ไม่มีความเห็น
ครับ
ผมรู้สึกดีใจที่ได้ยินเช่นนี้
นี่คืออีกคำตอบหนึ่ง ที่ตรงกับเป้าหมายชีวิตผม
"จะแน่วแน่แก้ไขในสิ่งผิด" และ "จะปิดทองหลังองค์พระปฏิมา"
และอีกทุกวลีในเพลงนี้ ที่เป็นเพลงประจำชีวิตผม
ความจริงย่อมไม่มีวันตาย
วันหนึ่งคนจะรู้เอง
ขอบคุณที่มาตอบให้ทราบในวันนี้
อยากให้เด็กไทยทุกคนคิดได้เหมือนน้องจากดำเป็นขาวจัง รวมทั้งผู้ปกครองของเด็กบางคนที่ตามใจลูก ครูด่า ครูตีลูกก็จะตายละลูกอ่านหนังสือไม่ได้ก็โทษว่าครูสอนไม่ดี แต่คุณไม่เคยดูลูกคุณเลยว่าที่อ่านไม่ได้เขียนไม่ได้สาเหตุมาจากอะไร เด็ก ผู้ปกครอง และครูต้องเจอกันครึ่งทางร่วมมือกันครูเขาสอนแทบตาย แต่เด็กสมัยนี้ไม่เอา ครูให้การบ้านก็ไม่ทำ แถมคอยแต่จะฟ้องและเอาเรื่องครูเขา สมัยก่อนเราก็เคยเป็นเด็กมาก่อน ครูพูดอะไรเชื่อหมดเราก็ได้ดีมาจนทุกวันนี้ กลัวครูจะตายครูสั่งให้ทำอะไรเราก็ทำ แต่เด็กสม้ยนี้ไม่กลัวครูประเทศไทยถึงได้วุ่นวายอยู่นี่ไง เด็กไม่เคารพผู้ใหญ่ คิดแต่ว่าต้วเองมีความรู้มากกว่าผู้ใหญ่ ไมมีสัมมาคารวะ ตอนนี้เด็กในเมืองใหญ่จะมีสัมมาคารวะ วิชาการก็แน่น เหตุเพราะผู้ปกครองงัอโรงเรียน งัอครู กลัวลูกจะไม่ได้เรียน ทางโรงเรียนว่าอะไร ได้ทุกอย่าง ครูเขาก็สอนโดยไม่ตองระวัง แต่เด็กชนบท เด็กไม่กลัวครู ผู้ปกครองคอยแต่จะว่าครูไม่ดีอย่างโน้นอย่างนี้ อะไรก็ตองครูผิดไว้ก่อน ครูตีลูกก็ไม่ได้ ก็ถ้าครูตีไม่ได้เขาไม่กลัว ครูสั่งให้ทำอะไรเขาก็ไม่ทำ แล้วจะเรียนกันให้เก่ง วิชการแน่นได้อย่างไร เหมือนสมัยก่อนดิฉันเป็นเด็กเคยไปว้ดกับแม่ พอจะวิ่งเล่นบนศาลาแม่บอกบาป เราก็กล้ว อย่าพูดคุยเสียงดังในวัดนะปากจะเท่ารูเข็มเราก็กลัวเราก็ไม่พูด หรือบางที่คืนนี้อ่านหนังสือก่อนนอนแล้วต้องอ่านดัง ๆถ้าไม่อ่านนะจะไปฟ้องครูเราก็กลัวครูตีเราก็อ่าน มีของอะไรดีก็อยากเอาไปให้ครู เรารักครูเรากลัวครูแต่เราก็รักครู อยากให้ครูรักเรา แต่สมัยนี้เด็กไม่กลัวครูเด็กก็ไม่ทำตามที่ครูบอก ลูกเราเสียหมดเลย โรงเรียนมีมากมาย แต่เด็กไม่เรียน ม3 ออก ม.6 ออก แล้วไม่มีงานทำเพราะความรู้แค่นี้เองแถมไม่แน่น ดิฉันมีลูกคนเดียวทำยังไงจะให้เขาเป็นอย่างที่เราอยากให้เป็นก่อนจะไปโรงเรียนดิฉันจะสอน
