ประวัติย่อ

ประวัติความเป็นมาอำเภอเขวาสินรินทร์พอสังเขป

อำเภอเขวาสินรินทร์ เดิมอยู่ในเขตการปกครองของอำเภอเมืองสุรินทร์ ต่อมาสภาตำบลเขวาสินรินทร์ ตำบลปราสาททอง สภาตำบลตากูก สภาตำบลบึงและสภาตำบลบ้านแร่ ได้ประชุมและขอแยกการปกครองออกจากอำเภอเมืองสุรินทร์เพื่อจัดตั้งกิ่งอำเภอ และกระทรวงมหาดไทยได้ประกาศจัดตั้งเป็นกิ่งอำเภอเขวาสินรินทร์ เมื่อวันที่ 15 กรกฏาคม 2539 เป็นต้นไป ต่อมาได้เป็นเปลี่ยนเป็นอำเภอ

เขวาสินรินทร์ เมื่อปี พ.ศ. 2550

ท้องที่อำเภอเขวาสินรินทร์เดิมเป็นส่วนหนึ่งของอำเภอเมืองสุรินทร์ทางราชการได้แบ่งพื้นที่การปกครองออกมาตั้งเป็น กิ่งอำเภอเขวาสินรินทร์ ตามประกาศกระทรวงมหาดไทยลงวันที่ 26 มิถุนายน พ.ศ. 2539 โดยมีผลบังคับตั้งแต่วันที่ 15 กรกฎาคม ปีเดียวกัน ต่อมาในวันที่ 24 สิงหาคม 2550ได้มีพระราชกฤษฎีกายกฐานะขึ้นเป็น อำเภอเขวาสินรินทร์ โดยมีผลบังคับตั้งแต่วันที่8 กันยายน ปีเดียวกัน

การปกครองส่วนภูมิภาค

อำเภอเขวาสินรินทร์แบ่งเขตการปกครองย่อยออกเป็น 5 ตำบล55 หมู่บ้าน ได้แก่

1. เขวาสินรินทร์ (Khwao Sinrin) 11 หมู่บ้าน

2. บึง (Bueng) 11 หมู่บ้าน

3. ตากูก (Ta Kuk) 10 หมู่บ้าน

4. ปราสาททอง (Prasat Thong) 13 หมู่บ้าน

5. บ้านแร่ (Ban Rae) 10 หมู่บ้าน

อำเภอเขวาสินรินทร์เป็นสถานที่ท่องเที่ยว แหล่งผลิตหัตถกรรมเครื่องเงินโบราณและผ้าไหมที่มีชื่อเสียงของจังหวัดสุรินทร์ เป็นเมืองเก่าโดยมีขุนสินรินทร์ เป็นเจ้าเมืองคนแรก และชื่ออำเภอเขวา

สินรินทร์ใช้ภาษาพูดเป็นภาษาท้องถิ่น คือ ภาษาเขมร ภาษาส่วย แบ่งพื้นที่การปกครองเป็น 5 ตำบล 55 หมู่บ้าน

คำขวัญประจำอำเภอ

เขวาสินรินทร์ ดินแดนหัตถกรรม

เลิศล้ำภูมิปัญญา ตระการตาผ้าไหม

ระบือไกลประคำสวย ร่ำรวยประเพณี

มีปราสาทโบราณ สืบสานเพลงกันตรึม

ลักษณะทางกายภาพ

ตำแหน่งที่ตั้ง อำเภอเขวาสินรินทร์ ตั้งอยู่ทางทิศเหนืออำเภอเมืองสุรินทร์ บนถนนสายสุรินทร์-ร้อยเอ็ด ห่างจากจังหวัดสุรินทร์ 18 กิโลเมตร

สภาพพื้นที่

อำเภอเขวาสินรินทร์มีอาณาเขตติดต่อกับอำเภอต่าง ๆ ดังนี้

ทิศเหนือ ติดต่อกับอำเภอจอมพระ

ทิศใต้ ติดต่อกับอำเภอเมืองสุรินทร์

ทิศตะวันออก ติดต่อกับอำเภอศีขรภูมิ

ทิศตะวันตก ติดต่อกับอำเภอเมืองสุรินทร์

คำว่า "เขวา" อ่านว่า ขะ-หวาว เป็นชื่อต้นไม้ชนิดหนึ่ง ลักษณะลำต้นสูงอายุยืน นิยมใช้ทำเครื่องใช้ที่เป็นสิริมงคล เช่น อาสนสงฆ์ พานไม้ ถาดไม้

×Ads by SmartSaver+ 15ส่วนคำว่า "สินรินทร์" เป็นชื่อของ "ขุนสินรินทร์บำรุง" ซึ่งเป็นกำนันคนแรกของตำบลเขวาสินรินทร์ จึงได้รวมชื่อเป็น "เขวาสินรินทร์"

เป็นชุมชนโบราณสมัยขอมเรืองอำนาจ ซึ่งทางหลักฐานโบราณคดี สามารถสืบย้อนไปถึง 2,000 ปี และเมื่อมีการตั้งเมืองสุรินทร์แล้ว อำเภอเขวาสินรินทร์ ขึ้นอยู่กับการปกครองของอำเภอเมืองสุรินทร์เรื่อยมา จนกระทั้งวันที่ 15 กรกฎาคม 2539 กระทรวงมหาดไทยได้แบ่งพื้นที่การปกครองเป็น 5 ตำบล ประกอบด้วย ตำบลเขวาสินรินทร์ ตำบลบึง ตำบลปราสาททอง ต.ตากูก และตำบลบ้านแร่ อำเภอเขวาสินรินทร์ รวมพื้นที่ 191.135 ตร.กม. ตั้งเป็นกิ่งอ.เขวาสินรินทร์ ต่อมามีพระราชกฤษฎีกาจัดตั้งจากกิ่งอำเภอ เป็น อำเภอเขวาสินรินทร์ เมื่อวันที่ 8 กันยายน 2550 โดยแบ่งการปกครอง 5 ตำบล 55 หมู่บ้าน 5 อบต. มีประชากรทั้งสิ้น 35,129 คน เป็นชาย17, 434 คน หญิง 17,695 คน ครัวเรือนทั้งสิ้น