ความทรงจำ..ที่มัลดีฟส์
หมู่นี้อากาศร้อนมากขึ้นทุกวันๆ ทำให้แม่ต้อยคิดถึงบรรยากาศของการพักผ่อนแถวๆชายทะเลที่มีอากาศสดชื่น ลมเย็นสบายขึ้นมาทันที และ สถานที่แห่งหนึ่งที่แม่ต้อยโชคดีที่มีโอกาสได้ไปเยือนและอยากนำมาเล่าสู่กันฟังคือที่ เกาะมัลดีฟส์ สถานที่ท่องเที่ยวในฝันของใครหลายๆคน ( รวมทั้งแม่ต้อยด้วย)นั่นเอง
แม่ต้อยมีโอกาสได้ไปเยือน หมู่เกาะมัลดีฟส์เมือปีที่ผ่านมา แต่ขอยกยอดเอามาเล่าในหน้าร้อนนี้ก็แล้วกันนะคะ( เพราะปีที่ผ่านมายังไม่ได้เขียนบล็อกคะ อิอิ)
สาธารณะรัฐ มัลดีฟส์ หรือเกาะมัลดีฟส์ที่เราเรียกกันแบบคุ้นเคยนั้น ประกอบด้วยหมู่เกาะปะการังจำนวนมาก จำนวนประมาณ ๑๑๙๐ เกาะ จากคำบอกเล่าของเจ้าของประเทศที่แม่ต้อยได้ไปพบนั้นเขาบอกว่ามีประชากรอาศัยประมาณ ๒๐๐ เกาะเท่านั้น และในจำนวนนั้น ก็ถูกพัฒนาเป็นแหล่งท่องเที่ยวซึ่งเป็นรายได้ที่สำคัญของประเทศนี้ ทีเดียว
ใช้เวลาเดินทางโดยเครื่องบินโดยสารจากกรุงเทพมหานครใช้เวลาประมาณ ๔ ชั่วโมงกว่าๆเท่านั้น ก็ถึงแดนสวรรค์ที่หลายๆคนอยากมาสักครั้งหนึ่งในชีวิต
เมือตอนที่เครื่องบินร่อนลงพื้นดิน แม่ต้อยนั่งหลีบตาปี๋เลยทีเดียว เพราะยังมองเห็นผืนทะเลอยู่ข้างล่าง ..เครื่องบินจะแตะแผ่นดินตรงไหนนะ.. เจ้าประคู้ณ..
แต่ว่าในที่สุดเครื่องบินก็แตะพื้นดินอย่างปลอดภัย ที่เมืองมาเล ซึ่งเป็นเมืองหลวงของประเทศนี้
จากสนามบิน เราจะต้องเข้าพักที่โรงแรม ซึ่งคนที่มาเที่ยวต้องจองไว้ล่วงหน้าแล้ว จากสนามบินไปโรงแรมที่พัก เราต้องนั่งเรือไปคะ โรงแรมแต่ละแห่งก็จะอยู่แต่ละเกาะแยกย้ายกันออกไป
แม่ต้อยเป็นคนกลัวทะเล( เพราะว่ายน้ำไม่เป็น) เมื่อเห็นสภาพการณ์อย่างนั้นก็ใจเต้นไม่เป็นส่ำ ขึ้นเรือปุ้ปก็คว้าเสื้อชูชีพมาใส่ก่อนอันดับแรกเลยคะ ปลอดภัยไว้ก่อนคะ แต่คงใกล้เคียง ปอดแหก..นั่นแหละ
การเดินทางไปทุกที่ ในมัลดีฟส์จะต้องใช้เรือ หรือเครื่องบินน้ำเท่านั้น และเขาใช้เรือความเร็วสูง สวนกันไปมา คลื่นแตกกระจายเลยทีเดียวคงเหมือนรถซิ่ง บนบกกระมัง
เรือรับส่งจากสนามบินไปโรงแรมคะ
แต่พอถึงที่พักบนเกาะ ความรู้สึกปอดๆ เมื่อสักครู่หายไปอย่างปลิดทิ้ง เพราะความงามของธรรมชาติ ชายหาด คลื่นทะเลสีคราม สายลม แสงแดดอ่อนๆ แม่ต้อยถึงกับยืนอึ้งมองความงามอย่างเพลิดเพลิน
สวยไหมคะ โรงแรมที่พัก ชื่อ Full Moon resort
ที่มัลดิฟส์ นี้เรื่องฝนตกแดดออก เป็นเรื่องปกติ คืออยู่ดีดี ฝนก็ตกลงมา อีกสักพักแสงแดดก็ออกมาอีก จะสลับอย่างนี้ตลอดเวลา
