@70779  คิดถึงพี่โอ๋เหมือนกันครับ พี่สบายดีนะครับ ขอบคุณที่ยังติดตามกันอยู่ครับ

ออฟฟิศสมัยใหม่ หากวันใดขาดไฟฟ้า ก็เท่ากับว่า ขาดแขนขา มือ ดวงตา และมันสมอง ไม่สามารถทำงานได้เลยทีเดียว เพราะเกือบทุกอย่างต้องทำงานโดยอาศัยไฟฟ้าแทบทั้งสิ้น  จะพิมพ์งาน  ค้นหางาน สั่งงาน ก็อยู่ในคอมพิวเตอร์  จะนั่งทำงานก็อึดอัดเพราะห้องปิดทึบไม่มีอากาศหายใจ แสดงสว่างอะไรก็ไม่มี....

เช่นเดี่ยวกับผมในวันนี้ ตั้งใจจะมาทำงานที่ค้าง แต่เจ้าหน้าที่เขามาปรับปรุงระบบไฟใหญ่ ไฟฟ้าดับหมดทั้งกอง เลยได้แต่นั่งทำใจ และคงต้องจรลีกลับนิวาสถานบ้านเดิมเป็นแน่แท้

• ได้รับ e-mail จาก G2K อีกฉบับ ทำให้เตือนสติตัวเองว่า ห่างหายจาก G2K ไปนานเท่าไหร่แล้ว
• ยัง จ๊ำกันบ่ได้ก๋า
• 
• ท่านี้ ทำการชักภาพไว้เมื่อ 10 ตุลานี้เอง สงขลาบ้านเกิดคราบ

 วันหยุด 2 วัน และวันสำคัญทางศาสนา 2 วันนี้ ผมได้ปฏิบัติหน้าที่เป็นพุทธมามกะ อย่างสมบูรณ์ (ในด้านพิธีการ) ส่วนทางจิตใจและแก่นแท้นั้นคงจะมิอาจกล้าบอกใครได้ว่าสมบูรณ์หรือบกพร่องเพียงใด เพราะเป็นสิ่งที่รู้ได้เฉพาะตนเท่านั้น

ได้ไปทำบุญกับป้า แม่ ทำให้รู้สึกสดชื่นและอิ่มใจกว่าครั้งไหน ๆ นาน ๆ จะมีโอกาสสักครั้งหนึ่ง พรุ่งนี้แม่ และ พ่อก็จะกลับสงขลาละ แต่ปีหน้าเขาตั้งใจว่าจะมาอยู่ด้วยที่ นนทบุรี .

อิ่มบุญอิ่มใจในวันนี้ ขอแบ่งบุญแบ่งความสุขกับทุก ๆ คนนะครับ

Bookmark: กองอัตรากำลัง

http://office.bangkok.go.th/pcd

สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการกรุงเทพมหานคร

Tags:

เช้านี้เข้าระบบ G2K แล้วทำให้รู้สึกแปลกตาไปอย่างหนึ่งคือ ตอนลงชื่อเข้าระบบ เมื่อก่อนต้องป้อนตัวอักษรเป็นภาษาไทย แต่เช้าวันนี้ กลายเป็นตัวอักษรภาษาอังกฤษ อ่ะ

เริ่มต้นงานเกี่ยวกับการจัดการกรอบอัตรากำลัง ขรก.ครู สำหรับการศึกษาพิเศษ ของ กทม. ซะที

• ติดต่อสำนักบริหารงานการศึกษาพิเศษได้แล้ว ที่ 0 2288 5543
• ติดต่อขอรับหลักเกณฑ์การคิดกรอบฯ ของ ร.ร.การศึกษาพิเศษ และ ร.ร.ศึกษาสงเคราะห์ฯ ได้แล้ว รอ fax ที่เขาจะส่งมาให้
• ได้รับ fax แล้ว

"คนเราเมื่อมีลาภก็มีเสื่อมลาภ เมื่อมียศก็มีเสื่อมยศ เมื่อมีสุขก็มีทุกข์ เมื่อมีสรรเสริญ ก็มีนินทา เป็นของคู่กันมาเช่นนี้ จะไปถืออะไรกับปากมนุษย์ ฯ"  ขอบันทึกเตือนใจไว้ เป็นข้อคิดที่ได้จาก ท่านเจ้าคุณ นร ฯ ครับ

ในที่สุด วันที่รอสายฝนอันชุ่มฉ่ำก็มาจนได้  มาตั้งแต่เช้าตีห้า ทำให้ออกไปเดินตามอาจารย์บิณฑบาตรไม่ทัน ....

