เริ่มเรียนก็ ป. 1 เรื่อย ๆ มา จบ ม. 6 สับสนชีวิตมากไม่รู้ว่าจะเลือกเรียนอะไรดี เพราะชอบ เคมี และก็เอ็นฯ ได้ด้วย แต่แม่ไม่ค่อยมีต้งค์ให้เรียน เราเองก็ยังหาไม่ได้ เลยต้องเลือกพาณิชย์นาวี เพราะเขาว่าจบออกมาได้เงินเดือนดีกว่างานทั่ว ๆ ไป 3 เท่าแน่ะ และค่าเล่าเรียนก็ไม่แพงมากด้วย...
ก็เรียนจนจบออกมา สร้างหนี้ไว้ให้แม่และสร้างความลำบากให้แม่กับน้องไว้จมเลย.... ตรงนี้เราก็สำนึกนะ เพระว่าหากไม่มีน้องกับแม่เราคงไม่มีโอกาศได้เรียนแน่ๆ.... จบมาก็ได้ทำงานสมใจทันที ความจริงได้เงินเดือนตั้งแต่ตอนฝึกงานและ แต่ไม่ได้ให้แม่เท่าไหร่ เพราะเอาไปใช้เรื่องส่วนตัวหมด(เรื่องแฟน)
ทำงานเรือเดินทะเลมาก็พักหนึ่ง เริ่มรู้สึกว่าไม่ดีเลย แม่ก็ป่วยบ่อย เป็นอาการที่เราน่าจะมาช่วยดูแล เรื่องการหาวิธีการรักษาและคิดว่าคงได้เวลาให้เวลากับตัวเองบ้าง
ตอนนี้ก็ทำงานที่ ฐานขุดเจาะก๊าซได้ 3 ปีกว่าแล้ว คุณภาพชีวิตดีขึ้น มีเวลาให้แม่ ครอบครัวมากขั้น
เรียกว่าหันกลับไปมองข้างหลัง วันนี้เราก็พอจะอยู่ได้แล้ว
แต่ใจจริงอยากไปทำอาชีพเกษตรกรมากกว่า.....
สักวัน.....วันที่เราพร้อมคงได้ทำตามความฝันบ้างหล่ะ..