ด้วยความรีบร้อนจากเมืองไทย แม่ต้อยลืมพกพารองเท้าสำหรับเดินบนหาดทรายไปด้วย จึงไปหาซื้อที่ร้านขายของที่โรงแรม บนเกาะนั้น( หนึ่งเกาะ คือหนึ่งโรงแรม ดังนั้นทั้งเกาะมีร้านเดียวคะ) เชื่อไหมคะว่ารองเท้าฟองน้าคู่หนึ่ง ราคา ห้าร้อยบาท.. อันนี้ น่าจะเรียก ว่าถูกปล่อยเกาะจริงๆ
อยู่ที่นี่ ต้องว่ายน้ำ ดำน้ำเป็นจึงจะสนุก สำหรับแม่ต้อยนั้น เป็นโรคกลัวน้ำเสียแล้วจึงได้แต่เอาหนังสือไปนั่งอ่าน หรือดูทีวี
วันแรกตื่นเต้นมากคะ เพราะว่าห้องที่พักยื่นไปในทะเลเลยที่เขาเรียกว่า Lagoon suit นั่งตรงระเบียงที่ยื่นไปในทะเลก็เห็นฝูงปลาว่ายไปมาน่าเอ็นดู น้าใสเย็น ลงไปว่ายเล่นริมบ้านได้คะ เพราะไม่ลึกมาก จากห้องที่พักสามารถมองเห็นอีกเกาะได้ ทั้งวันก็จะเห็นเรือวิ่งไปมาจากเกาะนี้ ไปเกาะโน้น
แม้แต่อาบน้ำในห้องน้ำก็ยังเห็นเกาะอีกเกาะจากหน้าต่างเลยคะ.โห.โห..
.
(ดูท่าทางแม่ต้อยยังตื่นๆ กลัวตกน้ำอยู่นะเนี่ย)
แม่ต้อยโชคดีที่มีคนพาเที่ยวกิตติมศักดิ์คะ เธอชื่อแองเจลลินา เป็นลูกสาวของอธิบดีตำรวจที่นั่น ในวันที่สอง ก่อนที่แม่ต้อยจะเบื่อหน้าตาฝูงปลาที่หน้าห้องพัก( ก็วันแรกอยู่ที่ห้องพักกับฝูงปลาทั้งวันคิดดูนะ)
คนพาเที่ยวคะ ที่จริงเธอเป็นเจ้าของรีสอร์ทอีกเกาะหนึ่งด้วย
เธอได้พาแม่ต้อยกับครอบครัวไปทานข้าวอีกเกาะหนึ่ง เป็นร้านอาหารที่อยู่ใต้ทะเลแห่งแรกของโลกทีเดียวคะ( under sea restaurant)
เครื่องบินน้ำคะ เป็นชื่อที่แม่ต้อยตั้งเอง เพราะวิ่งจากน้ำทะเลขึ้นไปบนอากาศ ( แฮ่ๆ เรียกผิดไปขออภัยผู้รู้ด้วยนะ)
คราวนี้ เราได้มีโอกาสนั่งเครื่องบินน้ำไป ตอนแรกก็จะแล่นไปบนน้ำแล้วค่อยๆทะยานขึ้นบนอากาศ เราเลยได้เห็นทิวทัศน์อย่างเต็มที่ และเห็นว่าที่มัลดีฟส์นี้ เขาส่งเสริมการท่องเที่ยวโดยมีจุดขายคือธรรมชาติที่สวยงาม ดังนั้นจึงเห็นการลงทุนขนาดใหญ่สำหรับห้องพักที่หรูหรา ภายใต้ธรรมชาติที่เขาพยายามอนุรักษ์ไว้
ห้องอาหารนี้ลึกลงไปใต้ทะเล มีทางเดินลงไป แม่ต้อยรู้สึกไม่ค่อยสบายมากนัก เพราะแสงแดดจ้าที่กระทบผิวน้ำทะเล สะท้อนเข้าตา ทำให้คล้ายๆจะเวียน หัวเล็กน้อย ทุกคนที่ลงไปนั่งทานที่ห้องอาหารนี้ต้องสวมแว่นกันแดดเพื่อถนอมสายตาด้วยคะ
กับชายหนุ่มคะ ข้างหลังเป็นท้องทะเลคะ
ในขณะทานข้าว จะเห็นฝูงปลาใต้ทะเล ว่ายวนเวียนรอบตัวเลย เป็นบรรยากาศที่แปลกดีคะ เห็นเขาบอกว่าจะทานที่ร้านนี้ได้ต้องใช้เวลาจองนานมาก เพราะมีโต๊ะนั่งจำกัด
บรรยากาศ ร้านอาหารใต้ท้องทะเลคะ ต้องใส่แว่นกันแดดทุกคน แม่ต้อยเวียนหัวมากคะ