วันที่อากาศเป็นใจให้มีโอกาสได้พักผ่อน หรือเป็นวันที่ร่างกายเจอกับน้ำฟ้า ทำให้รู้สึกเหมือนจะเป็นหวัด เลยต้องนอนพักยาวเกือบทั้งวัน...

วันนี้เป็นวันทำบุญสงกรานต์อีกวันของวัดบางขวาง อาหารที่เราจะถวายพระกันในวันนี้เน้นไปที่ ข้าวมัน ส้มตำ และข้าวแช่  แต่พอถึงเวลา ก็มีอาหารหลากหลาย รวมถึงขนมหวานก็เยอะแยะมากมายจนพระและสามเณรฉันกันไม่หมด

หลังจากพระฉันเสร็จแล้ว พวกเราก็จะนำอาหารที่เหลือจากพระฉันมารับประทานกัน เป็นวง ๆ ตามแต่ครอบครัวเล็กใหญ่ หรือในหมู่ของเพื่อนพ้อง คนที่มาทำบุญกันส่วนมากจะมีอายุมาก ๆ แล้วทั้งนั้น จะมีเด็ก ๆ บ้างก็ไม่เท่าไร

เสร็จจากวัดก็กลับมาบ้าน และจบวันด้วยการเตรียมพื้นที่หน้าบ้านไว้สำหรับปลูกต้นไม้ อย่างน้อยก็ตั้งใจว่าจะทำให้บ้านสวยด้วยต้นไม้ และวันนี้ก็ได้เริ่มต้นนับหนึ่งให้กับความตั้งใจของตัวเองแล้ว

ขอบคุณพ่อ แม่ และหลาย ๆ คนที่สอนผมให้เป็นคนที่สามารถปรับตัวให้อยู่กับทุกสถานการณ์ได้ ทำให้เมื่อวานและวันนี้ที่ต้องมาหลับนอนที่ทำงานเพื่ออยู่เวร เป็นวันที่สบาย ๆ ไม่เดือนร้อนกับการหาที่นอน และไม่กังวลกับการต้องอาบน้ำในห้องน้ำที่มิใช่ห้องอาบน้ำ... ตั้งใจบันทึกอนุทินนี้ เพื่อเตือนตัวเองว่า ถ้าผมไม่สามารถปรับให้อยู่กับสภาพแวดล้อมและเหตุการณ์ที่ไม่ปกติให้ได้ ผมก็จะเหมือนกับพี่ที่เป็นคู่อยู่เวรกะผม ที่ ไม่สามารถนอนได้ต้องนั่งทั้งคืน เพราะเหตุผลที่ว่า ไม่มีที่นอน นอนไม่หลับ  และไม่ได้อาบน้ำให้สบายตัวในตอนเช้า ด้วยเหตุผล ไม่มีห้องน้ำ กลัวสกปรก กลัว ฯลฯ... แฮ่ะ ๆ ก็แล้วแต่นะครับ แต่ละคน ย่อมมีความคิดและความปรารถนาหรือลักษณะต่างกัน ชีวิตใครก็เป็นของคนนั้น มีความสุขหรือทุกข์ก็เป็นของตนเพียงคนเดียวเท่านั้นเนอะ

• เข้าสู่สัปดาห์ที่สองของการบวชแล้ว เร็วจริง ๆ อยู่ในสถานะพระมาแล้วตั้งหนึ่งสัปดาห์ ทุกอย่างช่างสงบ สบายดีมาก ๆ
• วันนี้ทราบว่าเพื่อนที่เป็นสหายธรรม กำลังจะลาสิกขาในวันอังคารนี้ เป็นเรื่องที่น่ายินดีที่เขาจะได้ไปทำงานในชีวิตฆราวาส และเป็นเรื่องที่น่าเสียดายที่จะต้องจากกับเพื่อนที่ดีคนหนึ่งที่เคยเจอมา แต่สุดท้ายทุกอย่างย่อมมีการเปลี่ยนแปลงเป็นเรื่องธรรมดาสามัญที่สุด
• ทุกวันที่ผ่านมาในการเป็นพระ ได้คุยกันเกี่ยวกับชีวิต ธรรมะ และสัพเพเหระ กับเพื่อน (พระเอส) และวันนี้ก็ได้คุยกับพระมหาวัต อีกรูปที่นับว่าเป็นพระเพื่อนหรือพระอาจารย์ในทางธรรม คุยกันเกี่ยวกับธรรมะเป็นเรื่องปกติได้ดีทีเดียว
• คงเป็นบุญที่ได้เจอกับคนดี พระดี และสิ่งดี ๆ ในชีวิตของการเป็นพระนะนี่

