"ถ้าเราคิดว่า เราต้องมีให้พอก่อนแล้วค่อยให้นั่นคือ การให้ของเหลือ
แต่ถ้าเราพอที่จะอยู่ได้แล้วให้ด้วย นั่นคือการแบ่งปัน"

แนวคิดที่น่าประทับใจของ...หมอด้วง...จากรายการคนค้นคน-หมอนักบิน

http://www.tvburabha.com/tvb/home/program_detail.asp?id=785&cate=1

วันนี้ตื่นเช้ามาก (กว่าทุกวัน) เพราะที่หน่วย MTB 14 ให้มารวม 8.15 น. เพื่อทำพิธีลงนามถวายพระพรแก่ในหลวงของพวกเรา ถึงแม้จะมีความรู้สึกว่าอาชีพอย่างพวกเราควรจะทำ ??? เพื่อที่จะดูแลปกป้องรักษาสถาบัน ได้มากกว่านี้ก็ตาม แต่...ยังดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเลยนะ (ปลอบใจตัวเอง)  ร้อน...ร้อนมาก...ถึงร้อนที่สุด แต่เมื่อนึกถึงยามที่ในหลวงของเราทรงเสด็จไปเยี่ยมเยียน ดูแลราษฎร ฝนจะตก แดดจะออก เพียงใด ท่านก็ไม่ทรงเหน็ดเหนื่อย ย่อท้อ  แล้วเราล่ะ...เทียบไม่ได้แม้เพียงเศษเสี้ยวความลำบากของท่านชักกะติ๊ดเลย...เมื่อคิดอย่างนี้แล้วเราก็เลยตั้งใจในการร่วมปฏิบัติในพิธีการ

ทุกครั้งที่เราได้เห็นทีวีนำภาพข่าวในหลวงเสด็จ ในวันปิยะมา Replay น้ำตาเราก็ซึมทุกครั้ง และเราก็ยกมือไหว้ท่านผ่านทางจอทีวีทุกครั้งด้วย พร้อมกับพูดในใจว่า "ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน" เช่นเดียวกับคนไทยที่ต่างตะโกนเปล่งเสียงอยู่ใน รพ.ศิริราช

เฮ้อ! ประชุมสุดยอดผู้นำอาเซียนใกล้จะจบลงแล้วนะ ขอให้ผ่านไปอย่างราบรื่นทีเถอะ ยังงัยก็ตามขอชื่นชมท่านนายกที่อุตส่าห์ใจเย็น ไม่เต้นไปตามเจ้าฮุนเซ็น (ออกเสียงสั้นๆ นะ ไม่ใช่ "จ้าว") ที่พยายามยั่วยวนกวนโทสะเหลือเกิน

วันหยุดของฉัน (ก็คือหยุดทำงานที่หน่วยงาน แต่ต้องมาทำที่บ้านแทน) จะอ่านทบทวนเรื่องธาลัสซีเมียซะหน่อย เพราะ จนท.รพ.เรา เป็นพาหะกันมากเหลือเกิน อัตราส่วนโดยเฉลี่ยแล้วน่าจะสูงกว่าของผู้มารับบริการของ รพ.ซะอีก