ขึ้นชื่อว่าโรงพยาบาลที่รักษาโรคจิตโรคประสาทแล้วบรรยากาศ สิ่งแวดล้อมก็เป็นส่วนหนึ่งของการรักษา ดังนั้นโรงพยาบาลจึงมีพื้นที่มากมายล้อมรอบด้วยต้นไม้นานาชนิด และอาคารหอผู้ป่วยก็มักจะอยู่ห่างไกลกันมากพอสมควร ประมาณว่าเมื่อญาติมาเยี่ยมคนไข้แต่ละครั้งหากใช้วิธีเดินมาก็ได้ออกกำลังกายไปด้วยในตัวหรือเล่นเอาเหนื่อยหอบไปตามๆกัน เช่นเดียวกับการมาตรวจดูอาการผู้ป่วยของแพทย์ การมาตรวจแต่ละครั้งนอกจากได้ออกกำกายแล้วก็ต้องเร่งทำเวลาเพราะต้องเดินไปตรวจผู้ป่วยตามหอผู้ป่วยหลายแห่ง ดังนั้นการมาถึงหอผู้ป่วยแต่ละครั้ง ก็มาถึงด้วยความเหนื่อยหอบจนสามารถสังเกตเห็นได้ด้วยตาเปล่า วันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่แพทย์มาตรวจดูอาการผู้ป่วย ณ หอผู้ป่วยใน แผนกผู้ป่วยชายแห่งหนึ่ง ผู้ป่วยชายรายหนึ่งเดินมาพบแพทย์ และสังเกตเห็นอาการเหนื่อยของแพทย์จึงพูดขึ้นว่า " คุณหมอครับนั่งพักให้หายเหนื่อยก่อนเถอะครับ ไม่ต้องรีบร้อนตรวจ ผมรอได้ครับ " " คุณหมอนั่งพักให้สบาย อย่าเครียดน่ะครับ อย่าเครียด ผมรอได้ " ???????
ขอบคุณค่ะ คุณขจิต ที่เข้ามาเยี่ยมบล็อก แล้วช่วยนำเสนอสิ่งดีๆ น่ารักๆของคนไข้จิตเวชให้คนทั่วไปรับทราบด้วยน่ะค่ะ ขออย่าให้มองแต่มุมมองที่น่ากลัวเพียงอย่างเดียวค่ะ