สัปดาห์สุดท้ายที่ขอนแก่น เด้อ
หลังจากที่มาอยู่ที่ขอนแก่น เป็นเวลาเกือบ 2 เดือน ตอนนี้เป็นสัปดาห์สุดท้ายแล้วครับ จะได้กลับไปทำงานแล้ว ดีใจมากเลย ตอนมาเรียนที่ขอนแก่นไม่รู้คิดถูกหรือเปล่า ครับ ตอนมาใหม่ๆสนุกมากพอวันหลังๆ เริ่มไม่ค่อยสนุก ครับ อาจารย์แต่ละท่านอัดความรู้เต็มที่ เรียนจนสมองบวมแล้วบวมอีกครับ ตอนสอบไม่ต้องพูดครับ เดินออกจากห้องสอบเดินแบบโดนหิ้วปีกออกมาก็มี ครับ อ้วกก็มี อ่านหนังสือจนสว่างแล้วหลับ อาจารย์ต้องไปตามที่ห้องพักก็มี ครับ มันเป็นชีวิตที่บอกไม่ถูก แต่มาถึงจุดนี้แล้วทุกคนล้วนมีกำลังใจและตั้งใจเรียนกันทุกคน และอาจารย์ที่สอนจะชมอยู่ตลอดเวลาว่า section นี้น่ารักมากตั้งใจเรียนมาก ตอนอาจารย์ไม่มีเสียงให้ได้ยินเลย(ที่เงียบเพราะมันมึนครับ เรียนบางวันเลิก 2-3 ทุ่มจะไม่ไห้นั่งเงียบได้งัยครับ )
แต่ละคนที่มาเรียนมีประสบการณ์การทำงานไม่ต่ำกว่า 10 ปี ส่วนมากจะทำงานที่โรงพยาบาลชุมชนและโรงพยาบาลทั่วไป โรงพยาบาลมหาลัยมี 2 คน ครับ คือ พี่พินสุดา (ศรีนครินทร์ ม.ขอนแก่น)และอีกคน คือผม เองครับ
ผมเองตอนเวลาว่างๆผมไปนั่งคุยกับพี่ๆและเพื่อนในเรื่องการทำงานในห้อง lab ของแต่ละคนเป็นอย่างไรกันบ้าง มีประโยนช์มากเลยครับ เพราะการทำงานแต่ละคนจะมีเทคนิคและวิธีการทำงานที่แตกต่างกันไป อย่างเรื่อง ระบบคอมพิวเตอร์ภายในโรงพยาบาลชุมชน(ขนาด30 เตียง)บางโรงพยาบาลทันสมัยกว่าที่ผมอยู่เสียอีก คือระบบของเขาไม่ต้องมา key in (ลงทะเบียนแบบทุกอย่าง) ของเขาจะจบที่แพทย์ และห้องไม่ต้องทำอะไรมากเลย แต่ไม่รู้นำมาใช้กับโรงพยาบาลขนาดใหญ่ได้หรือไม่
ความเห็น (4)
เฮ.......จะได้ต้อนรับกลับเมืองใต้และมีเวลาเขียนบล๊อคเล่าสู่กันอ่านอีก แต่ที่สำคัญคนข้างกายจะได้ไม่เหงา(ปาก) อิอิ พาดพิงนิดหน่อยด้วยความรัก
เอ....แล้วเราคนเหนือเกี่ยวอะไรด้วยเนี่ย
อ้าว....ก็ดีใจคนเข้าจะได้กลับไปอยู่กับครอบครัวไง อุอุ
สวัสดีค่ะ
ได้อ่านบันทึกนี้แล้ว เห็นพี่นายดำพูดเรื่องระบบ หนูไปอ่านบันทึก ทำงานที่ไม่ควรใช้"คน"ทำ...ความในใจคนจบ PhD ของพี่โอ๋ ก็มีเขียนไว้เช่นกัน
หากจะนำระบบอื่นมาใช้ คงต้องดูว่าสามารถใช้งานให้เข้ากับระบบเดิมหรือระบบอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องกันได้หรือไม่ด้วยคะ หากไม่เข้ากันแต่สามารถปรับให้ระบบใหม่คุยกับระบบเดิมรู้เรื่องก็น่าจะนำมาใช้ได้คะ
สวัสดีค่ะ...คุณ"นายดำ"...
....
ตอนนี้ยังอยู่ขอนแก่นไหมค่ะ...
กะปุ๋มยังไม่ได้...ต้อนรับเลยค่ะ จะกลับแล้วเหรอคะ...
....
(^____^)
