บางเวลาก็ต้องการความเงียบ
แม่คะ
แปลกดีนะคะแม่......... เมื่อตอนที่หนูมาอยู่หอพักใหม่ๆหนูกลัวความเงียบมาก หนูต้องซื้อวิทยุมาเปิดทั้งๆที่ เมื่อตอนอยู่บ้านหนูไม่ชอบเสียงวิทยุที่คุณสามีเปิดทุกเช้า เบื่อเสียงทีวีที่พ่อเปิดเสียงดัง
แต่มาอยู่ที่นี่หนูเปิดทั้งทีวี ทั้งวิืทยุ เพราะมันทำให้เหมือนหนูมีเพื่อน เหมือนได้อยู่บ้าน นั่นคงเพราะอยากสร้างวิถีชิวิตให้เหมือนสิ่งที่เราคุ้นเคย คุ้นชิน ที่ความจริงเราไม่ได้เบื่อมันเลย
แต่ ณ วันนี้ วันที่เครียด วันที่อะไรต่อมิือะไรมารุมมาตุ้ม ทำให้มีหลายเรื่องหลายราวที่ต้องจัดการ ทั้งที่ลงตัวและไม่ลงตัว มันกลับทำให้หนูอยากอยู่เงียบๆไม่อยากดูทีวี ไม่อยากฟังวิทยุ อยากนอนมองเพดานอย่างเงียบๆโดยไม่คิดอะไร ไม่ได้ยินอะไร ทำให้จิตสงบมากขึ้นนะึคะ
ในบางเวลาที่เราไม่สามารถทำอะไรได้พร้อมๆกันและทำให้สำเร็จ การทำลาย ยุติ ยกเลิก ดูเหมือนจะเป็นเรื่องที่ทำให้เราผ่อนคลาย ปล่อยวางได้เป็นอย่างดี
แต่เราต้องพร้อมที่จะเผชิญกับสิ่งที่เกิดขึ้น นั่นหมายถึง เราต้องมีไหวพริบในการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้า ที่ไม่รู้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง ทำดีหรือไม่ดี นั่นคงต้องอยู่ที่ประสบการณ์ ความพร้อมสมบูรณ์ของจิตใจร่างกาย และความสามารถในการที่ี่ต้องเก็บสิ่งที่ทำลายสมาธิเอาไว้ก่อน อย่าเพิ่งคิดวอกแวกออกนอกประเด็น แม่ว่าหนูคิดถูกต้องหรือเปล่าคะ..........
เครียดจ๊ะแม่...........
18 มีนา 52 : 19.26 น.
เชียงใหม่
ความเห็น (14)
สวัสดีค่ะป้าแดง
แวะมาทักทายนะคะ
ป้าแดงคะ บางครั้ง ความเงียบก็เป็นเพื่อนที่ดีได้เหมือนกันค่ะ
สู้...ค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณ pa_daeng
หนูเป็นนักศึกษาพยาบาลนะคะ
ชอบบันทึกที่คุณpa_daeng เขียนมากเลยค่ะ
ขอแอบอ่านบันทึกถึงคุณแม่ด้วยคนนะคะ
หนูก็เป็นเด็กต่างจังหวัดเข้ามาเรียนในเมืองหลวง
นี่ก็ 3 ปีแล้ว คิดถึงบ้านมากๆเลยค่ะ
เป็นกำลังใจใจคุณpa_daeng ต่อสู้กับความเครียดและอุปสรรคนะคะ
แล้วหนูจะแวะมาขออ่าน เรื่องเล่า คำแนะนำดีๆ จากคุณpa_daeng อีกค่ะ
นักศึกษาพยาบาล รามาธิบดี^^
ป้าแดงครับ อะไรมารุม อะไรมาตุ้ม อิอิๆๆ เชื่อว่าป้าแดงจะผ่าช่วงนี้ไปได้อย่างดี คิดฮอดหลายเด้
สวัสดีค่ะพี่ pa_daeng
ถึงจุดหนึ่งบางครั้งเรารู้สึกว่า มันเหงาแม้ว่าจะแวดล้อมด้วยผู้คนมากมาย มันเหงาในใจลึกๆ บอกใครก็ไม่ได้ ไม่มีเหตุผล
บางครั้งการได้อยู่เงียบๆ คนเดียว ฟังเสียงหัวใจตัวเอง ยอมรับความรู้สึกที่มันเกิดขึ้นมา เขียนไดอารี่ถึงคนที่เรารักและอยากสื่อสารด้วย มันช่วยให้เราผ่านแต่ละวันไปได้อย่างมีความสุขนะคะ
เป็นกำลังใจให้ทุกเรื่องราวที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของพี่ pa_daeng ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีค่ะ
หนูก้อเคยนะค่ะ..เวลาอยู่คนเดียวชอบเปิดวิทยุ..ให้ดัง..จาได้ไม่เหงาไงค่ะ..
