บางเวลาสุดจะเหงา โดดเดี่ยว บางครั้งดุจดังสายลม คอยปลอบจัยตัวเอง แอบแฝงอยู่ในมุมเมืองแดนดอกลำดวน โหยหาความสมดุล สักวันจะสำเร็จดังจัยหวัง ตามแนวทางของพระองค์ท่านที่แสนจะอบอุ่น หาที่เปรียบมิได้ ด้วยสองมือของลูกข้าวเหนียว