ร้องไห้กับชีวิต..
เช้านี้ตื่นมาสวดมนต์นั่งวิจัยลมเข้าออก
แผ่เมตตาให้แก่สรรพสิ่งอย่างเท่าเทียมกันตามปกติ
ลงเดินสูดบรรยากาศอันอบอวนไปด้วยกลิ่นไอธรรมชาติ
ฟังเสียงนกร้องซึ่งออกหากินตามวิถีเพื่อความอยู่รอด
ชีวิต(บางมุม)เริ่มต้นด้วยเรื่องที่ต้องปกปิดเพราะความละอาย
หยัดยืนอยู่ด้วยเรื่องสับสนยุ่งยาก และจบลงด้วยเรื่องเศร้า
อนึ่งชีวิตนี้เริ่มต้นและจบลงด้วยเสียงคร่ำครวญ
ดั่งปริศนาแห่งการมาและการจากไปของเรา
เมื่อลืมตาขึ้นดูโลกเป็นครั้งแรกเราก็ร้องไห้
และเมื่อจะหลับตาลาโลกเราก็ร้องไห้อีก
หรืออย่างน้อยก็เป็นสาเหตุให้คนอื่นหลั่งน้ำตา
เด็กร้องไห้พร้อมด้วยกำมือแน่นเป็นสัญลักษณ์ว่าเขาเกิดมา
เพื่อจะหน่วงเหนี่ยวยึดถือ แต่เมื่อหลับตาลาโลกนั้น
ทุกคนแบมือออกเหมือนจะเตือนให้ผู้อยู่เบื้องหลังสำนึก
และเป็นพยานว่า(กู)เอาอะไรไปมิได้เลย
มีบทสวดบทหนึ่งใช้สวดในงานบุญครบร้อยวัน
ซึ่งแปลความเป็นไทยได้ว่า
..เปรียบเหมือนภูเขาหินทั้งลูก สูงจรดฟ้า
กลิ้งเข้ามาหาพร้อมกันทั้งสี่ทิศ
ย่อมบดขยี้สัตว์ทั้งหลายให้พินาศไป ฉันใด
ความแก่และความตายก็ฉันนั้น ย่อมครอบงำย่ำยีสัตว์ทั้งหลายไม่เว้นใครเลย ไม่ว่ากษัตริย์ พราหมณ์ ไวศยะ ศูทร จัณฑาล
หรือคนรับจ้างทิ้งขยะมูลฝอย ความแก่และความตายนั้น
อันใคร ๆ จะเอาชนะด้วยกองทัพช้างม้า พลเดินเท้า ด้วยทรัพย์
หรือเวทมนตร์คาถาใด ๆ มิได้เลย เพราะฉะนั้นบัณฑิตผู้พิจารณาเห็นประโยชน์
พึงมีศรัทธา(อันเปี่ยมด้วยปัญญา)
ในพระพุทธ
(ผู้รู้เท่าทันสรรพสิ่ง)
พระธรรม
(สรรพสิ่งที่ผู้รู้เท่าทันนำมาเปิดเผย)
และพระสงฆ์
(หมู่คณะบุคคลที่เรียนรู้ให้เท่าทันสรรพสิ่งที่ผู้รู้นำมาเปิดเผย
แล้วบอกต่อแก่มวลสรรพสัตว์บนพื้นพิภพนี้)
ประพฤติหน้าที่ด้วยกาย วาจา ใจ ย่อมได้รับการสรรเสริญ
ณ เวลานี้ ละจากเวลานี้ไปแล้ว ย่อมบันเทิงในสถานที่ต่างๆ...
ธรรมะสวัสดีขอรับ
ความเห็น (14)
เข้ามารับธรรมะยามเช้าครับ
นมัสการ ท่านมหา ชิต
จริงตามีท่านมหาฯว่า เกิดก็ร้องให้ อยู่ก็ร้องให้ ตายเพื่อนที่เป็นห่วงก็ร้องให้
ตนร้องให้ก้สิ่งที่ยังไม่ได้ทำ แต่ว่าต้องตายเสียก่อน
- กราบนมัสการ ท่านธรรมฐิต เจ้าค่ะ
- มารับธรรมะยามเที่ยงค่ะ
- "ชีวาเกิดมา มีค่าแค่ไหน
มาแล้วก็ไป หาได้จีรัง
เกิดมาเพื่อทุกข์ ไร้สุขสมหวัง
เป็นเพราะกรรมบัง หรือคลั่งอวิชชา"
นมัสการค่ะ...หลวงพี่
มารับธรรมะเจ้าค่ะ...
เด็กร้องไห้พร้อมด้วยกำมือแน่นเป็นสัญลักษณ์ว่าเขาเกิดมา
เพื่อจะหน่วงเหนี่ยวยึดถือ แต่เมื่อหลับตาลาโลกนั้น
ทุกคนแบมือออกเหมือนจะเตือนให้ผู้อยู่เบื้องหลังสำนึก
และเป็นพยานว่า(กู)เอาอะไรไปมิได้เลย
-------------------
นมัสการลาเจ้าค่ะ
ขออนุโมทนาขอรับท่านรอง..
กราบคารวะขอรับอาจารย์..
แต่คนส่วนมากไม่คิดอย่างนี้ในเวลาเขามีสุขนะขอรับ
สาธุขอรับ..
สาธุขอรับคุณครู..
รับแล้วอย่าถือไว้นานๆนะขอรับอาจารย์..
นมัสการ ครับ
กำ = กรรม ?? ห้า ๆๆ
คนเราเวลากำถ่านร้อน ๆ มันดันรู้ว่าร้อนโดยอัตโนมัติ แล้วขว้างทิ้งโดยเร็ว
แต่กำบางอย่างรู้ทั้งรู้ว่าร้อน แต่กลับยิ่งกำแน่น สุดท้ายเลยยิ่ง กรรม
หรือที่ร้ายหนัก บางคนไม่รู้ว่าร้อน กลับยิ่งกำแน่นกว่า กรรม ก็เลยแน่นขึ้น
ธรรมชาติบางทีก็ตลก ไม่ยอมให้เรารับรู้กรรมบางอย่างโดยอัตโนมัติ
แล้วโยนทิ้ง โดยเร็วเหมือนถ่าน
ธรรมฐิตก็ว่าอย่างนั้นแหละเจษ..
ธรรมชาตินะไม่ตลกหรอกแต่ใจเรานี้แหละดันไปเล่นตลกกะมัน
ว่าไหมว่าที๋.DR.
- สิ่งที่อยู่ได้บนโลกนี้ได้ไปโดยไม่ดับสลายก็คือ ความดีของแต่ละคน
- เราควรทำดีในทุก ๆ วัน ให้เสมือนกับว่าวันนี้จะเป็นสุดท้ายของชีวิตเราคะ
นมัสการค่ะ
มาน้อมรับธรรมะค่ะ
สาธุ
ถูกต้องแล้วขอรับคุณครู..
หายหน้าไปนานเลยนะขอรับ..
ขออนุโมทนาขอรับ..