ความรู้สึกดีดีของคุณครูทุกคนคงไม่มีอะไรเกินไปกว่า ศิษย์ที่รักและคิดถึง ยังระลึก จำภาพก่อนเก่าได้ วันเวลาตั้งแต่ปี 2531 บรรจุ ที่ห้วยแถลงพืทยาคม (ไม่นึกเลย) 20 ปีที่แล้ว เวียนว่ายไปบนหนทางชีวิตการเป็นครู ผ่านชีวิตที่น่าสนใจของนักเรียนนับร้อยนับพัน หัวเราะ ร่ำไห้ ด้วยกัน...

ยังจำได้ การแข่งขันกีฬาเทเบิลเทนนิส กับโรงเรียนราชสีมาวิทยาลัย ประเภทคู่ นักกีฬาและครูบ้านนอกตัวเล็ก ๆ ทั้งเด็กและครู ฝ่าฝันเข้าสู่รอบสุดท้าย ประเภทคู่ แม้จะพ่ายแพ้ด้วยอุบัติเหตุ ด้วยความตั้งใจในการแข่งขัน เด็กคนหนึ่งฟาดไม้ปิงปองไปโดนเพื่อนผู้ร่วมแข่งขัน คิ้วแตกเลือดอาบ แต่ก็ยังยืนหยัดขอต่อสู้ต่อให้จบเกม และยังจำได้ถึงน้ำใจนักกีฬาของราชสีมา ที่เสนอให้คู่แข่งขันพัก และเสนอแข่งขันกันในวันหลัง

ภาพความหลังเหล่านี้เป็นสิ่งที่ควรจดจำ

และความรู้สึกดีดีของคนครูทุกคน ไม่มีอะไรที่จะเกินไปกว่า ศิษย์ของตน ได้พัฒนาตนไปในทางที่เจริญก้าวหน้าไปกว่าครูอาจารย์

ขอแสดงความคารวะ อาจารย์ณัฐฐกรณ์ ปะพาน

คิดถึง บรรยากาศเก่า ๆ ใต้ร่มเงาพิมานทอง

ขอกราบขอบพระคุณคุณครูทุกท่านโดยเฉพาะครูหนุ่ยที่ได้สอนในเรื่องกีฬา รู้แพ้รู้ชนะและอภัย ศิษย์ได้ดีวันนี้เพราะครู ก็ต้องบอกอย่างนี้ผมได้โควต้าจากโรงเรียนห้วยแถลงพิทยาคมเป็นโรงเรียนประจำอำเภอมาเรียนต่อที่วิทยาลัยเทคนิค จากนั้นก็ได้โควต้ามาเรียนต่อที่ ช่างกลปทุมวัน ตอนนี้กำลังเรียนเอกอยู่พยายามจะให้จบเร็วๆเหมือนกันครับ ถ้าไม่มีวันก่อนๆโน้นวันนี้ก็คงจะลำบากครับ ผมได้เจอพี่ปานทำงานที่สมุทรสาคร เป็นผู้จัดการโรงงาน ในงานบวชปุ้ยลูกครูประเทือง เห็นว่าพี่นันท์ก็ทำงานในกรุงเทพ ถ้ามีโอกาสลงไปสงขลาผมจะโทรไปหานะครับ ผมเล่าให้ครูแอ๋วฟังแกได้รู้ข่าวครูก็ดีใจครับ มากรุงเทพครูก็กริ๊งกร๊างมาได้นะครับ แวะมาทานข้าวด้วยกันซักมื้อที่จันทรเกษมผมเป็นเจ้าภาพเองครับ
จาก
อาจารย์ณัฏฐกรณ์  ปะพาน