• บิณฑบาต ในเส้นทางใหม่ รอบ ๆ ตลาดไม่ได้ผ่านบ้านเหมือนวันก่อน ทำให้ใช้เวลาไม่มากนักก็กลับมาวัด
• ใช้เวลาเช้าหลังฉันอาหารเช้าแล้วกวาดบริเวณกุฎิที่พักและกุฎิพระอาจารย์เกษม
• ตอนสาย โยมป้าจิน มาถวายภัตาหารเพล จึงต้อนรับที่กุฎิพระอาจารย์เกษม ให้พรและสนทนากันนิดหน่อย โยมก็ลากลับไป (อาหารที่นำมาถวาย เป็นส้มตำ น้ำตก ไก่ย่าง และมะม่วงน้ำปลาหวาน : อยากโทรไปบอกโยมว่า อร่อย โดยเฉพาะมะม่วงน้ำปลาหวานที่บอกว่าเป็นฝีมือโยมน่ะ อร่อยมาก)
• พระอาจารย์เกษม ให้พระไตรปิฎกมาอ่าน ว่าจะสรุปและบันทึกไว้ แต่ยังทำไม่ได้ ได้แต่อ่านอย่างเดียว

• บิณฑบาตวันแรก โยมแม่ชีเคยสอนไว้ว่า ให้โปรดสัตว์ (แผ่เมตตา) ตลอดทางเลยนะ แล้ววันนี้ก็ทำได้ โปรดทุกชีวิตและให้พรแก่ทุกคน
• ท่านอาจารย์(พระครูปลัดเกษมฯ) พาเดินผ่านบ้าน และโยม ๆ ก็ออกมาใส่บาตรกัน เว้นแต่พ่อคนเดียว
• พรุ่งนี้เว้นไม่ไปแถวบ้าน แต่จะเป็นอีกเส้นทางหนึ่ง ส่วนวันถัดไปก็จะกลับไปเส้นทางที่บ้านอีก โยม ๆ คงจะออกมาเตรียมใส่บาตรกันเหมือนเดิม
• กิจของสงฆ์ บิณฑบาต ทำวัตรเช้า - เย็น กวาดลานวัดเช้า - เย็น ศึกษาธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า และปฏิบัติธรรมอุทิศบุญกุศลให้ผู้อื่น วันนี้ทำหมดแล้ว และจะต้องทำตลอดไปจนกว่าจะลาจากความเป็นภิกษุ

• โยมแม่ทั้งสองนำอาหารมาถวายที่กุฎิ และวันนี้ให้พรโยมทั้งสองได้แล้ว หลังจากที่เมื่อวานให้พรแบบสั้น ๆ แต่วันนี้ท่องบทให้พรได้แล้ว และโยมทั้งสองก็ได้รับพรนั้นไปแล้วด้วย
• วันเวลาที่เป็นสมณะ มีพอที่จะคอยตรวจสอบจิตของตนเอง และฝึกที่จะทำให้จิตมีสมาธิ เมื่อจิตเป็นสมาธิแล้วก็จะแบ่งบุญและกุศลที่เกิดให้กับทุก ๆ ชีวิตได้

       ผ่านวันที่วุ่นวาย จนมีเวลามานั่งทบทวนว่าตัวเองหลงลืมอะไรไปบางอย่าง หนึ่งก็คือการบันทึกเรื่องราวต่าง ๆ จนวันนี้ วันที่อยู่ภายใต้ร่มกาสาวพัตร เป็นวันที่ 3 แล้ว จึงขอมาบันทึกไว้ว่า ณ เวลานี้ รู้สึกดีและปลอดโปร่ง เย็นกายและเย็นใจ ยิ่งขณะที่เสร็จจากการทำสมาธิอุทิศบุญกุศลให้กับทุกคนแล้วยิ่งรู้สึกอิ่มกับการกระทำในครั้งนี้...

       วันนี้แม้ว่าจะเตรียมตัวมาอย่างไรก็ตาม แม้จะเคยบอกไว้ว่าจะรีบทำภาระกิจนี้เพื่อพ่อลุงให้เร็วที่สุดแล้ว แต่ สุดท้ายก็ทำได้เพียงแค่ อุทิศกุศลที่ทำทั้งหมดให้ท่านได้สู่สุคติเท่านั้น เพราะเวลาไม่เคยรออะไรเลย และความตายก็ไม่เคยคอยใครเช่นกัน...

