“เร็วๆ ครูแอนไปวัดเร็วเดี๋ยวไม่ทันเค้า”.....เสียงครูป้าหวาด....พี่สาวครูแอนชวนไปเวียนเทียนค่ะ
แล้วครูสองพี่น้องก็ตามไปสมทบกับแม่ครูแอนที่ล่วงหน้าไปก่อนแล้ว การเวียนเทียนที่หมู่บ้านครูแอนในปัจจุบันนี้ต้องเริ่มพิธีตั้งแต่พระอาทิตย์ยังไม่ตกดินค่ะ (ตามสถานการณ์เหตุการณ์ในพื้นที่..ที่ไม่ควรจะกระทำการอันใดนอกบ้านเมื่อเลยช่วงเวลาหัวค่ำไปแล้ว....อ่ะค่ะ....นึกถึงตอนเป็นเด็กๆ นะคะ เราเวียนเทียนกันตอนค่ำกว่านี้หน่อย เวลาเดินเวียนเทียนรอบอุโบสถหลังเก่า ภาพแสงเทียนที่ส่องวาวๆ ตัดกันกับความมืด และมีแสงสว่างจากไฟ้ฟ้าลอดเข้ามาในบริเวณที่เดินเวียนเทียนให้พอมองเห็นกันหน่อยๆ สวยติดตามาจนบัดนี้...แต่เดี๋ยวนี้ไม่มีแล้วค่ะ คงต้องรออีกประมาณ 20 ปีเหมือนที่พี่ยาวเกษตรยะลาบอกมังคะ) ทางวัดเลยจัดพิธีเวียนเทียนตั้งแต่ตอน 5 โมงเย็นค่ะ
กำลังสวดบูชาดอกไม้ที่นำมาเวียนเทียน ขอจุดเทียนต่อๆ กัน...รอยยิ้มเกิด..
สำหรับคนแก่ๆ ที่มีปัญหาเกี่ยวกับหัวเข่า
ก็นั่งมุมนี้ค่ะ ไกลๆ ออกมาด้านหลังหน่อย
วันนี้ท่านเจ้าอาวาสนำธรรมะในเรื่องของคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าที่สอนให้พวกเราทำความดี ละเว้นความชั่ว และทำจิตใจให้ผ่องใส บริสุทธิ์ สะอาด มาฝากพี่น้องในหมู่บ้านครูแอน แถมพ่วงท้ายด้วยการขจัดทุกข์ ในส่วนของสัจจะทุกข์ อันเกิดจากการแก่..การเจ็บ..การตาย อันนั้นเราคงหลีกเลี่ยงไม่ได้ ส่วนทุกข์จร หรือทุกข์ที่มาประสบตามการณ์ต่างๆ เราสามารถขจัดทุกข์ให้เบาบางลงได้ด้วยการเข้าใจในสภาวะที่เป็นจริงของเหตุแห่งทุกข์นั้นๆ ซึ่งนั่นคือสภาวะแห่งธรรมนั่นเอง....(แน๊...วันนี้ดูครูแอนมีสาระทางธรรมเข้าหน่อยแล้วเนี่ย) ลองไปขบคิด ตรึกตรองกัน ต่อยอดกันเอาเองต่อไปนะคะ
เดินวนสามรอบ รอบพระอุโบสถหลังใหม่ค่ะ
...สองยายนี่เดินไม่ไหวค่ะ แต่ใจเกินร้อย...