สวัสดีค่ะพี่ pa_daeng
มายิ้ม ๆ ส่งกำลังใจค่ะ
ตอนคนไม่มีรากเครียด ท้อ มักจะปลอบใจตัวเองด้วยคำพระที่ว่า...ทุกสิ่งเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไปเสมอค่ะ
สู้ ๆ ๆ ค่ะ
(^___^)
แวะมาอ่านแม่ลูกคุยกันอีกครั้งครับ...
ขอบคุณครับผม...
สวัสดีค่ะป้าแดง
หนูแวะมาเยี่ยมและมอบกำลังใจให้ป้าแดงค่ะ
สวัสดีค่ะป้าแดง
- มาเป็นกำลังใจค่ะ
- ความเงียบบางครั้งก็ทำให้เราคิดมาก หนูจะหาเพื่อนสนิทระบาย และอาการก็จะดีขึ้น
- รักษาสุขภาพด้วยค่ะ
- สวัสดีทุกท่าน ที่แวะมาเยี่ยมค่ะ
- คนเราชีวิตต้องผ่านพันไปได้นะคะ
- เวลาจะช่วยเยียวยาค่ะ
- ขอบคุณมากค่ะ
ป้าแดงคะ... แอมแปร์คิดถึงป้าแดงจัง
แอมแปร์รู้สึกเหมือนน้อง Waroon Puiz Kanthimoon นะคะ คือชอบอ่านบันทึกที่ป้าแดงเขียนจัง ป้าแดงจริงใจกับความรู้สึกของตัวเองและถ่ายทอดออกมาอย่างที่ตนเองรู้สึก แม้จะเป็นสถานการณ์ธรรมดาที่เกิดขึ้นได้ในใจ แต่การถ่ายทอดความรู้สึกนี้อย่างเปิดเผย และจริงใจ ด้วยถ้อยคำที่แสนจะตรงกับความรู้สึกเช่นนี้ มิใช่จะเขียนบอกกันได้โดยง่าย
โดยเฉพาะคนที่ไม่ใคร่จะพูดว่าตนรู้สึกอย่างไร(หมายถึงกำลังทุกข์อย่างไร)แบบแอมแปร์นั้น การเขียนบอกความรู้สึกตรงๆแบบนี้เป็นเรื่องยากยิ่ง และจะว่าไปแล้วก็เป็นสิ่งที่ไม่กล้าทำ และหรือเมื่อทำไปแล้ว ...หากได้เห็นว่าตัวกำลังแสดงความรู้สึกแท้ๆออกไปก็จะรู้สึกกลัวขึ้นมาเฉยๆ.. ไม่รู้จะกลัวไปทำไมเหมือนกัน แอมแปร์จึงเลือกที่จะอยู่เงียบๆมากกว่าที่จะออกไปสัมพันธ์กับใครๆ ยกเว้นในเวลาทำงานเท่านั้น และโดยตัวตนเนื้อแท้ แอมแปร์ก็ชอบอยู่คนเดียวกับตัวเองอย่างเงียบๆจนเป็นนิสัยถาวร แก้ไขไม่หาย คิดๆดูแล้วก็ชักจะเห็นว่าตัวเองออกแนวมีปัญหาเฉพาะตัวหน่อยๆอยู่เหมือนกัน : )
เลยอยากขอบพระคุณป้าแดงด้วยใจจริงนะคะ ที่ทำให้แอมแปร์ได้เรียนรู้ที่จะยอมรับว่าตัวเองไม่สบายใจ เป็นทุกข์ หรือเป็นตัวเองแท้ๆอย่างไร จากการอ่าน"ถ้อยคำที่แสดงความรู้สึกอย่างจริงใจ" ของป้าแดง อ่านทีไร แอมแปร์รู้สึกเข้าใจและมีอารมณ์ร่วมไปด้วยทุกที และพอเห็นว่าป้าแดงรู้สึกดีขึ้น หรือหายจากความรู้สึกเหล่านี้ หรือกลับมาเป็นป้าแดงที่คุยสนุกมีอารมณ์ขัน แอมแปร์ก็รู้สึกดีใจไปด้วย ประหนึ่งว่าตนคลายหายจากความรู้สึกเหล่านี้ด้วยเช่นกัน .....