ให้เขาอ่านและเขียน จะสอนเขาท่องสูตรคูณ ตอนเช้าจะมีหน้งจักรๆวงศ์ๆ ไม่ให้ดู พาขี่รถเล่นแล้วสอนท่องสูตรคูณบ้าง
ท่อง ก - ฮ แล้วอะไร ๆ เท่าที่นึกได้ตอนเป็นเด็กที่ครูเขาเคยสอน พอตอนไปเข้าเรียนลูกดิฉันได้ก่อนลูกคนอื่นเขาก็จะมาอวดว่าครูชมหนูว่าเก่งหนูอยากเก่งมาก ๆแม่สอนหนูอีกนะเอ้าเราทำไงละ เราก็มีงานไม่ได้ว่างตลอดเวลา เราก็นึกถึงครู ก็ไปหาครูบอกเขาว่าเรายอมทุกอย่างขอให้ลูกเราเก่ง ตีก็ได้ ด่าก็ได้ แล้วเราก็เอาไม้ไปให้ครูลูกคนอื่นยังไงไม้รู้แต่ลูกดิฉันได้ทุกเรื่องแล้วแต่ครู แล้วก็บอกลูกว่าคุณครูเขามีความรู้มากกว่าแม่หนูต้องเชื่อเขานะ อย่าดื้อนะ ไม่งั้นครูตีนะ แม่ไม่ช่วย เราไม่ดื้อเขาไม่ตี ตอนนี้ลูกดิฉันได้ดั่งใจทุกอย่างเรียนเก่ง ม. 3 จบนักธรรมเอก แข่งสวดมนต์ ได้ที่ 1 ทุกปี แข่งอะไรเกี่ยวกับธรรมได้ที่ 1 ตลอด ตอนนี้เขาก็ยังกลัวครู อะไร ๆก็กลัวครูว่า ลูกเราก็ได้ดี อย่าตามใจลูก เขาไม่กลัวครู อีกหน่อยเขาก็ไม่กลัวเรา และไม่กลัว ใคร ๆ รอบต้วเขา แล้วอะไรจะตามมากับชีวิตลูกเรา
ดีมากครับ
ผมขอไปอ้างอิงนะครับ
ครูทุกวันนี้(ประถม และ มัธยม) เอาผลงานเป็นหลักหรือยังไง ผมก็ไม่ทราบ สอนก็เหมือนเดิม ทำไรก็เิดิมๆแต่พอถึงเวลาก็มาทำเอาครูชำนาญการ ครูนั่นครูนี่ผมอยากให้ครูที่อยู่บนดอยได้มีโอกาสบ้าง เขาต้องเป็นทุกอย่างในคนคนเดียวรวมถึง เงินเดือนที่ได้มาแทนที่จะได้ใชเอาไปเป็นค่านั่นค่านี่เกี่ยวกับนักเรียนโรงเรียน แต่ครูในเมืองหละ(บางท่านท่านที่ทำดีมีสิทธิ์ไม่เดือดร้อนได้ครับ) สอนกินเงินเดือนมากมาย แถมยังสอนพิเศษอีก มีธุรกิจ รวยกันบานแต่ไม่สามารถทำให้คุณภาพของเด็กเพิ่มได้ ผมเลยเข้าใจว่าทำไมครูในเมืองถึงต่างกันลิบกับครูบ้านนอกในดอย
และทุกอย่างที่ผมทำได้ผมได้จากการอบรมของพ่อและแม่ผมว่า อย่าได้สนใจซึ่งคนด่า อย่าได้นินทาคนทำดี ทำดีกับใครไม่ต้องไปจำหรอก แต่จงจำว่าใครทำดีกับเราลูก