อนงค์ศิริ
รองศาสตราจารย์ อนงค์ศิริ วิชาลัย

สภาพการณ์บ้านเมืองเช่นนี้ นักวิชาการควรมีส่วนช่วยบ้านเมืองอย่างไร


วันนี้..สังคมไทยถึงทางตันแล้วหรือ ? ...แล้วเราจะช่วยประเทศชาติอย่างไรดี

มีเรื่องเล่าว่า สะพานแห่งหนึ่ง มีตะปูโผล่ขึ้นมากลางสะพาน

คนเดินทางผ่านไปมาต่างก็สะดุดตะปูนี้  บาดเจ็บเลือดไหล ตาม ๆกัน

แบ่งคนได้รับผลเดือดร้อน  3 กล่มใหญ่ ๆ

กลุ่มที่หนึ่ง  สะดุด  เจ็บ  จำไว้ ไม่เข้าใกล้  และเดินหลีก

กลุ่มที่สอง สะดุด เจ็บ แช่ง ด่า โทษดิน โทษฟ้า  ด่าๆๆๆๆๆ

กลุ่มที่สาม สะดุด เจ็บ  อูยยยย ฉันเจ็บคนเดียวก็พอ  อย่าให้คนอื่นสะดุด รายต่อไปเลย

ว่าแล้วก็คว้า ขวาน คว้าเครื่องมือ มาตอกตะปู ให้มันจมมิด  ไม่ต้องมีปัญหาอีกต่อไป

ถามว่า  ขณะนี้บ้านเมืองเราเข้าสู่ขั้นวิกฤต  ได้รับผลกระทบถ้วนหน้า

เราอยู่ในกลุ่มใด  กล่มหนึ่งคือเฉย ๆ หลีกเลี่ยง ไม่เข้าไปยุ่ง

กลุ่มสองออกมาพูด  ด่ากราดไปทั่ว  โทษโน่น โทษนี่  ไปหมด แทบจะฆ่ากันให้ตายไป

ส่วนกลุ่มที่สาม หาทางแก้ไข ช่วยหาทางออกให้กับประเทศ

ถ้าคิดจำนวนร้อยละแล้ว  คนกลุ่มแรกน่าจะมากที่สุด  

คนกลุ่มสองก็น่าจะเป็น  เสื้อสีต่างๆ ที่เราแทบจะใส่สีนั้น ๆ ไม่ได้  น่าจะมีร้อยละ

จำนวนรองมา  แต่คนที่จะช่วยเอาตะปูตัวนี้ให้มิดสะพาน  ไม่ต้องเป็นปัญหาให้เดือดร้อน

น่าจะคิดเป็นร้อยละน้อยที่สุด หรือแทบจะไม่มีเลย  เพราะทุกคนมีผลประโยชน์

มีกลุ่ม มีพรรค มีค่ายของตัวเองทั้งนั้น  แต่เพื่อประเทศไทยจริง ๆยังไม่มี

จึงมีคำถามว่า  วันนี้....สังคมไทยถึงทางตันแล้วหรือ  ?

นักวิชาการแสดงความคิดเห็นอย่างไร  จึงจะไม่ถูกจัดว่าเลือกข้าง

ยอมรับว่า  เหตุบ้านการเมือง  ทำให้ทุกคนเครียด

เพราะหาจุดจบยังไม่ได้  หาทางออกยังไม่มี

ถ้าเป็นเช่นนี้  ประเทศจะเสียหายย่อยยับ  ประชาชนนั่นแหละคือผู้รับกรรม

แล้วเรา...จะช่วยประเทศชาติอย่างไรดี ?

หรือว่าเราเป็นกลุ่มหนึ่ง  นั่นแหละ  รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี

พี่น้อง ชาว  Gotoknow  คะ  ท่านกำลังคิดอะไรอยู่

และถ้าเราจะช่วยประเทศชาติ  เราควรมีบทบาทอย่างไร....

หมายเลขบันทึก: 226342เขียนเมื่อ 30 พฤศจิกายน 2008 11:52 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 03:41 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (8)
  • นั่นน่ะซินะคะ เฮ้อ เหนื่อยใจจริง ๆ เลยค่ะ
  • ที่จริง ยังไม่เจอทางตันหรอกค่ะ
  • เพียงแต่วันนี้ เรายังหาลูกผู้ชายตัวจริง หรือคนไทยตัวจริง ยังไม่ได้
  • ลำพัง มือน้อยของเราทำได้ แต่มันเหมือนเอาไม่ซีกงัดไม้ซุงสิคะ
  • ถ้าจะให้มีพลังมากๆ ก็จะหาว่ากลายเป็นฝูงชนอีกกลุ่มไปซะนั่น..
  • คนที่ไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด มีเยอะค่ะ ที่ไม่ออกมาแสดงตน เพราะไม่อยากให้สถานการณ์ เลวร้ายมากขึ้น
  • ตอนนี้ เขาว่า "น้ำเชี่ยว อย่าเอาเรือไปขวาง"
  • อยากให้น้ำไหลเบาลง ต้องทำเขื่อนสะกัดกระแสเชี่ยวของน้ำ
  • เขื่อนที่ว่า ก็พลังจากกลุ่มที่สามนี่เองค่ะ
  • ช่วยกันคิดสิคะ ว่าจะแสดงกันออกมาได้ยังไง...
  • รักกันนะคนไทยเหมือนกัน...