แอมแปร์ก็ไม่รู้จะอธิบายให้ชัดเจนไปกว่านี้ได้อย่างไร และขออภัยจริงๆหากพูดแต่เรื่องความรู้สึกของตนเอง แต่อยากบอกจากใจว่าขอบพระคุณป้าแดงจริงๆนะคะ ....
และอันที่จริงแอมแปร์อยากแวะมาเพื่อบอกว่าคิดถึงป้าแดง เพราะนานๆจะได้แวะมาเยี่ยมสักที ว่าแล้วก็คุยยาวไปเช่นเคย : )
ขอให้ป้าแดงมีสุขภาพแข็งแรง พบแต่คนดี และมีความสุขในหลายๆช่วงของทุกวันนะคะ : )
แอมแปร์ค่ะ
ตามพี่แอมป์ มา
แปลก ๆ ที่เห็นพี่แดงเขียนแบบนี้ เราคล้ายกันนะคะ คิดแล้วเขียนเลย เป็นการ ventilate ได้ดีอย่างหนึ่ง...ถ้าได้ผู้รับฟังเราที่ดี หรือ(เสมือนดี) ยิ่งดี อิ อิ
ป่านนี้พี่แดงคงหายแล้ว
สุขชั่วคราว ทุกข์ชั่วคราว..คำพระที่น้องชอบสอนลูกตั้งแต่ลูกตัวเล็ก
เดี๋ยวนี้เขาตัวใหญ่เกือบเท่าแม่ เขาพูดสอน(เพราะป็นเพื่อนซี้กัน)แม่กลับว่า
"สุขชั่วคราว ทุกข์ชั่วคราว มีที่ไม่ชั่วคราวอย่างเดียวแหละแม่....การบ้านและงานของแม่ไง" !!!
- ฝึกแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าตั้งแต่วัยรุ่น นับว่าเป็นเรื่องที่ผู้ใหญ่หลายคนมองข้ามไปเลยนะคะ
- เด็กคิดได้ ย่อมเป็นผู้ใหญ่ที่ดีมีคุณค่าแก่สังคมในอนาคตค่ะ
- สวัสดีค่ะ ป้าแดง
- ชอบอ่านงานป้าแดง เวลาเขียนถึงแม่ พ่อ และครอบครัวค่ะ
- ทำให้คิดถึงพ่อ เพราะพ่อไม่อยู่แล้ว แต่พ่อมีคำพูดดีๆ ฝากให้คิดเสมอ
- และพออ่านงานป้าแดงแล้ว อยากเข้าไปประจบแม่
- เพราะรู้สึกว่า...ให้เวลากับแม่น้อยไป
- ขอบคุณนะคะป้าแดง...ที่ทำให้ได้นั่งทบทวนความในใจตนเอง เช่นกัน.
- ขอบคุณจริงๆ ค่ะ.
แม่ที่บ้านชอบโป๊ยเซียนค่ะ ปลูกไว้เยอะ..เลยนำมาฝาก เซียนป้าแดง ค่ะ.