บันทึกการแลกเปลี่ยนเรียนรู้
“ KM workshop เพื่อพัฒนาคุณภาพอุดมศึกษาในเขตภาคเหนือตอนล่าง”
วันจันทร์ที่ 21 พฤษภาคม 2550
ณ ห้อง Main Conference ศูนย์บริการเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร (CITCOMS)
ตัวบ่งชี้ที่ 1.1 ร้อยละของบัณฑิตระดับปริญญาตรีที่ได้งานทำและประกอบอาชีพอิสระภายใน 1 ปี
เกณฑ์ขั้นต่ำของแต่ละตัวบ่งชี้
กลุ่ม 1 กลุ่มสถาบันเน้นการผลิตบัณฑิตและวิจัย ≥ 80
กลุ่ม 2 กลุ่มสถาบันเน้นการผลิตบัณฑิตและพัฒนาสังคม ≥ 80
กลุ่ม 3 กลุ่มสถาบันเน้นการผลิตบัณฑิตและพัฒนาศิลปะและวัฒนธรรม ≥ 80
กลุ่ม 4 กลุ่มสถาบันเน้นการผลิตบัณฑิต ≥ 80
ข้อมูลที่ต้องจัดเก็บในตัวบ่งชี้นั้น ๆ
1. จำนวนบัณฑิตที่สำเร็จการศึกษาที่มีงานทำ
2. จำนวนบัณฑิตที่จบการศึกษาในปีงบประมาณ 2549
วิธีเก็บข้อมูล และหลักฐานที่สะดวก ถูกต้อง และเชื่อถือได้
เก็บข้อมูลจากบัณฑิตโดยการแจกแบบสอบถามผู้สำเร็จการศึกษาในวันรับพระราชทานปริญญาบัตร หลักฐานที่นำมาแสดงคือ รายงานการวิจัย
ข้อควรระวังที่อาจจะเกิดความเข้าใจผิดในการตีความ (ถาม-ตอบ)
1. ในกรณีนิสิต/นักศึกษา ที่เข้ารับการเกณฑ์ทหารจะไม่นับเป็นนิสิตที่ได้งานทำ
2. จำนวนบัณฑิตที่ได้งานทำจะนับเฉพาะจำนวนแบบสอบถามที่ได้รับคือมาเท่านั้นไม่นับจำนวนบัณฑิตทั้งหมด
ปัญหากรณีที่ได้คะแนนไม่ถึงเกณฑ์ขั้นต่ำ
กรณีสถาบันบางแห่งที่มีนโยบายและวัตถุประสงค์ที่รับเฉพาะผู้มีงานทำแล้ว และเมื่อสำเร็จการศึกษายังคงรับตำแหน่งเดิม ไม่ให้นับรวม
ข้อเสนอแนะเพื่อการพัฒนาให้ได้ตามเกณฑ์ขั้นต่ำ
ตัดข้อมูลผู้ที่มีงานทำอยู่แล้วออกไป
ข้อเสนอแนะเพื่อความเป็นเลิศในแต่ละตัวบ่งชี้
1. ควรมีความร่วมมือกันระหว่างผู้ประกอบการ และสถาบันการศึกษา เพื่อให้นิสิตมีงานทำ
2. ทำการวิจัย Input (นักเรียน) ว่าต้องการศึกษาในสาขาใด, วิจัย Output หน่วยงานในท้องถิ่นว่าต้องการบัณฑิตสาขาใด
Note Taker :
สุรีรัตน์ คุ้มอินทร์
(คณะเกษตรศาสตร์ ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม มหาวิทยาลัยนเรศวร)
.
ไม่มีความเห็น