       จึงอยากให้เป็นอุทธาหรณ์ไว้ว่า หากคิดจะทำอะไรให้คนที่เรารักแล้วขอให้ทำเลย อย่าได้รอคอยเวลาหรืออะไรอีก เพราะนั่นหมายถึงความประมาทที่เราไม่อาจจะรู้ตัวเลย

   ได้ดูรายการตีสิบ เกี่ยวกับโรคบวมน้ำเหลืองที่ทำให้คนที่ป่วยทรมารเป็นอย่างยิ่งเพราะจะมีอาการบวมเพิ่มขึ้น ๆ จนไม่สามารถเดินได้เป็นเวลานาน และในที่สุดคนไทยก็โชคดีที่มีหมอเก่ง ๆ อย่าง นพ.ดร.วิชัย  เอกทักษิณ ที่สามารถรักษาอาการของโรคนี้ได้ผลเป็นอย่างดี  โดยใช้วิธีการขันชะเนาะ (เหมือนที่ตอนเด็ก ๆ เรียนการห้ามเลือดคนที่ถูกงูกัดด้วยวิธีขันชะเนาะในระหว่างนำส่งหมอ) ทำให้ผู้ป่วยที่ทุกข์ทรมารด้วยโรคนี้อาการดีขึ้นแล้วหายในที่สุด และคุณหมอยังได้นำคติแนวคิดของคนโบราณเกี่ยวกับการไม่กินอาหารที่จะทำให้เกิดการแสลงของโรค มาเป็นแนวทางในการรักษา ประกอบกับการแนะนำให้ผู้ป่วยรับประทานอาหารมังสะวิรัตด้วย ซึ่งคุณหมอยืนยันว่า การรักษาโรคบวมน้ำเหลืองนี้เป็นวิธีการรักษาที่ถูกที่สุดในโลก และเป็นหมอไทยคนแรกคนเดียวที่นำวิธีการขันชะเนาะมารักษาโรคนี้และได้ผลดี  

     คุณหมอยืนยันว่าโรคบวมน้ำเหลืองไม่สามารถรักษาด้วยวิธีการผ่าตัดได้ เพราะการผ่าตัดจะทำให้อาหารหายแล้วจะเกิดขึ้นมาอีกจากจุดหนึ่งไปอีกจุดหนึ่งลามต่อไปไม่หายแน่นอน

• เริ่มภารกิจวันนี้ด้วยการเป็นสัตวแพทย์ฉีดยาคุมให้น้อง ๆ 3 ตัว
• แล้วกว่าจะออกจากบ้านได้ก็ 8 โมงกว่า ๆ เพราะต้องดูพ่อลุงก่อน อาจจะต้องไป ร.พ. ตอนบ่ายวันนี้ แต่สุดท้ายไม่ต้องไป เลื่อนไปพรุ่งนี้แทน
• งานหลาย ๆ อย่างเสร็จ แต่ก็มีอีกหลายงานที่โดนถามถึง เช่น รายงาน Eng
• ตอนกลางวันไปซื้อกล้องดิจิตอลแทนตัวเก่าที่ทำหายไปหลายเดือนที่แล้ว ได้รุ่น DSC-WX1 ของ Sony และลงทะเบียนในเว็บแล้ว
• กลับมาตั้งใจจะเอาผ้าไปตัดชุดเครื่องแบบแต่ไม่ทันร้านปิดซะก่อน

@57131 พี่โอ๋ครับ ฝากเยี่ยมอาจารย์ธวัชชัยนะครับ สู้ ๆ

• งานตลาดนัดวันนี้ไม่มีอะไรมาก เพราะเหนื่อยมามากพอแล้วกับการเป็นพิธีกรงานวันเด็กเมื่อวานนี้ แต่ก็หนุกดี
• ยังคงนั่งเสียดายเน็กไทเส้นสวยที่พี่เหน่งให้เป็นของขวัญปีใหม่แถมยังไม่เคยใช้เลยอีกตะหาก ดันมีคนมาหยิบไปแบบไม่บอกไม่กล่าวเลยเมื่อวานนี้ ทีแรกจะใช้ตอนจะขึ้นเวที แต่คิดอีกทีไม่ผูกดีกว่าจะได้ดูสบาย ๆ กับเด็ก ๆ วางไว้พอเลิกงานหายจ้อยเลย  การตอบแทนความดีที่ทำให้เด็กสนุกสนาน แต่เรากลับมาเสียดายของที่หายไป ไม่ยุติธรรมเลยเนอะ คนเอาไปก็ช่างทำได้ อยากได้ก็น่าจะบอกกันดี ๆ ทำแบบนี้ปล้นกันชัด ๆ เลยนะเนี่ยะ

@56973 นอกจาก สทท. จะจัดวันเด็กแล้ว ตลาดมีนบุรีก็จัดครับ ผมเป็นผู้ดำเนินรายการบนเวทีด้วย

