หนักอยู่ที่ถือ เบาอยู่ที่วาง เพราะมัวแต่คิดๆๆๆมาตลอดปีแต่ไม่ได้ทำ

ในที่สุดก็ได้ทำ สังคยนาข้าวของกองพะเนินที่มากมาย (รอบที่เท่าไรไม่รู้) หลายอย่างไม่ได้ใช้นอนนิ่งไร้ประโยชน์อยู่ในกล่องโดยเจ้าของไม่เหลียวแล กองหนังสือที่ยังไม่ได้อ่านแต่ก็ยังสะสมไว้ เผื่อไว้ก่อน เสื้อผ้าล้นตู้ ใส่จริงๆเพียงไม่กี่ชุด รองเท้าอีกหลายสิบคู่ ทั้งๆที่เท้ามีแค่ ๒ ข้าง

หลายเรื่องในชีวิตคนเราทำอะไร ก็เผื่อ (สะสมตลอดเวลา) เพราะกลัว ในสิ่งที่ยังไม่เกิดยังมาไม่ถึง ทั้งๆที่จริงๆพอถึงเวลานั้นเราอาจไม่ได้ต้องการมันด้วยซ้ำ เช่น อาหาร ต้องซื้อเผื่อ กินไม่กินไม่รู้แต่เผื่อไว้ก่อน พอเอาเข้าจริงก็เหลือทิ้ง นี่แค่เรื่องเล็กๆที่พาลไปถึงทรัพยากรธรรมชาติส่วนรวมได้ทีเดียว........

และแล้วก็นำของทุกอย่างมารวมกันกลางบ้าน พื้นที่ส่วนกลางแคบไปถนัดใจแกมสลดใจตัวเองว่า ช่างเป็นผู้ที่สะสม สั่งสม บริโภคเกินความจำเป็นแท้ๆ ครึ่งชีวิตที่เหน็ดเหนื่อยทำงานเพื่อมาซื้อๆๆๆข้าวของเหล่านี้หรือ

เป้าหมายชีวิตที่เริ่มทำมาได้ ๒ ปีกว่าๆคือ ลดการใช้ชีวิตในทุกด้านเพื่อฝึกฝนพัฒนาตนบริโภคเพื่อประโยชน์มิใช่เพื่อประดับ ซึ่งผลเป็นที่พอภาคภูมิใจในตัวเองไม่น้อยทีเดียว อึ้งตัวเองพอสมควร

ทำให้เกิดความสนุก ท้าทาย (กิเลสตัวเอง) มากยิ่งขึ้น

สรุปแล้ว : วันนี้แพคของลงกล่องเพื่อบริจาคได้หลายทีเดียวทำให้ห้อง+บ้านโล่งโปร่งสบาย หายใจหายคอสะดวกขึ้น รู้สึกถึงความเบาที่สลัดภาระในการดูแลรักษาไปมาก รู้สึกเป็นอิสระจากวัตถุแบบบอกไม่ถูก......

๑. มูลนิธิกระจกเงา เชียงราย โทร.๐๕๓-๗๓๗๔๑๒-๓

๒. บ้านโฮมฮัก ๓ หมู่ ๑๒ ต.ปาดทอง อ.เมือง จ.ยโสธร ๓๕๐๐๐

๓. ห้องสมุดประชาชน โรงพยาบาลรามาธิบดี

๔ มูลนิธิวัดสวนแก้ว จ.นนทบุรี โทร. ๐๒-๕๙๕๑๙๔๕

เป็นสิ่งที่สามารถยิ้มแช่มชื่นในจิต เย็นใจ เล็กๆน้อยๆไม่มากมาย สุขอิสระธรรมดา เบาสบาย ชีวิตง่ายเมื่อวางเป็น