เขียนถึงคนของหัวใจจากไชยะบูลี: (๖) วิถีชีวิตที่พอเพียงของพี่น้องสองฝั่งโขงสองฝั่งแขวงไชยะบุรี และหลวงพระบาง
คนของหัวใจ.....นอกเหนือจากที่ผมได้เห็นเมื่อ...เฝ้ามองก้าวย่างการดำเนินชีวิตที่เรียบง่ายของคุณแล้ว
ผมพบเห็นวิถีชีวิตที่เรียบง่าย วิถีแห่งความพอเพียงมีอยู่ในที่แห่งนี้อีกแห่ง ครับ
ที่ชุมชนพี่น้องชาวลาวสองฝั่งแม่น้ำโขงแขวงไชยะบุรี และหลวงพระบาง
พี่น้องที่นี่มีกิจกรรมในรอบปี สอดคล้องกับธรรมชาติ อาศัยภูมิปัญญาท้องถิ่นที่ถ่ายทอดกันมารุ่นต่อรุ่น อาศัยทรัพยากรที่มีอยู่อย่างอุดมสมบูรณ์ โดยไม่ต้องพึ่งพาสิ่งของจากชุมชนภายนอก หรือใช้ระบบเงินตรามาเป็นตัวกำหนดวิถีชีวิตสักเท่าใด
สวนผักริมตลิ่งยามแม่น้ำโขงลดระดับ
ยามที่แม่น้ำโขงลดระดับลง บริเวณตลิ่งที่ยังมีความชุ่มชื้น และความอุดมของผืนดิน จึงเป็นแหล่งปลูกพืชผักในฤดูแล้งของพี่น้อง ถั่งลิสง มันเทศ ถั่วแปบ หอมแดง กระเทียม ผักกาดนานาชนิด ผักขี้หูด ผักชี และผักอื่นๆ มากมายจนไล่เลียงไม่ถูก ได้ถูกปลูกในแปลงเล็กๆที่มีรั้วกั้นสัตว์เลี้ยงมาทำลาย พี่น้องบอกว่าปลูกไว้กินในครอบครัวเหลือก็แบ่งบันกัน
สาวน้อยหาปลาจากริมน้ำโขงมาเป็นอาหาร
เด็กสาววัยรุ่นกลับจากหาปลา ตามหนองน้ำริมแม่น้ำโขง แหล่งอาหารที่สามารถหาได้ตลอดช่วงฤดูแล้ง ที่น่าชื่นชมก็คือ เด็กสาวเหล่านี้มีความพอใจในชีวิตที่เรียบง่าย ไม่หลงใหลแสงสี ไม่หนีเข้าไปในเมืองใหญ่นั่นเองครับ
แม่เรือนหน้อยไพหญ้าคาไว้มุงเล้าหมู
แม่เรือนสาวสองคนใช้เวลายามว่างจากงานในไร่ งานในเรือน ไปหาเกี่ยวเอาหญ้าคามาจากไร่ร้างบนเขา หาไม้ไผ่มาจักตอก แล้วช่วยกันไพหญ้าคาให้เป็นตับ เอาไว้มุงหลังคาเล้าหมู เล้าไก่ เธอส่งสายตาแบบไม่เชื่อเมื่อผมชื่นชมเธอพร้อมกับสารภาพกับเธอว่า ทั้งหมดที่เธอทำอยู่นี่ ผมทำไม่เป็นซักขั้นตอน
คุณตาช่างตีเหล็กประจำหมู่บ้าน
คุณตาช่างตีเหล็ก กำลัง “เข่นพร้า” มีด จอบ เสียม ที่ผ่านการใช้งานจนทื่อไม่มีคม ล้วนต้องมาผ่านมือคุณตาตีให้มีคม ใต้ถุนบ้านคุณตายังมีเหล็กแท่งเหล็กแหนบวางกองอยู่อีกหลายชิ้น คุณตาบอกว่าเอาไว้ตีเป็นมีดเป็นเสียม น่าชื่นชมจริงนะครับคุณ
อิ้วฝ้ายไว้เฮดผ้าหม่นวนสำหรับหนาวหน้า
ผ่านลานบ้านอีกแห่ง เห็นผู้สาวกำลังอิ้วฝ้าย เธอบอกว่าเอาไว้ทำผ้านวมสำหรับหนาวหน้า(ฤดูหนาวปีหน้า) แถวบ้านเราไม่ค่อยเห็นสาวๆอิ้วฝ้ายแล้วครับ จะมีก็แต่คุณยายคุณย่า
ร่อนทองเพราะอยากใส่คำ
สองสาวพี่น้องบ้านห้วยซุย ลงแช่น้ำแต่เช้า เธอร่อนทองคำครับคุณ (ภาษาบ้านเธอเรียกว่า ลิ่นคำ หรือ เล่นคำ หรือ เล่นบาง) ผมถามซื้อจากเธอสักก้อน ว่าจะเอามาฝากคุณ แต่เธอบอกว่าไม่ขาย จะเอาไว้ตีสายแขน
ผมอยากให้คุณมาเห็นวิถีชีวิตที่เรียบง่ายของที่นี่จังเลยครับ ตามที่ผมได้เล่ามา คุณคงเห็นแล้วว่า ไม่ว่าอาหาร เครื่องนุ่งห่ม ของใช้ แม้กระทั่งเครื่องประดับ พี่น้องล้วนออกแรงหามาโดยไม่ต้องพึ่งเงินตราเลย
คิดถึงนะครับ
ความเห็น (5)
สวัสดีครับคุณเป ลี่ ยน
อ่านแล้วคิดถึงบ้านครับ...
ขอบคุณครับ
สวัสดีเจ้า อา เป ลี่ ยน
ง่ายงาม ตามวิถี
งดงาม เมื่อได้ยล
มีความสุขกับการทำงานนะคะ
---^.^---
- สวัสดีครับอ่าย เป-ลี่-ยน
- เมื่อตอนเป็นเด็กผมยังทันได้เห็นการไพคา ซึ่งจะทำช่วงหน้าแล้งและมีการมาลงแรงช่วยกันในตอนกลางคืน (ตอนนั้นที่บ้านผมยังไม่มีไฟฟ้าใช้)
- แต่นั่นเป็นที่บ้านเราเมื่อ 30 กว่าปีมาแล้ว (อิอิ...ไม่ได้บอกนะว่าแก่แล้ว)
- ปัจจุบันคงเหลือแต่คนแก่เท่านั้นที่พอจะทำเป็น
- ขอบคุณมากครับที่นำวิถีของคนที่พึ่งตนเอง-ธรรมชาติมาแลกเปลี่ยน
แวะมาทักทายค่ะ
- เคยไปหลวงพระบางบ้าง...และอยากกลับไปอีก
- เห็นความงดงามของความเป็นอยู่...ที่อ้อยอิ่งในผู้คน
- เมื่อรู้สึกเหนื่อย...จะหาโอกาสข้ามโขงไปเปลี่ยนที่นอน นั่งมองความเป็นไปของผู้คน ชีวิตไม่เร่ง...ง่ายๆ.. ไม่ค่อยได้ใช้ตังค์ (แตโอกาสที่ว่าหายากจัง)
