ผมมองว่าเรานี่แหละต้องเป็นผู้ช่วยเหลือ เพราะบางประเทศเค้าเสียเปรียบเราอยู่แล้ว เพราะประชากรเรามีคุณภาพมากกว่า แต่บางประเทศที่เหนือกว่าเรา อาจจะเสียเปรียบเค้าก็ได้ครับ ให้มองว่านี่เป็นการแชร์ศักยภาพระหว่างประเทศละกัน มองว่าช่วยเหลือเกื้อกูลกันและกันเราจะกลายเป็นประชาคมที่ไม่ถูกเบียดเบียนจากชาติมหาอำนาจครับ เพราะยากที่จะโดนแทรกแซงทางเศรษฐกิจ สังคมและการเมือง นี่จะดูดีกว่าครับ ปรับความคิดเราให้เข้าที่ดีกว่าครับ..

น่าจะเป็นเรื่องของพัฒนาการตามตัวบ่งชี้นะครับ เพราะการทำ Quality assessment นั้นอิงตามตัวบ่งชี้ของ สกอ.และ สมศ. เป็นหลัก สถิติชี้วัดน่าจะวัดได้ในระดับนึง แต่พัฒนาการเชิงประจักษ์น่าจะทำให้ดูรู้ว่านักศึกษาเราพัฒนาขึ้นหรือเปล่า หัวใจน่าจะเป็นเรื่องที่ว่าสอนแล้วเกิด Knowledge มั้ย ไม่ใช่แค่นั้น Wisdom ก็ด้วย เกิดพัฒนาการทางสถิติปัญญาหรือเปล่า เกิด Skill  หรือเปล่า ตอนผมเรียนอยู่ที่มัธยม ผมว่ายน้ำไม่เป็น อาจารย์ที่สอนบอกว่า ต้องว่ายให้ได้ 4 ท่า ถึงจะได้ เอ นะ คือ ฟรีสไตล์ กรรเชียง กบ และ ผีเสื้อ ผมว่ายได้สามท่าจนจบหลักสูตร คือ ฟรีสไตล์ กรรเชียง และกบ  ผมได้ เอ จึงถามว่าว่าอาจารย์ทำไมให้ เอ ล่ะครับ อาจารย์ตอบผมดูที่พัฒนาการ นี่แหละครับหัวใจตามความเข้าใจของผม อยู่ที่พัฒนาการของผู้เรียนครับ..