
((((  เอิ๊กกกกก ๆๆๆ ))))
ขอบคุณมากนะคะ  ^^


พิมพ์ไปพิมพ์มา ทำไมตัวหนังสือหดน้อยลง ๆ ไม่เข้าใจ

 

ต้องขอโทษพี่หนาน และแม่น้องกู๊ดดี้ด้วยนะคะ แหม่มอ่านเองก็แทบจะต้องเอาแว่นขยายมาส่องอ่านอยู่แล้ว ไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ แง ๆ

เดี๋ยวลองใหม่ ๆ 

.................

P  Vij

: คุณวิจิตราขา  นี่กะว่าจะส่งลงรับเลือกตั้ง อบต. สมัยหน้าอยู่เหมือนกันค่ะ  เพราะลงลึกระดับรากหญ้าของพี่หมาจริง ๆ

ขอบคุณมากนะคะที่มาเยี่ยมหลาน  อยากให้โตข้ามวันแบบนี้จังค่ะ  บ่นกันทะเลาะกัน  วันละร้อยรอบ  

 

 

P   ธรรมฐิต

: นมัสการค่ะพระอาจารย์  ดีใจจังค่ะที่พระอาจารย์ยังไม่ลืมเจ้าแพลน ยังแวะมาดูหลาน และให้พรด้วย  สาธุ  ...  ดีใจจริง ๆ นะคะ 

: ถ้าพระอาจารย์ได้มาเชียงใหม่เมื่อไหร่  บอกได้เลยนะคะ  แหม่มจะพาไปเป่ากระหม่อม  จะได้เป็นเด็กดีไม่ดื้อและฉลาดเหมือนที่พระอาจารย์ให้พรไว้  ...  รับประกันได้ว่า  พระอาจารย์จะต้องย้อนอดีตตอนเลี้ยงน้องได้อีกครั้งแน่ ๆ  :) 

ขอบพระคุณพระอาจารย์อีกครั้งนะคะ

บล็อคหน้าจะขึ้นสามขวบแล้วค่ะ โตไวมั้ยคะ  แฮ่ ๆๆ ....

 

มาชมความน่ารักของน้องเเพลนค่ะ น่ารักรูปหล่อไม่เบานะเนี่ย

  • ลูกๆโตกันหมดแล้วครับ..
  • เรื่่องกินข้าว เมื่อเล็กๆลูกไม่ค่อยกิน พ่อแม่ก็ช่วยกันต้อนหน้าต้อนหลัง หลอกล่อให้กินให้ได้ ด้วยความเป็นห่วง พอโตมา..เอ!เป็นเพราะเราหรือเปล่าน้า?(ฮาๆๆ)
  • ถ่ายเมื่อไม่กี่วันนี้เองครับ

 

P  พี่ สุธีรา

: ขอบคุณมากค่ะที่แวะมาชมเจ้าแพลนค่ะ  แหม่มแวะไปเยี่ยมที่บล็อคแล้วค่ะ  เป็นกำลังใจให้สู้ ๆ กับการดูแลเด็กน้อยนะคะ  ^^

 

 

P  พี่ ธนิตย์  คะ

: โอ้โห .. ลูกพี่ธนิตย์โตเป็นหนุ่มเป็นสาวกันแล้ว คุณพ่อยังหนุ่ม ๆ อยู่เลย  แบบนี้ไปไหนกับลูก  เพือ่นลูกเรียกพี่ได้เลยคะ  :P

: ปัญหาเด็กไม่ยอมทานข้าว  สร้างปัญหาระยะยาวให้พี่ธนิตย์นานแค่ไหนคะ  นี่ใกล้ปิดเทอมต้องพาเจ้าแพลนไปหาอาม่าแล้ว  มีแววโดนบ่นหูชาแน่ ๆ  :(

: ขอบคุณสำหรับรูปที่แบ่งปันกันนะคะ  วันหลังจะขอดูอีก  ชอบ ๆ  :)

 

 

 

ถ้าน้องแหม่มมั่นใจว่าน้องแพลนลงลึกถึงรากหญ้าขนาดนั้น...พี่ว่าสมัยน่า อบต.ไม่เหมาะค่ะ...จากประสบการณ์ที่พี่พอจะมีประเภทขี้หมูขี้หมาอย่างพี่...พี่ขอแนะนำอย่างน้องแพลนต้องงานขุดเจาะจึงจะเหมาะกว่าค่ะ ประเภทงานขุดวางท่อประปาหมู่บ้าน...แต่ถ้าให้หรูและรวยกว่าก็ต้อง...ขุดบ่อน้ำมันไปเลยจ้าาาาาา...อิๆๆๆๆ

สวัสดีครับ คุณแม่น้องแพลน,

น้องแพลนน่ารักมาก.....กๆๆๆครับ

ขอบคุณครับ

P  Vij

: พี่วิจิตราจ๋า .. งั้นแหม่มว่าเรามาร่วมกันเซ็นต์สัญญาขุดน้ำมันกันไว้ล่วงหน้ากันเลยดีกว่า  เดี๋ยวไม่ทันรวยนะคะ  :P   ยกให้พี่วิจิตราเป็นที่ปรึกษาเลยเอ้า :)

 

 

 

P  did

: คุณดิด  ขอบคุณมาก ๆ ค่ะที่แวะมา   ที่สำคัญแวะทุกบันทึกเลย  ประทับใจ ๆ   ไว้จะขอเรียนรู้เรื่องกล้อง และการถ่ายภาพเด็กกับคุณดิดนะคะ  ถ้าได้ช่วยสอนด้วยจะดีมาก ๆ  :)

 

 

ลืมขอบคุณเรื่องไข่ดำ เอ้ย ไข่ป้าม ที่กาญจนบุรีไม่มีครับ ขอบคุณมากๆๆสำหรับความรู้ แอบแซวอาจารย์ธนิตย์ ลูกสาวอาจาย์ตัวเล็กจัง เลี้ยงอย่างไรหนอ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ(เหมือนใครบางคนโดนอาม่าว่า ฮ่าๆๆ) สบายดีไหมครับ

 

P  ขจิต ฝอยทอง

: พี่แอ๊ดหวัดดีค่ะ  :)   ไข่ป่ามพี่แอ๊ดต้องลองทำทานเองนะคะ  แล้วชิมเอง  แล้วก็จะติดใจ  อิอิ ๆ ถ้า กาญจนบุรีไม่มี  เดี๋ยวแหม่มส่งทางไปรษณีย์ไปให้  555+ 

: ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้วท่านพี่  รบกวนหาเคล็ดลับดี ๆ ให้เด็กกินได้หน่อยเท๊อะ  วัน ๆ แทบจะกราบกันเลยเรื่องกินข้าวเนี่ย  :(  หรือเราจะสูบลมเข้าท้องให้พอง ๆ ก่อนไปหาอาม่าดี  :O

: นั่นสิคะพี่แอ๊ด .. ลูกพี่ธนิตย์เลี้ยงด้วยอะไรหนอ  :P

 

 

ดีครับน้องแพลนผมบีมคร๊าบ  สบายดีป่าวครับ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท