รายงานการจัดการความรู้ KM เชียงใหม่ (๕/๒) - สมุดของฉันใน gotoknow
ต่อค่ะต่อ... บันทึกตอนต่อจากรายงานการจัดการความรู้ KM เชียงใหม่ (๕/๑) - เทคนิคการเขียนบล็อก ขออนุญาตขยายความสิ่งที่เขียนใน km chiangmai.pps ใน slide ๓ เรื่องเหตุผลเพิ่มเติมที่มาเขียนบันทึกใน gotoknow ดังนี้ค่ะ
เหตุผล- ต้องการประชาสัมพันธ์ข้อมูลต่อประชาคม (ที่ สจพ.)- เขียนบันทึกแรกเกี่ยวกับบทบาทหน้าที่ของสภามหาวิทยาลัย- เริ่มมีสมาชิกเข้ามาให้ข้อคิดเห็นทักทาย- เริ่มเขวออกจากงาน ^ ^- เรียนรู้เกี่ยวกับการเปิดสมุดหลายสมุด- เรียนรู้เกี่ยวกับแพลนเน็ต- เริ่มเรียนรู้เทคนิคต่างๆ โดยการอ่านคู่มือ และอ่านจากบันทึกของสมาชิกหลายๆ ท่าน |
อย่างที่บอกนะคะ ความตั้งใจเริ่มแรกคือใช้ gotoknow เป็นสื่อกลางระหว่างตัวดิฉันกับประชาคม สจพ. แล้ว blog ก็มีส่วนดีตรงที่จะเก็บประวัติบันทึกการสื่อสารของเราเอาไว้หมด สมชื่อ web log นั่นแหละค่ะ
ตอนแรกก็ไม่รู้จะเริ่มการสื่อสารอย่างไร ก็เลยไปหาบทบาทสภาฯ มาเขียน เอาบทบาทจาก ร่าง พรบ. มจพ. (มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ) มาเขียน แล้วก็โชคดีมีคุณ 
กัมปนาท อาชา (แจ๊ค) มาทักทายเป็นคนแรก ^ ^ (ดูได้ใน บทบาทสภามหาวิทยาลัย ตามร่าง พรบ.มจพ. ) พอดีมีข่าวในหนังสือพิมพ์เกี่ยวกับ เลขาฯกกอ.ยอมรับมหา"ลัยไทยไร้ทิศทาง ก็เลยนำมาเขียน แบบนี้ก็เป็นเทคนิคการเขียนบันทึกอีกแบบหนึ่ง คือเอาเรื่องที่เกิดขึ้น ที่น่าสนใจและเกี่ยวข้องกับเนื้อหาสมุดของเรามาเขียน และให้ความเห็นในมุมมองของเรา
หลังจากนั้นดิฉันก็เริ่มอ่านของคนอื่นๆ มากขึ้น ตามไปอ่านของคุณ กัมปนาท อาชา (แจ๊ค) เริ่มสืบค้นคำสำคัญเรื่องธรรมะ เช่น สติปัฏฐาน ได้ข้อมูลดังตัวอย่างใน บันทึก - คำหลัก: สติปัฏฐานสี่ ซึ่งจะมีบันทึกในสุมุด เจริญสติวันละนิด จิตประภัสสร ของ อ.พิชัย กรรณกุลสุนทร เจ้าภาพ km เชียงใหม่ของเรานี่เอง ^ ^
พอเห็นความรู้มากมายในเรื่องที่เราสนใจใน gotoknow ทำให้ดิฉันเริ่มสนใจหาทางเปิดสมุดเพิ่ม และก็ทำแพลนเน็ตเพื่อรับบันทึกที่ดิฉันสนใจที่จะอ่าน โดยปัจจุบันดิฉันมีสมุดอยู่ ๕ เล่ม ดังใน slide ต่อไปนี้
สมุดของกมลวัลย์- งานในตำแหน่งกรรมการสภาสถาบัน- ความตั้งใจเดิม ทำเพื่อประชาสัมพันธ์ เพื่อส่วนรวมขององค์กร- นานาสาระกับอุดมศึกษาไทย- เรื่องต่างๆ เกี่ยวกับอุดมศึกษา ยังเป็นเรื่องที่ทำงานอยู่- การปฏิบัติธรรม- ความสนใจหลัก อยากเขียนเรื่องนี้มากที่สุด ^ ^- การบริหารโครงการ- ความรู้ที่มี ที่คิดว่ามีผู้สนใจมากและอยากแบ่งปัน- Life as a Thai Visiting Scholar- Another chapter ของชีวิตนักเรียนนอกตอนแก่ (remain to be told) ^ ^ |
โดยสมุดเล่มแรกที่เปิดคือ นานาสาระกับอุดมศึกษาไทย ซึ่งเขียนเกี่ยวกับอุดมศึกษา เล่มต่อมาที่เปิดเกือบทันทีคือ การปฏิบัติธรรม ที่ได้รับเกียรติจากดร.ประพนธ์ 