ยายๆ เลยพากันมานั่งรอพระเวียนเทียนเสร็จ
ตรงบันไดทางขึ้นพระอุโบสถ...น่ารักใช่มั๊ยล่ะคะ
เมื่อเสร็จจากการฟังธรรมเราทั้งหมดจึงสวดบูชาดอกไม้ที่นำมาใช้เพื่อเวียนเทียน แล้วพากันไปเวียนเทียนที่พระอุโบสถ สุดท้ายนำดอกไม้/เทียน/ธูปมาวางหน้าที่เก็บกระดูกของบรรพบุรุษ ภาษาใต้ เค้าเรียกว่า “บัว” ค่ะ แล้วต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน
ครูป้าหวาดกำลังจุดเทียนที่หน้าบัวค่ะ สองเณรน้อย...ได้รับอนุญาตจาก
เจ้าอาวาสให้เก็บภาพชาวบ้าน
ครูแอนเลยแอบถ่ายเณรน้อยอีกต่อนึงค่ะ
ไม่วายค่ะ...ครูแอนเจอลูกศิษย์ตัวแสบๆ ก่อนกลับล่ะค่ะ...พากันยกมือไหว้เสร็จ พวกมันยังมีแอบแซวครูมันเป็นภาษาใต้ซะงั้น...”อ๋าว...ครูทำบุ๋นเป็นกั๋นเหนาะ”....ดูมันนะคะเจ้าพวกนี้อยู่ประเภทแสบๆ นิดดดดนึงน่ะค่ะ แต่มันก็น่ารักดี...มีขำๆ กันได้....ก็ไม่ว่ากันค่ะ...ดุกันบ้าง....แซวกันบ้าง...เฮๆ กันไปตามเรื่องตามราวทั้งครูทั้งเด็ก
หวัดดค่ะ
สวัสดีค่ะครูแอน
- สาธุกับคุณยายกด้วยค่ะ
- เรื่องเด็กตัวแสบน่ารักนะคะ
- พวกนี้แสบไม่คันค่ะ...เพราะเขาเห็นครูแล้วเข้ามาทักทาย
- ยังใฝ่ดีอยู่ค่ะ
สวัสดีค่ะพี่พรรณา
ปีนี้ผมไม่มีโอกาสไปเวียนเทียนกับใครเขา เพราะมีภารกิจต้องไปราชการต่างอำเภอ...
แต่ก็ถือว่า ... กิจกรรมที่ตนเองได้ไปทำนั้น เป็นกิจกรรมดี ๆ ที่ชีวิตพึงได้รับเป็นอย่างยิ่ง..
อาจารย์แผ่นดินคะ
ไม่ได้ไป...ก็ไม่เป็นไรค่ะ เพราะกิจกรรมดีๆ ที่อาจารย์สร้างสรรค์มันก็เต็มไปด้วยบุญอยู่แล้วน่ะค่ะ แต่ ณ ตอนนี้อาจารย์รับบุญที่ทำมาเผื่อไปด้วยแล้วกันค่ะ ...ธุ...ค่ะ...ธุ...
เผื่อไปยังคนของความรักของอาจารย์และหลานๆ 2 คนด้วยแล้วกันค่ะ
สวัสดีค่ะ
- ชอบเด็กแบบนี้แหละค่ะ
- เจอแต่ไม่แหง๋ ค่ะ (ความหมายกำกวม ...หมายถึงตาย..)
หวัดดีค่ะพี่พรรณา
แน๊....น้องก็ว่างั้นแหละค่ะ....แต่แหง๋ตรงนี้ขอไม่หมายถึง...ซี้แหง๋...อย่างที่พี่พรรณาแจ้งมานะคะ ขอเป็น...แหง๋แก๋....ที่แปลว่าแน่นอนได้ปล่าวคะ แต่จริงๆ แล้วคำว่า "แหงแก๋" ในพจนานุกรม กลับแปลว่า...หมดท่า...นะคะพี่พรรณา
หวัดดีค่าพี่อ๊อด
ดีใจจังที่ทราบว่าอาการของพี่ดีขึ้นบ้างแล้ว....เฮ้อ...ค่อยยังชั่วหน่อยนึงนะคะ...ขอบุญ(ที่ทำเผื่อ)หนุนส่งให้พี่สาวสุขภาพดีวันดีคืนนะคะ....อย่าเพิ่งบู๊โลดโผนนักนะคะพี่อ๊อด....ช่วงนี้ออมนิดนึงค่ะพี่ อิอิอิ.....คิดถึงนะคะ
มาเยี่ยม
สุขใจเมื่ออยู่ใกล้วัดนะครับ
สบายใจ...มีความสุขใจนะครับ
ชื่นชมภาพนี้ อยากมองนาน ๆ หายาก...
ที่ว่า.....สองยายนี่เดินไม่ไหวค่ะ แต่ใจเกินร้อย...
สวัสดีค่ะอาจารย์