เรากินข้าว ข้างบนก็มีปลาว่ายข้ามหัวไปมา บางตัวอาจจะ ฉี่ หรืออึ
ราดก็ได้นะ
ทางเข้าไปภัตตาคารใต้ทะเลคะ ตัวภัตตาคารอยู่หลังที่สอง
มีบันไดวนลงไปใต้น้ำ
วันสุดท้าย แม่ต้อยไปเที่ยวที่ตลาดสดคะ เพราะว่าอยากเห็นตลาดที่เขาขายปลาสดๆ เนื่องจากปลาทูนาเป็นสินค้าส่งออกที่สำคัญ ได้เห็นปลาแปลกๆหลายชนิดที่บ้านเราไม่ค่อยมี เช่นปลา yellow fin tuna เป็นต้น
ที่ตลาดสดปลาคะ ที่ตัวสีดำนั้นคือ yellow fin tuna
เชื่อไหมคะ ว่าทุกครั้งที่ได้คุยกับคนที่นั่น เมื่อเอ่ยชมว่าเขาโชคดีนะ ที่มีธรรมชาติที่สวยงาม ใครๆก็อยากมาเที่ยวที่นี่ เขาหัวเราะชอบใจ พร้อมกับเอ่ยคำขอบคุณ แต่บอกว่าสำหรับเขา สิ่งที่เป็นความปรารถนาในขณะนี้คือ อยากไปที่สักแห่งที่มีภูเขาสูงๆ อยากปีนเขามากๆ หรือขี่จักรยานในระยะทางไกลๆมากกว่า
ก่อนจะกลับ แม่ต้อยได้เอ่ยคำ ร่ำลาและขอบคุณในความเอื้อเฟื้อของคุณแองเจลลินา พร้อมกับถามว่า
“ ปีใหม่ ที่จะถึงนี้ มีกำหนดการไปเที่ยวที่ไหนคะ?”
เธอตอบแม่ต้อยทันทีว่า” ที่ไหนก็ได้ ที่ออกไปจากเกาะนี้คะ”( แม่ต้อยเดาว่าเธอ คงเริ่ม เบื่อ เรือ น้ำ และปลา เพราะเห็นทุกๆวันตั้งแต่เกิด)
ดังนั้นอีกหนึ่งเดือนต่อมา แม่ต้อยจึงมีโอกาสพาเธอเดินเที่ยวและทานข้าวอร่อยๆแถวสยาม สแควร์นี่เองคะ และเธอยังบอกว่าเป็นวันเวลาที่วิเศษที่สุดของเธอ”
“มัลดีฟส์ ยังอยู่ในความทรงจำของแม่ต้อยเสมอคะ”
“เช่นเดียวกับที่กรุงเทพฯ หรือสยามสแควร์อยู่ในความทรงจำของแองเจลลินา นั่นเอง”
สวัสดีคะ
ความเห็น (12)
สวัสดีค่ะ แม่ต้อย
แวะมาอ่านเรื่องเล่าของแม่ต้อย
ดีใจที่ได้รู้จักค่ะ
อิอิ
ไม่เคยไปค่ะ อยากไปจังค่ะ แม่ต้อย..
berger0123
สวัสดีคะ คุณเบอร์เกอร์ ยินดีที่ได้รุ้จักเช่นกันคะ
ดีจังค่ะ แม่ต้อย เหมือนได้ไปเองเลยนะคะเนี่ย
ขอบคุณมากคะ
มีดอกชบาที่มัลดีฟส์มาฝากด้วยนะคะ
สวยงามมากค่ะ อยากไปด้วยจัง
เหมือนได้ติดตามไปด้วยเลย
ขอบคุณมากครับ
พัฒนา ยิ่งกำแหง (พัฒน์)
สวัสดีครับ แม่ต้อย วันนี้ในรอบเดือนเศษ ที่พึ่งมีเวลามาอ่าน Blog ของแม่ต้อย คุณภาพยังคับแก้วเหมือนเดิม ทั้งภาพ และคำบรรยาย ทำให้อยากเดินทางตามคำแนะนำที่ผู้เขียนตั้งใจบรรยายไว้/ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆที่น่าติตตาม แล้วผมจะหาเวลาแวะมาเยี่ยมเยือนบ่อยๆ
พัฒนา ยิ่งกำแหง (พัฒน์)
ขอบคุณมากคะ
หากมีเวลาอยากให้ไปสักครั้งคะ
และจะดีมากๆ หากมีคนรู้ใจไปด้วยคะ จริงๆนะคะ
ขอบคุณมากคะ และยินดีที่ได้รู้จักคะ