beyondKM มาช่วยเจิมให้ข้อคิดเห็น แล้วก็มีคุณ 
ธรรมาวุธ เข้ามาทำความรู้จักโดยการให้ข้อคิดเห็นในบันทึกธรรมแรกของดิฉันเรื่อง การปฏิบัติธรรมในชีวิตประจำวัน ปัจจุบันสมาชิกเหล่านี้ก็ยังเป็นกัลยาณมิตรกันอยู่ ^ ^
สำหรับสมุด งานในตำแหน่งกรรมการสภาสถาบัน นั้นเปิดทีหลังกว่า ๒ สมุดแรกพอควร คือตอนทางสถาบันแต่งตั้งดิฉันอย่างเป็นทางการ เริ่มเข้าไปประชุมแล้วก็เอาเรื่องที่ทราบ ที่สำคัญๆ ต่อประชาคมออกมารายงานให้ทราบกัน บันทึกในสมุดนี้มีผู้อ่านค่อนข้างน้อยมากๆ เมื่อเทียบกับอีก ๒ สมุดแรก เพราะเป็นเรื่องขององค์กรเดียว ไม่เป็นที่น่าสนใจของผู้คนทั่วไปเท่าใดนัก แต่ก็ยังรายงานโดยการเขียนบันทึกในสมุดนี้เป็นประจำอยู่... ทำหน้าที่ค่ะ ^ ^
สำหรับสมุดการบริหารโครงการ นั้นเป็นสมุดที่ดิฉันเขียนเรื่องวิชาการที่ตัวเองพอมีความรู้อยู่บ้าง ซึ่งปรากฎว่าเป็นสมุดที่แต่ละบันทึกมีผู้เยี่ยมชมมากที่สุด แต่สำหรับดิฉันแล้วเห็นว่าเนื้อหาในสมุดนี้เป็นเรื่องน่าเบื่อที่สุด 55555 บันทึกในสมุดนี้เขียนไม่ยาก เขียนแบบตำราวิชาการ แปลเนื้อหา เอาความคิด ประสบการณ์ของเราเข้าไปผสมค่ะ
สมุดสุดท้ายที่เปิดคือสมุด Life as a Thai Visiting Scholar ซึ่งเขียนตอนที่ไปงานเลี้ยงรับทุน Thai Visiting Scholar อย่างเป็นทางการที่บ้านท่านทูตอเมริกันประจำประเทศไทย (ดูได้ที่บันทึก จุดเริ่มต้นของการเรียนรู้...อีกครั้ง) กะเปิดเอาไว้บันทึกประสบการณ์ตอนจะไปทำวิจัยเมืองนอกตอนแก่อีกครั้ง 5555 กำลังจะไปเดือนกุมภาพันธ์หน้านี้ (๒๕๕๑) เป็นเวลาประมาณ ๔ เดือน คงจะมีบันทึกเพิ่มเติมในช่วงที่อยู่เมืองนอกในบันทึกนี้แหละค่ะ
ไม่น่าเชื่อว่า ๕ เดือนใน gotoknow ของดิฉัน จะทำให้ดิฉันได้สร้างสมุดบันทึกไว้ถึง ๕ สมุด กับอีกหลายๆ บันทึกในแต่ละสมุด.... มันเป็นอะไรที่เปลี่ยนชีวิตอย่างที่พ่อครูบา สุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์ ได้กล่าวไว้บนเวทีสัมมนา km เชียงใหม่จริงๆ
ความเห็น (13)
รีบมาชิงกามนิตขจิต
ใช่ว่าอยากได้ชื่อกามนิต
เพราะมีฉายาว่า ต้าเกอซิวเหลียงอยู่แล้ว
ตอนนี้ปรารถนาความไว ปานมีดน้อยบิน
ฮ่าฮ่า ท่าจะติดสำนวนกำลังภายในไปอีกนาน
มาแวะดูน้องหญิงขยันน่ะ
ศิษย์น้องมิบังอาจ..... ต้าเกอซิวเหลียง ไฉนจึงจะขัดคำสั่ง เอ๊ย คำแนะนำของศิษย์พี่ใหญ่ได้
แต่ค่ำคืนนี้ศิษย์น้องเริ่มเกิดอาการคิดถึงหมอนแล้ว จะขอลาท่านพี่ไปหาน้องหมอนก่อน ^ ^
ช่วงนี้ศิษย์น้องถูกเพื่อนร่วมงาน ญาติ และลูกศิษย์ทักว่าผอมและซูบเซียวไปมาก แต่ศิษย์น้องมิเข้าใจเพราะเหตุใดตาชั่งที่บ้านจึงบ่งชี้กลับกัน เฮ้อ...สงสัยนอนน้อย แต่กินเยอะ จึงทำให้เกิดภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเช่นนี้ ....