• ประชุม อ.ก.ก.การศึกษาเช้า ดูเหมือนจะผ่านไปด้วยดี แต่พอถึงเรื่องของผมทีไรมีอันจะต้องมีปัญหาซะทุกที
• ตอนบ่ายเข้าร่วมประชุมเกี่ยวหลักเกณฑ์ที่จะให้โอกาสดี ๆ แก่ ขรก.ครู กทม. กว่าจะเลิกประชุมก็เกือบหมดเวลาราชการแล้ว
• กลับบ้านด้วยรถสวัสดิการ ฝนตกหนักมาก ๆ ชักสงสัยแล้วว่า ตอนนี้เป็นฤดูหนาวหรือฤดูฝนกันแน่
• ได้รับของขวัญที่ถูกใจอีกอย่างจากพี่ตุ่น คือ ช้างแดง 1 ต้น พร้อมดอก 2 ช่อ
• ค้นหาคำขวัญวันเด็กของผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานคร ปี 53 ได้ว่า "เด็ก กทม. ยิ้มสดใส ใส่ใจการศึกษา รักษาวินัย ห่างไกลยาเสพติด" เตรียมไว้ใช้งานพรุ่งนี้

• พักเวรครึ่งวันบ่าย ต้องทำภารกิจหลายอย่าง
• เรื่องแรกคือ การไปรับ transcrip และ ใบรับรองการศึกษา ที่ มก.
• ต่อมาต้องไปชำระค่าโทรศัพท์ และคุยเรื่อง HP internet เพื่อขอส่วนลดในกรณีใช้ speed ได้ไม่เต็มตามที่กำหนด ได้ลด 15%
• แล้วมาซื้อเม็ดเกลือโซเดียมให้พ่อลุง
• เผลอไปเดินพันทิพย์จนได้เรื่อง ต้องซื้อ air card มาจนได้ แต่ราคา 900 เองนะ
• ก่อนเข้าบ้าน แวะไปวัดบางขวาง เข้าพบพระอาจาย์เกษม คุยเรื่องจะบวช ได้วันมาคือวันที่ 14 มีนาคม นี้
• กลับถึงบ้าน ทำหน้าที่ลูก เข้าไปดูแลพ่อลุง วันนี้รู้สึกจะมีอาการเกร็งทั้งแขนและขา จึงนวดขาให้พักนึง แล้วพาเข้าห้องนอน

-- 6 มกราคม --

• คำสั่ง กทม. ที่เสนอไปปีที่แล้ว วันนี้ได้รับกลับมา 2 เรื่อง ออกเลขที่คำสั่งเรียบร้อยแล้ว
• เป็นอีกวันที่ฝนตกหนักในกรุงเทพมหานครซึ่งเป็นช่วงฤดูหนาว
• อยู่เวร ต้องนอนที่ กทม.
• ได้รู้จักเพื่อนใหม่ รุ่นน้อง อยู่ กกจ. คุยดีไม่หยิ่งเหมือนหลาย ๆ คนที่พบเห็น

• ต้นปีขอเก็บเกี่ยวความปลื้มใจที่เห็นหลาย ๆ คนได้รับ ส.ค.ส.พระราชทานของในหลวงที่ผมprint ไปมอบให้แล้วเข้าเหล่านั้นดีใจและขอบคุณกันทุกคน มันทำให้ผมยิ่งเข้าใจคำว่า "ผู้ให้ย่อมสง่างาม" จริง ๆ ครับ ผมเลยเก็บความรู้สึกดี ๆ อันนี้ไว้เป็นทุน สำหรับการเดินทางต่อไปอีกสามร้อยกว่าวันในปี 53 นี้ และอีกหลาย ๆ ปีต่อไป
• ถึงอย่างไรก็ยังส่งความสุขยังไม่จบสิ้น เหลือพี่ ๆ ที่ สนศ.อีกหลายคน คิดว่าพรุ่งนี้คงจะเรียบร้อย

• ขอบคุณทุกข่าวคราวของ อ.ธวัชชัย ที่ทำให้คนอ่านรู้สึกสบายใจและมีรอยยิ้มได้
• ทำงานวันแรกได้รับคำขอบคุณจากผู้ที่ได้รับ ส.ค.ส.พระราชทานจากในหลวงที่ผมทำไปให้ ได้เห็นรอยยิ้มและความดีใจ แค่นี้ก็ปลื้มใจคนส่งให้แล้วล่ะ
• ไปทานขนมจีนบ้านป้าสายจิต อร่อยสุดยอด