ขณะที่ครูกำลังสอนนักเรียนของเขาในหัวข้อการจัดการกับแรงกดดันและความเครียด
ครูได้หยิบแก้วน้ำใบหนึ่งขึ้นมาและถามนักเรียนว่า
“พวกเธอคิดว่าแก้วน้ำใบนี้หนักเท่าไหร่”
คำตอบของนักเรียนมีตั้งแต่ 20 กรัมถึง 500 กรัม
มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับน้ำหนักที่แท้จริงของแก้วว่าหนักเท่าไหร่
แต่ขึ้นอยู่กับว่าเธอถือมันไว้นานเท่าใด
ถ้าครูถือมันไว้เพียงหนึ่งนาที ก็ไม่มีปัญหาอะไร
ถ้าครูถือมันไว้หนึ่งชั่วโมง แขนของครูก็จะปวด
ถ้าครูถือมันไว้หนึ่งวัน พวกเธอคงต้องเรียกรถพยาบาล
แม้ที่จริงจะเป็นน้ำหนักเดียวกัน
แต่ยิ่งฉันถือมันไว้นานเท่าไหร่ มันก็ยิ่งหนักมากขึ้นเท่านั้น
ถ้าเราแบกภาระ(ความทุกข์ ความหนักใจ ฯลฯ)ของเราไว้ตลอดเวลา ไม่ช้าก็เร็ว
ภาระนั้นจะยิ่งหนักขึ้นจนเราจะไม่สามารถจะแบกมันไว้ได้อีก
ดังนั้นสิ่งที่เธอต้องทำคือ วางแก้วนั้นลงซะ
พักสักระยะก่อนจะถือมันใหม่อีกครั้ง
เราจะต้องวางสิ่งเราแบกไว้ลงเป็นระยะ
เราจึงจะสามารถฟื้นพลังขึ้นมาใหม่ และสามารถแบกมันได้อีกครั้ง
ดังนั้นก่อนเธอจะกลับบ้านในคืนนี้
จงวางภาระของเธอลง
อย่านำมันกลับไปบ้านด้วย
เธอสามารถยกมันขึ้นมาใหม่ได้ในวันพรุ่งนี้
ไม่ว่าจะเป็นภาระใดก็ตามที่เธอแบกอยู่ในตอนนี้
วางมันลงซะสักพัก ถ้าเธอทำได้
ค่อยยกมันขึ้นมาใหม่เมื่อเธอได้พักแล้ว
ขอให้ผ่อนคลายและพักผ่อน
ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก จงมีความสุขกับมัน