สวัสดีครับ

  • อยากให้คนไทย ตัดสินใจเปลี่ยนมาเป็นคนกลุ่มที่ 3 ให้มากขึ้น มากขึ้น มากขึ้น คงดีนะครับ
  • ผมรู้สึกว่า ปลวกขึ้นบ้านเรา แต่เราก็ไม่ยอมทำอะไร
  • เรามาช่วยกันคิดว่า เราจะหยุดปลวกที่ลุในอำนาจเหล่านี้อย่างไรกันดี เพราะปลวกมันก็คิดว่าเป็นบ้านมันเหมือนกัน มันจึงกัดกินบ้านของมันอย่างไม่ลืมหูลืมตา
  • ปลวกโลภ โกรธ และหลงเช่นนี้ ผมว่า ถึงเวลาที่เราต้องกำจัดแล้วล่ะครับ เราปล่อยให้เขากัดแทะแบบไร้ความรับผิดชอบ จนจะพังอยู่แล้ว เราปล่อยได้อย่างไร ? มาช่วยกันคิดวิธีปราบให้สูญพันธุ์ไปเลยดีไหมครับ ?

ตอบ คุณเพ็ญศรี(นก)

ขอบคุณที่เข้ามาร่วมแจม

เพียงแต่บอกว่า โอ๊ย ! คิดไม่ออก และภาพเจ้าตัวน้อย

ก็คลายเครียดไปเยอะแล้วนะคะ

ตอบ  คุณมะนาวหวาน

ขอบคุณค่ะที่แวะมาเยียน

เห็นด้วยจังเลยกับความคิดของคุณมะนาวหวาน

แต่..อดคิดถึงตอนสมัยเป็นนิสิต  ยังไง ๆ ได้เข้าสโมสร

ได้พูด ได้แลกเปลี่ยน ก็ยังพอคลาย  แต่นี่.....?!!!

ตอบ  คุณธรรมดา

หรือเราลืมสอดแทรกความรักชาติลงไปในหลักสูตร

จิตสาธารณะปรากฏน้อยเต็มที

ปลวกมันเยอะเกิน เชลท๊อก แล้วนะคะ

สลดใจที่มีกองกำลัง(ผู้ร้าย)  มายึดเมือง ตำรวจทำอะไรไม่ได้

เพื่อนบ้านมี เวียตนามเหนือ เวียตนามใต้ เกาหลีเหนือ

เกาหลีใต้  เขมรแดง เขมรประชาธิปไตย ลาวแดง ลาวประชา...

ยังนึกตำหนิเขาว่า แบ่งกันอยู่ได้ 

วันนี้...ประเทศไทย  ไม่มีไทยเหนือ ไทยใต้ หรอกนะ

แต่..มีไทยเหลือง กะไทยแดง   ฮา !!!

ชาวธรรมศาสตร์จะคิดมั้ยเนี่ย  ขอบคุณค่ะที่เข้ามาแลกเปลี่ยน

นางสาวทิพย์วัลย์ กันทะวงค์

สวัสดีค่ะ อาจารย์อนงค์ศิริ วิชาลัย ดิฉันนางสาวทิพย์วัลย์ กันทะวงค์ รหัส 50221109 หมู่เรียนกป50.ค5.01

จากที่ดิฉันได้อ่านบทความของอาจารย์ดิฉันคิดว่าประเทศของเราในปัจจุบันกำลังเกิดความวุ่นวายอย่างมาก เนื่องจากมีการแบ่งพรรคแบ่งพวก ความคิดเห็นของแตละคนไม่ตรงกันทำให้แต่ละฝ่ายไม่เข้าใจกัน ทั้งๆที่หลายฝ่ายอาศัยอยู่พื้นแผ่นดินเดียวกัน การแก้ไขคงจะเป็นไปได้ยาก ดังนั้นเราต้องเริ่มที่ตัวเราก่อนโดยทำตัวเป็นกลางรู้จักผิดชอบชั่วดีอยู่ร่วมสังคมอย่างมีระเบียบวินัยทำตัวให้เป็นตัวอย่างทีดีแล้วคนอื่นจะได้ทำตาม ก็จะทำให้บ้านเมืองอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข

ผมเห็นโฆษณาเด็กวิ่งไปเอาก้อนหิน ตอกตะปู ที่เขาสะดุดในสะพาน แล้วนำดอกไม้ไปถวายภาพในหลวง

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท