คิดถึงเพื่อนๆน่ะค่ะ

วินาทีของการรอคอย...มันช่างทรมาน

1 ปีกับการรอผลอาจารย์ 3 จากปี 51 ประกาศ 52 นั่นก็ทรมาน..(แต่ก็ทำลืมๆ) และ51-53 ก็เริ่มทรมานอีกเพราะเงินตกเบิกยังไม่มีข่าว..ก็ทำลืมนานแล้ว..แต่ก็เผลอนึกได้ทุกทีเพราะว่ามัน 2 ปีแล้ว...(ปัจจุบันก็ยังไม่ได้) แล้วก็มาอีก ทรมาน..(ใจ) การเรียนโท...ที่พอสอบไปแล้วก็รอผลสอบว่าจะผ่านหรือเปล่า..ใจก็ไม่อยากคิดหรอก..แต่มันก็อดคิดไม่ได้..ถ้าใครผ่านก็เฮ..ถ้าใครตกก็เหี่ยว(หน้า)ต้องลงทะเบียนสอบใหม่...เฮ้อ..นี่แหละเค้าเรียกว่า..การทรมานคือการรอคอย..ถึงเวลานิดหน่อยการคอยก็ทรมาน..

เขาบอกว่าคนขี้อิจฉา..จะตกนรกหมกไหม้...แล้วคนถูกอิจฉา..ที่ไม่ทราบเรื่องราว..ที่ถูกอิจฉา..ก็จะมีความสุขตามปกติเพราะเขาไม่มีความร้อน...นั่นแหละเค้าเรียกว่าอิจฉาตาร้อน(ผ่าวๆ)