นับวันศิษย์น้องเริ่มจะรู้สึกว่าตัวเองเป็นโกวเล้งขึ้นเป็นพัลวัลทุกที.. 5555 สงสัยจะติดอีกนานเหมือนกันค่ะ เขียนไปเขียนมาสนุกและตลกดีค่ะ ^ ^
ศิษย์พี่ระยะนี้ก็มิบังอาจ
เดินผ่านสวนสัตว์
เพราะคราหลังสุด
หมีแพนด้ากวักมือเรียกและยื่นไม้ใผ่ให้ :)
เดินมาคณะ ผู้คนก็ทักว่าทำไมเรนจึงจึงกลายเป็นแขก รึว่าแฟชั่นเขียนขอบตาดำกลับมาฮิทในหมู่ผู้ชาย
ในช่วงสัมมนา เรนจึงโทรมสุดสุด ในชีวิต
สังเกตดูได้จากการถ่ายรูปต้องฉีกยิ้มอยู่เสมอ
เพราะรอยยิ้มทำให้ดูอ่อนเยาว์
คนมักเผลอยิ้มตอบ จนลืมดูตีนกา :)
จะมาบอกศิษย์พี่รองว่าชอบบันทึกนานาสาะฯ ที่สุดในบรรดาบันทึกที่ศิษย์พี่ได้สร้างไว้
ศิษย์พี่ซิวเหลียง 
พิชัย กรรณกุลสุนทร และศิษย์น้อง 
Little Jazz \(^o^)/
เหลือเชื่อจริงๆ ที่เราล้วนสามารถแปลงกายเป็นหมีแพนด้ากันได้ถ้วนทั่วทุกตัวคน มิเสียแรงมีศิษย์พี่ใหญ่คอยสั่งสอน.... 5555 ศิษย์น้องทั้งสองแล้วแต่ถอดแบบความขยันของพี่ใหญ่มา
แต่เรื่องการฉีกยิ้มแล้วมีตีนกานั้น ศิษย์น้องมิบังอาจ(รีบ)ถอดแบบศิษย์พี่ใหญ่ แต่สังขารก็คือสังขาร เรื่องเช่นนี้มิสามารถห้ามได้ ดังตะวันจะต้องขึ้นทางทิศตะวันออกฉันใด ตีนกาก็คงต้องขึ้นที่หางหาฉันนั้น >^_ ^<
ด้วยความเป็นห่วงศิษย์น้องเล็ก พี่จึงขอเรียกร้องให้ศิษย์น้องเล็กจงระวังรักษาจิต มิให้แพนด้าหรือตีนกา มาทำให้จิตใจของเราเศร้าหมอง 55555
ศิษย์น้อง ซูซาน
พี่ลืมตอบไปอีกอย่างนึง มือไวใจเร็วไปหน่อย เฮ้อ...
พี่นั้นชอบทั้ง Little Corner และ Little Diary เลยอ่ะ หลายใจหลายใจ... ^ ^
ศิษย์จิวแป๊ะธงขอคารวะ แล้วจะมุ่งหน้าไปยังบันทึกต่อไปท่านพี่กมลวัลย์ ...ก่อนไปขอคารวะ 1 จอก : )
- กามนิตขอคารวะหนึ่งจอก
- มิน่าเจ้าหมีแพนด้ามันมองเราบ่อยจัง
- มันนึกว่าเราเป็นพวกเดียวกับมันนี่เอง
- ขอบคุณท่านอาจารยูมากครับที่ไปอวยพรวันคล้ายวันเกิด
- ข้าผู้น้อยขอคารวะหนึ่งจอก(นมสด)
คำเตือน : ห้ามบริโภค โกทูโน เกินวันละ 12 ชั่วโมง มิฉะนั้น..ท่านอาจจะเป็นหมีแพนด้าได้...อิอิ
ปล.ผมเองบริโภควันละ 11,1/2 ชั่วโมงเองครับ
ศิษย์น้องร่วมสำนัก 
ข้ามสีทันดร
ใยศิษย์น้องจึงรีบไปนักเล่า ให้พี่ได้ริน(น้ำชา)ให้เจ้าสัก ๑ จอกก่อนออกเดินทางไปยังบันทึกต่อไป....
^ ^
ศิษย์น้องกามนิต 
ขจิต ฝอยทอง
ในที่สุดเจ้าก็ได้รู้ว่าเหตุใดหมีแพนด้าจึงส่งยิ้มพร้อมใบไผ่ให้ ^ ^ แต่เหตุใดช่วงหลังเจ้าจึงมาล่า... เสียชื่อเสียงกามนิตที่เจ้าสะสมมานานยิ่ง อิอิ...
สุขสันต์วันเกิดนะจ๊ะ แล้วก็ขอริน(น้ำชา)คืนให้ ๑ จอกเช่นกันค่ะ ^ ^
สวัสดีค่ะ คุณ 
สะ-มะ-นึ-กะ
คำเตือน....เพิ่มเติม นอกจากอาการหมีแพนด้าแล้ว อาจมีอาการยิ้มค้างจนตีนกาขึ้นได้ และหากไม่มีเน็ตให้ใช้หรือเน็ตช้า อาจมีอาการหงุดหงิดแทรกซ้อนได้ 55555
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมค่ะ ^ ^