เวทีสมัชชาคุณธรรมจังหวัดน่าน : ถึงเวลา...? คุณธรรมนำสังคมน่านอยู่ดีมีสุข

            “คุณธรรมเป็นเครื่องมือควบคุมจิตใจขั้นสูงของคนเรา” เป็นคำพูดของ นพ.บุญยงค์  วงศ์รักมิตร ที่ปรึกษาประชาคมจังหวัดน่าน ที่ให้ไว้ในเวทีคุณธรรมจังหวัดน่านเมื่อปีที่แล้ว ครับเรื่องคุณธรรมเป็นเรื่องสำคัญของมนุษย์ เพราะเราให้ความสำคัญกับเรื่องภายนอกมากเกินไป จนลืมเรื่องภายใน คือ จิตใจ หรือคุณธรรม ทำให้สังคมเกิดปัญหาความวุ่นวายต่างๆ ตามมากมาย หลายเรื่องกฎหมาย กฎทางสังคมที่เป็นเครื่องควบคุมคนในระดับต่ำ ก็ควบคุมไว้ไม่ได้ วันนี้จึงมีกระบวนการเสริมสร้างคุณธรรมกันขึ้นภายใต้สมัชชาคุณธรรม

 

            น่านก็เป็นจังหวัดหนึ่งที่เดินเครื่องเรื่องเสริมสร้างคุณธรรมมาเป็นปีที่สอง ปีนี้เชื้อเชิญเครือข่ายต่างๆ มาร่วมอย่างหลากหลาย จัดกระบวนการแลกเปลี่ยนเรียนรู้และร่วมกันวางแผนการเสริมสร้างคุณธรรมต่อไป เพื่อถวายพ่อหลวงแห่งแผ่นดิน ปีนี้ยังจัดที่ห้องประชุมโรงพยาบาลน่าน ในวันที่ ๒๕ สิงหาคม ๒๕๕๐ จัดกันทั้งวัน ท่ามกลางบรรยากาศที่เป็นมิตรและอบอุ่น

 

            พระครูพิทักษ์นันทคุณ ที่ปรึกษามูลนิธิฮักเมืองน่าน ได้กล่าวในการเปิดสมัชชาปีนี้ว่า“ที่สิ่งที่เราทำความดีนอกจากชุมชน สังคมได้ประโยชน์แล้ว ตัวเรา ครอบครัวเราได้อะไรบ้าง ที่ผ่านมาเรามุ่งไปพัฒนาทางด้านกายมาก แต่วันนี้เรามาร่วมกันพัฒนาใจ นักพัฒนามุ่งพัฒนาคนอื่น หันมาดูตัวเองกลับ ไม่มีเวลาให้กับตนเอง กับครอบครัว สุขภาพก็แย่ลง สมองส่วนคิดได้ใช้มาก ยิ่งคิดมากปวดหัวมาก เราควรเอาสมองส่วนควบคุมมาใช้ด้วย เพื่อควบคุมการคิด การพูด การทำ ให้เหมาะสม ทำทุกสิ่งให้พอดี ใช้สมองส่วนคิดและส่วนควบคุมให้พอดี แล้วเราจะรู้จักควบคุมอวัยวะต่างๆ ในร่างกาย รวมทั้งหัวใจของเราด้วย ไม่ให้คิดทำเรื่องไร้สาระมากเกินไปถ้าเราไม่เอาสมองส่วนควบคุมมาใช้อาจทำให้เราตกเป็นเบี้ยล่างคนอื่นได้ ถูกชักจูงไปในทางที่ไม่ดีได้

 

          นิทานเรื่อง เศรษฐีมีเมียสี่คน สามารถเนรมิตอะไรก็ได้เพราะมีเงินเยอะอยากได้อะไรก็ทำได้ หามาได้ แต่ รักภรรยาแต่ละคนไม่เท่ากัน เมียคนที่สี่ชื่อน้องกาย เป็นคนสวยชอบแต่งเนื้อ แต่งตัว เมียคนที่ สามชื่อ ทรัพย์หรือยศวดี เป็นคนมีชื่อเสียงอำนาจ มียศฐาบันดาศักดิ์ดี  เมียคนที่สอง ชื่อน้องมิตร เป็นคนทำงานเก่ง ขยันขันแข็ง คนที่หนึ่งชื่อบุญทิ้ง เป็นคนดี ดูแล เลี้ยงลูก มีน้ำใจ แต่เศรษฐีกลับไม่ค่อยรัก วันหนึ่งเศรษฐีล้มป่วยหมอบอกว่าจะตายภายในสี่เดือน ถ้าอยากทำอะไรก็รีบทำ กลับไปถึงบ้านก็ไปบอกน้องกาย ๆ กลับไม่สนใจใยดี จึงไปหาน้องทรัพย์ ก็ไม่สนใจอีก จึงไปหาน้องมิตร ก็ไม่สนใจ มีแต่บุญทิ้งเท่านั้นที่สนใจใยดีดูแล ขอเป็นคู่บุญคู่กรรมตลอดไป ส่วนมากคนเราอยู่ด้วยกันควรหาความดีกันและกัน อันไหนไม่ดีก็ลืมๆ หรือเก็บไว้บ้าง

 

          น้องกาย หมายถึง ร่างกายเรา เรามักดูแลสนใจแต่งกาย แต่งหน้า ทำงานหาเลี้ยงหล่อเลี้ยงกาย หาอาหารมาเลี้ยงร่างกาย ออกกำลังกาย พักผ่อนร่างกาย เราทุ่มทุกสิ่งทุกอย่างไปกับร่างกาย ตายแล้วก็เอากายไปด้วยไม่ได้ต้องเผาทิ้ง

 

          น้องทรัพย์ หรือยศวดี หมายถึง ยศฐาบันดาศักดิ์ เกียรติยศ ชื่อเสียง อำนาจ ทรัพย์สิน  ไปไหนเอาไปอวด ตายไปก็เอาไปไม่ได้

 

          น้องมิตร หมายถึง มิตร เพื่อนฝูง สังคม เราเอาเวลาไปหมดกับกับกิน เที่ยว สังสรรค์ ลืมพ่อลืมแม่ ลืมครอบครัว ตายก็ไปส่งถึงเพียงป่าช้า

 

          บุญทิ้ง หมายถึง จิตใจ ความดีงาม ให้เวลากับจิตใจของตนเอง ตายไปก็ตามเราไปทุกชาติภพ

 

          เราควรมีเวลาให้กับใจเราอย่างน้อยวันละชั่วโมง และฝึกจิตให้นิ่ง ตานอก ตาที่มองสิ่งภายนอก  ตาใน คือ ปัญญา ความฉลาด เอาชนะความทุกข์ ถ้าจิตนิ่งเราจะเห็น การให้เวลากับตัวเองด้วยการฝึกนับลมหายใจ

 

          ถ้าเราดูแลบุญทิ้ง เราก็สามารถรักษาน้องมิตร น้องทรัพย์ และน้องกายไว้ได้”

             เป็นนิทานสอนเราได้เป็นอย่างดีว่า ถึงเวลาแล้วที่ต้องมาพัฒนาจิตใจ มาดูแลใจของตนเอง ให้มีสิตยึดมั่นในคุณธรรม และไม่ไปละเมิดคุณธรรมของคนอื่น เรื่องราวจากกระบวนการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ในสมัชชาคุณธรรมจะทยอยมาเล่าสู่กันฟังอีกทีครับ