ประวัติย่อ

ฮาโหลวววววว สวัสดีค่ะ ^/ \^

ตื่นเต้นจังเลยมีบล็อกแล้ว ไงก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยน่ะค่ะ

ว่าแต่ว่าเรายังไม่รู้จักกันเลย ทำไงดีๆๆๆๆ >O<

ใช่แล้ววววววว เราก็ต้องแนะนำตัวสิค่ะ

งั้นก็ ขอสวัสดีอีกรอบค่ะ ชื่อกฤษณา  สังครุธ น่ะค่ะ  ตอนนี้ก็ 18แล้ว

ก่อนสงกรานต์ซัก 3-4 วัน ประมาณวันที่ 9 เมษายนอ่ะค่ะ

อย่าลืมแวะมาแฮปปี้เบิร์ดเดย์กันบ้างน่ะค่ะ

ส่วนสูง เอาเป็นว่าสูงมากก็แล้วกัน โปรดอย่าถามว่าสูงมาเท่าไหร่ ฮือๆๆ ตอกย้ำ

ใส่ส้นสูงมันก็สูงเองแหละเนอะ ส่วนน้ำหนักนี่แล้วแต่กินค่ะ

ตอนนี้ก็กำลังเรียนครุศาสตร์ค่ะ เอกภาษาไทยด้วยน๊า >O<

ที่เลือกเรียนเอกนี้ก็เพราะว่า พอเกิดมาก็พูดได้เป็นภาษาแรกเลย เอ๊ย! ไม่ใช่ค่ะ

ที่เลือกเรียนก็เพราะว่าชอบมาทางด้านนี้อยู่แล้ว พ่อแม่ก็สนับสนุนเต็มที่กับการเป็นครู

ก็พ่อกับแม่เป็นครูลูกก็เลยต้องเดินตามค่ะ ยิ่งพ่อด้วยแล้วท่านเป็นครูภาษาไทยด้วย

เย่ๆ ภูมิใจ จบจากราชภัฏสุราษด้วย เรียกว่าเดินตามรอยพ่อมาแบบเป๊ะๆเลย

เสียอย่างนึงดันเป็นผู้หญิงซะ เลยไม่ได้อยู่หอพักชายแบบพ่อ

เอ้อ นึกขึ้นได้ว่าแนะนำตัวเองมานานลืมบอกไปว่า ชื่อเล่น ชื่อ เจ น่ะค่ะ

แต่ถ้าจะย้อนไปตอนมัธยมล่ะก็ ชื่อเล่นที่คุณพ่อคุณแม่ตั้งมาไม่ได้ใช่กันหรอกค่ะ

จะมีก็แต่ฉายา ที่เรียกกันจนลืมชื่อเล่นจริง

บางคนฉายาน่ารัก ก็ดีไป แต่คนที่ฉายาเอ่อ แบบว่า... นี่ไม่ไหวค่ะ

ไปเรียกกันข้างนอกแต่ละที อายกันจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนี

โชคดีที่ได้ฉายาไม่ค่อยรุนแรงเท่าไหร่ มันก็น่ารักดีน่ะค่ะ

แต่อย่าเผยแพร่ไปเลยดีกว่า เดี๋ยวใครมาอ่านเจอเข้า ฉายานี้จะถูกเรียกต่อไปอีก 5 ปี

หรืออาจจะมากกว่านั้น ตั้งแต่จบมัธยม กลุ่มเพื่อนซี้ก็แยกย้ายไปตามทางความฝันของตัวเองกันหมด ก็เลยไม่ค่อยมีใครเรียกชื่อนี้ นานๆทีหากได้คุยโทรศัพท์กันบ้าง เล่นเอ็มบ้างกับเพื่อนสนิทๆ ก็ยังคงเรียกฉายากันอยู่ ไม่รู้ว่าจะลืมชื่อเล่นที่แท้จริงกันไปรึยังน่ะ

แต่ว่าตอนนี้ก็อยู่มหาลัยแล้ว ต้องมีความรับผิดชอบมากขึ้น รู้สึกว่าตัวเองยังไม่โตเลย

ยิ่งเรียนครุศาสตร์ด้วยแล้ว เหนื่อยมากๆ ตอนเด็กเป็นคนเกลียดการบ้านมากกกกกก

ตั้งแต่อนุบาล ประถม มัธยม ชีวิตมีแต่การบ้านๆๆๆๆๆๆ คิดทุกวันเลยว่าถ้าจบมหาลัย ชีวิตนี้จะได้ไม่ต้องประสบพบเจอกับการบ้านอีก เพิ่งมานึกได้ เราเรียนครุศาสตร์นี่หว่า

จบไปก็ไปเป็นครูสอนนักเรียนอีก ก็ต้องสั่งการบ้าน ตรวจการบ้านอีก

เฮ้อ!!! สรุปชีวิตนี้ต้องเจอการบ้านตลอดชีวิตเลยใช่มั๊ยเนี่ยยยยยยย ที่โบราณเค้าว่าเกลียดอย่างไหนได้อย่างนั้นดูท่าจะเป็นจริงซะแล้วล่ะค่ะ (งั้นก็ขอเกลียดพี่หมอเก่ง วาโย สักนิดดีกว่า เผื่อทีจะได้มีโอกาสใกล้ชิดตลอดชีวิต หุหุ คิดไรเนี่ยยยย) เอาเป็นว่า วันนี้ก็ได้เป็นสมาชิกบล็อก Go to know เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก็ขอฝากเนื้อฝากตัวไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของชาว Go to know ด้วยน่ะค่ะ