ประวัติย่อ

ประวิตรา  ศิริรัตน์ 

ชื่อเล่น ปิงปอง

มีพี่น้องทั้งหมด 3 คน (เป็นคนสุดท้อง)

จบการศึกษาระดับมัธยมต้น โรงเรียนชูธรรมานุสรณ์ (แม้จะเป็นโรงเรียนเล็กๆ แต่เป็นโรงเรียนที่สร้างรากฐานการเป็นคนดีจนถึงทุกวันนี้)

จบการศึกษาระดับ ปวช. วิมลพณิชยการ ศรีย่าน

จบการศึกษาระดับ ปวส. พงษ์สวัสดิ์พณิชยการ

จบการศึกษาระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต

กว่าจะจบปริญญาตรีใช้ชีวิตกับการทำงานเนิ่นนานพอควร ก่อนที่จะตัดสินใจกลับมาเรียนต่อให้จบจนได้  ที่จริงตอนหลังจากเรียนจบ ปวช. ตอนนั้นสมัครลงเรียนที่รามคำแหง จำได้แม่นยำเลยว่าตอนนั้นเป็นช่วงที่เปลี่ยนให้นักศึกษาปี 1 ย้ายไปเรียนที่รามฯ บางนาเป็นปีแรก (อยากจะร้องไห้ ทำไมมันช่างไกล และกันดารขนาดนั้น ) เรียนที่รามฯได้ประมาณ 1 ปี ก็เริ่มรู้ตัวเองว่าเราคงดันทุรังต่อไปไม่ไหวแน่ๆ ด้วยระยะยทาง ด้วยเวลาและอีกหลายข้ออ้างให้กับตัวเอง จึงตัดสินใจหยุดเรียนกลับไปทำงานต่อ และรอจังหวะชีวิตใหม่อีกครั้ง......... ในที่สุดก็เลือกที่จะลงเรียนกับมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต แต่เป็นภาคสมทบ ใช้เวลาเรียนในช่วง เสาร์-อาทิตย์ (ไม่ง่ายเลยกับการเรียนที่นี่ ต้องกราบขอบพระคุณอาจารย์หลายๆท่านที่ทั้งดุ และอบรมตักเตือนในทุกๆเรื่อง โดยเฉพาะอาจารย์สุธีร์ อินทโชติ ท่านเป็นอาจารย์ที่ดุมากในสายตาของนักศึกษาหลายๆคน แต่ท่านนี่แหละที่ทำให้เราค้นพบว่าตัวเลขก็ไม่ได้ยากอย่างที่คิด ขอเพียงเราตั้งใจและเข้าใจกับมัน  ครั้งนี้เราตั้งใจเต็มที่กับการเรียน ความมุ่งมั่นเต็มร้อย ที่สำคัญที่ทำงานเอื้ออำนวยในเรื่องการให้เวลาไปเรียน ดังนั้นทุกอย่างจึงสำเร็จลงได้

ปัจจุบัน กำลังศึกษาระดับปริญญาโท มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต KM

ความเป็นตัวตน: ไม่ใช่คนฉลาด แต่มีความพยายาม

                      ไม่ใช่คนอ่อนแอ แต่เป็นคนอ่อนไหว

                      ไม่ใช่คนดี แต่ไม่เคยทำร้ายใครก่อน ^^

ตั้งแต่เรียนจบมาไม่เคยได้เกรดต่ำกว่า 3.00 เลย แต่เหตุของการได้เกรดมาสูง อย่างทีบอกไม่ใช่คนฉลาด แต่พยายามที่จะทำความเข้าใจ ที่สำคัญสิ่งที่คิดเสมอคือ ถ้าทำอะไรแล้วต้องทำออกมาให้ดีที่สุดเท่าที่กำลังของเราจะทำได้ 

บุคคลที่สำคัญในชีวิต: แม่  แม่เป็นต้นแบบของการดำเนินชีวิตที่ทรหด ทุกๆอย่างต้องเหนื่อยและอดทนเพื่อได้มา แม่เลี้ยงลูกสามคนโดยลำพัง ภาพที่เห็นคือความเหนื่อย ความอดทน และน้ำตาของแม่มาโดยตลอด สิ่งเดียวที่ทำให้แม่ได้คือสร้างความภาคภูมิใจให้แม่ในเรื่องของการเรียน และในวันที่ได้รับปริญญา วันที่ทำให้แม่บอกกับใครๆได้ว่าลูกจบปริญญา ได้เห็นรอยยิ้ม ได้เห็นน้ำตาของความดีใจ วันนั้นรู้สึกภูมิใจกับการทำหน้าที่ลูกมากที่สุดในชีวิต .......

ชีวิตหลังจากนี้ยังต้องดำเนินและทำอะไรๆอีกหลายอย่าง รวมถึงการเรียนให้จบปริญญาโท ที่หนทางดูยากเย็นเหลือเกิน คิดไว้เสมอว่ามันไม่มีอะไรยากเกินความพยายาม และจะพยายามสู้ต่อไป....................